That Man 1(Soon To Be Publish Under PSICOM Publishing House)

Chapter 19

Alam kong para sa pamilya niya lahat ng ito. Alam ko una palang may plano na siya. Pero hindi ba siya magbabago para saakin? Hindi ba niya kayang iwan ang pagiging.. Assassin niya para sa akin? at agad kong pinunas aking mga luha. Dalawang araw na ako dito palibot libot sa bahay. Kung hindi sa kusina sa banyo ang bagsak. Palagi na rin ako nagugutom at I always crave for  foods na diko rin naman kinakain noon, its kind a weird, hindi narin ako pinapayagan ni Nick lumabas.

"Manang." Hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng dumuwal na naman ako. Patakbo akong pumasok sa  banyo dito sa may baba. Napunas ko ang labi ko. "Shit..." Nakita ko si manang sa likod ko habang hindi maipinta ang mukha.

"O-okay lang ho kayo?" Tanong niya Hindi siya umimik bagkos ay ngumuti. Pagkatapos kong mag mugmog. "Kumain ka na." manang said.

"Opo.." Sumunod ako sa kaniya.

"Manang naka pagtataka?  palagi po akong  nagduduwal?" Napatigil si manang sa gawain niya.

"B-baka buntis ka?"  Nabitawan ko ang kutsarang  aking hawak . Hala, bakit ang straight forward naman ni manang? pinapakaba naman ako neto.

I don't deny it really, Lalo na at 'yon naman ang gusto namin ay ang magka anak. Pero bigla akong kinabahan pa ano kung totoo? Napahigpit ang paghawak ko sa kutsara. "Mag pa check up ka anak, para malaman natin."  Tinignan ko siya at ngumiti, hindi ko sasabihin na ayaw ko nito, pero ito ang pangarap niya. Ito na 'rin ang gusto niya na bumuo ng isang Pamilya. bigla nalang gumuhit ang ngiti  sa aking mukha.

"Opo.." Sabi ko nalang. Hindi rin maayos ang pagkain  dahil sa patuloy na pag-iisip dahil  sa bagay na iyon.

Bumalik ako sa kwarto ko pagkatapos kong kumain ng pananghalian ay Agad kong sinarado ang pinto at nag pahinga. nakatitig lang ako sa malaking kisame.
"I really miss you, its more than a days pero hindi ka parin nagpapakita sa akin." I really hate myself right now. Lalo na at hindi ko siya nakikita. Palagi nalang ako balisa apat na araw ang nakakaraan. Umiiyak ako ng wala sa oras dahil sa pag kamiss sa kaniya and Im so so worried. Hindi ko lang siya makita ngayon para na akong na babaliw. Is this because am I  pregnant? Nag dadalang tao ba talaga  ako?

Dinadaan ko nalang sa tulog. I really hate him pero mas nanaig sa 'akin ang pagkamiss sa kaniya, pagkatapos ko na naman umiyak. Humiga ako sa kwarto saka hinawakan ang tiyan. "Sana totoo ang mga iniisip ni manang.." Nakagat ko ang mga labi ko sa mga iniisip ko. Ano kaya ang feeling pag may anak ka? Dahil sa kakaisip ng kung ano ano nakatulog na naman ako. Palagi nalang akong tulog at gustong kumain ng kumain. I think it's normal because I'm Pregnant.

Pagising ko ay mag aalas otso na ng  gabi. Narinig kong bumukas ang pinto. Napalunok ako ng bumungad ang isang lalaking napaka amo ng mukha,  ang mga ilong ay napakatangos, ang mga kilay ay magnda ang pag ka kurba, ang kulay abo nyang mga mata ay parang nag-aakit na tumitingin sa akin. he's damn handsome.

"Oh godd!" Agad akong tumayo at niyakap siya ng mahigpit. "Oh god!" Hinalikan ko siya sa labi. I missed him so much that i could cry.

"Hey, Hey, stop baby relax I'm not going anywhere." he chukled.

 Pina upo nya ako sa kama at yumuko siya. "I'm sorry baby"sabi nya habang may pagsasamo sa kanyang kulay abong mga mata. Pinalo ko siya sa dibdib. "Saan ka ba nag punta? Saan ka galing?" bakit ngayon kalang?" I'm so really damn worried about you!" diko na mapigilang sigawan sya at nagtakip agad ako ng mukha gamit ang mga kamay at umiyak. nagiging emosyonal na talaga ako.

"Hindi mo ba alam na miss na miss kita-"

"I do really miss you baby damn much." Ngumiti siya. "Hindi mo lang alam kung paano ako magtimpi ng hindi ka makita." Inayos niya ang buhok ko na nakatakas sa tainga ko. at agad na umupo sa tabi ko.