CROSS KARDEŞLER 1. KİTAP- MADAM RED

Bölüm 15

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YORUM VE BEĞENİLERİNİZİ ESİRGEMEYİN... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNİZE GÖRE GELİYOR...

Taksi Cross malikânesine geldiğinde korumalardan bir orda tarafından karşılandı. Alexa, koşarak bahçeye doğru geldi. Oradaydı işte neredeyse bir buçuk haftadır kayıp olan kız kardeşi hemen karşısında duruyordu.

Perişan bir haldeydi. Saçları karman çormandı. Üzerindeki tişörte çamur ve kan bulaşmıştı. Ela gözleri bakıyor ama görmüyor gibiydi. Neredeyse odaklanamıyordu. Yüzünde gözyaşlarından iz oluşmuştu. Üzerindeki tişört ve pantolon kirlenmiş ve yer yer yırtılmıştı.

Alexa koşarak kardeşinin yanına geldi ve ona sıkıca sarıldı. Sanki Alexa'nın varlığı onu harekete geçirmişti. Raven kollarını ona doladı ve tırnaklarını omuzlarına geçirdi. Titremeye başlamıştı. "Kaybettim" diye fısıldadı kardeşine doğru. "Kaybettim, Alexa"

Hayatı boyunca hiçbir zaman Raven'ın ağladığını ya da sinir krizi geçirdiğini görmemişti. Belki de yedi yaşından beri hiç ağlamayan kadın şimdi çığlıklar atıyordu bahçenin ortasında. Ne yapacağını bilemez bir şekilde kardeşine sarılmaya devam etti. Yapabileceği başka hiçbir şey yoktu.

Saatler sonunda Raven derin bir uykuya daldığında Alexa onun başında duruyordu. Bir sandalyeye oturmuş yatağın başında bekliyordu. Daha önce kardeşini hiç böyle görmemişti. Daha küçük bir çocuk olması gereken zamanda bile onlara her daim sakin olmayı öğretmişti. Ne olursa olsun ağlamamayı ve bu zayıflığı göstermemeyi.

Raven'ı bu hale getiren şey her neyse çok büyük bir şey olmuştu. Başka hiçbir şey onu böyle parçalayamazdı. Korumasına ne olmuştu? O adamın onu koruması gerekiyordu. Neden bu hale gelmesine izin vermişti ki?

Doktorlar bedeninde dayak izleri bulmuştu. Birileri kardeşine vurmuştu. Genç kadın öfke dolu bir şekilde üzerindeki elbisenin eteklerini tuttu. Birileri onun canını yakmıştı. Ya ona tecavüz ettilerse? Bir şeyleri kaybettiğini sayıklayıp duruyordu ama neyi kaybetmiş olabileceğini bir türlü bulamıyordu.

Kıyafetlerini çıkardıklarında üzerinde bir silah, bıçak ve biber gazı vardı. Raven'ın böyle bir şey yapabileceğini hiç düşünmemişti. Değil birine ateş etmek Raven birine vuramazdı bile. Kaba kuvvet ve şiddetin zayıfların işi olduğunu söylerdi her zaman.

Yatak odasının kapısı çalındı ve Nikolai Estrada içeri girdi. Alexa, oturduğu yerden kalkıp ona baktı. Neden gelmişti? Her zaman ki gibi son derece sakin görünüyordu. Elleri ceplerinde onun karşısında böyle rahat durabilecek tek kişi de oydu herhalde.

"Begonyaların durumu ya da erguvanlarla ilgilenmiyorum, Nikolai" dedi sert bir sesle Alexa. Kardeşine dönüp baktı. "Bahçeyi yaksan bile umurumda değil"

"Kardeşini aldın, Alexa" dedi arkasındaki ses rahat bir şekilde.

Genç kadın şaşkınlıkla arkasını döndü tekrar. Gözlerinde sert bir bakış vardı. Yıllar sonra ona ilk defa adıyla hitap ediyordu. Aralarındaki mesafeyi belirtmek için her daim Bayan Cross derdi oysa. "Ne?" diye fısıldadı.

Nikolai ona doğru bir adım attı ve hemen tepesinde durdu. Gözlerinde gerçekten de öfke dolu bir ifade vardı. "Kardeşini aldın" diye hırladı. Elini uzatıp kadının bileğini yakaladı. "Benim kardeşim nerede, Alexa?"

Onun neden bahsettiğini bir türlü anlamamıştı. Alexa bir an dönüp Raven'a baktı. Ardından tekrar erkeğe baktı. "Neden bahsediyorsun sen?"