Ngayon ang last day namin dito sa probinsiya at at uuwi na naman kami ngayonn Hindi ko na naman sila makikita, ma-miss ko na naman silang lahat.
"Ma," Tawag ko sa attention ni mama.
"Oh?" Bumaba ang tingin niya sa dala-dala kong bag, si Nick ay nasa likod ko. Biglang napawi ang kaniyang mga ngiti. Kinakailangan na 'rin kasi namin mag madali, isa pa marami pa aking gagawin sa manila.
"Uuwi na kayo?" Tanong niya sa mababang boses na siyang ikinanguso ko, umupo ako sa tabi niya.
"Ma kailangan po eh," Kinuha niya ang kamay ko, tinitigan ko siya.
"Isang araw ka lang di'to, hindi ba't pweding sa susunod na araw ka na muna umuwi?" I saw sadness in her eyes. Hinigpitan ko na lang ang kapit sa kaniyang kamay at binalingan ko si Nick Hindi sya nagsasalita seryoso ang mukha.
"H-hindi po pwedi ma," I manage to avoided her gaze, hindi ko alam ba't sa mga tingin niya may ipinapahiwatig siya. i fee so guilty.
"Naiintindihan ko, basta mag ingat kayo duon ah?" Malungkot na saad ni mama
"Opo." Tumango ako pinipigilan kong hindi maiyak. Lalo na kapag nasa harapan ko si mama baka umiyak pa 'to at hindi ako maka alis.
"At ikaw naman." Tinuro niya si Nick.
"Ingatan mo ang anak ko at pinagkakatiwalaan kita.." ngumiti lang si Nick at tumango.
"Opo mama, ako na po bahala sa kaniya." Maka mama naman to hmmp! bulong ko.
"Bye ma," nag paalam ako sa kaniya, mahigpit na yakap ang ibinigay ko. at binigyan sya ng matamis na ngiti. nagpapahiwatig na magiging okay ako.
Nanakbo akong pumunta sa loob ng kotse duon umiyak. Hindi ko mapigilan ang emotion ko lalo na at kita ko sa mga mata ni mama ang lungkot.
"Wag mo ako iyakan," Biglang saad niya at nag simula ng mag drive. Hindi ko na siya pinansin basta umiyak lang ako ng umiyak. Nakalipas ang ilang minuto hindi pa 'rin ako tumitigil. Masiyado ako apektado sa lahat. Sa pag iwan ko sa kanila, si mama alam ko malungkot din siya sa pag alis ko.
"Stop crying," Mahinahon na saad niya. Hindi ko pa siya pinatapos ay binalingan ko siya.
"Ganiyan ka naman palaging ikaw na ang nasusunod, palaging desisyon mo nalang. Nick mga magulang ko 'yon, isang araw lang naman hinihingi nila para makasama pa nila ako." Napa hagulgul ako.
He drove his car like nothing happened. Nakatingin sa nakababang window at nandon ang isang kamay habang ang isa naman nasa manibela.
"Tapos ka na?" He bit his lower lip and his eyes darkened. Nakagat ko ang labi ko, pagdating sa kaniya talo ako.
"Hindi ka na babalik, uuwi tayo." There is finality on his voice. Matigas na boses nito, pagdating namin mas nauna akong bumaba sa kotse at pumasok ako sinarado ng malakas ang pintuan palagi naman nauuwi sa awayan.
"Angel? Open this goddamn door!" His voice high a bit. Alam kong pinipigilan ang sarili.
"Pagod ako Nick at wala akong ganang makipag usap." I said at tinakpan ng kumot ang aking mukha.
"Open this goddmn door wag mo akong artehan!" Mas bumibilis ang pukpok niya sa pintuan.
"I said I am tired! i shouted.
"Mag usap tayo. Wag kang umiyak na para kang sinaktan kita." He said and I gasped nanlalaki ang mga mata ko.
"You did hurt me, you just did." I said. "Umalis ka na muna pagod ako!" Sigaw ko.
BINABASA MO ANG
That Man 1(Soon To Be Publish Under PSICOM Publishing House)
RomanceSPG/R-18/ Si Nick ang unang membro, unang nagpatayo at nasusunod sa patakaran. He's an assassin, and he killing people for justice. Nabuhay siya sa nakaraan, na siyang mag papahirap sa kaniya sa kasalukuyan.
