don't love me!

hoofdstuk 15

Robberts pov.

Ik zie kim voor mn ogen wegzakken. Nee ze was wakker "neeeee kim please blijf bij me. Ik kan niet zonder je. Alsjeblieft" huil ik. Maar het is al te laat. Kim ademt niet meer. Amber is niet meer op bezoek geweest. Ik.... Ik kan het niet meer. Ik wil gewoon niet meer.

....

De begrafenis is net begonnen. Amber is er ook. Het vreemde is dat ze niks meer tegen me heeft gezegd. "amber u wilde ook wat zeggen over kim" hoor ik door de luidspreker. Amber ademt diep in en loopt naar voren. ze vouwt een blaadje open en begint haar speech.

"kim waarom moest je nou zo nodig ons in gevaar brengen. Je hebt een groot probleem veroorzaakt. Ik zit door jou in de problemen. Ik heb je nooit gemogen en het is voor iedereen beter zo. Niemand zal je missen. Jammer voor jouw."

Wat? Dat is niet de amber die ik ken. Amber is lief en hield van kim! Wat is dit nou weer?. Ik loop naar buiten. Nogsteeds in de war door amber. Ik zie dat amber op me af komt lopen. "jij! Jij gaat hier voor boeten!" Zegt amber tegen me. "ik wil jouw niet in mijn leven. Ik heb je nooit in mijn leven gehad en dat wil ik ook niet!" Sist ze tussen haar tanden door. Ze pakt mn nek vast en begint er steeds harder in te knijpen.

"robbert robbert!" Ik schrik wakker. Ik schiet overheind en adem zwaar. Ik kijk een tijdje met grote betraande ogen naar de muur. Tranen stromen over mn ogen. Dan voel ik een paar armen om me heen. Ik verslap en kijk naast me. "kim!" Huil ik. "sssssstttt het was maar een droom" hoor ik een lieve zorgzame stem. ik begin.nog harder te huilen. Zo hard heb ik nog nooit gehuild.

Ambers pov.

Ik ga even naar de wc. Robbert slaapt en kim ligt nogsteeds in coma. Ik ben al 3 weken lang 24 uur per dag 7 dagen in de week bij robbert en kim. Robbert heeft nog niet heel veel gepraat. Hij moet het nog allemaal verwerken volgens de dokter. Mijn bed... Is een stoel. Alles voor kim en robbert. Dit is allemaal mijn schuld!.

Als ik terug van de wc kom zie ik dat robbert helemaal bezweet is en dat hij aan het praten is. "neeeeee kim blijf bij me. Please! Ik kan niet zonder je!" zegt.. Noujah.. Schreeuwd robbert. Ik loop naar hem toe. "robbert wakker worden. Robbert!" Maar hij reageert niet. Als robbert weer rustig is laat ik hem maar slapen.

Na een tijdje zie ik robbert weer bewegen. Hij begint heel zwaar te adem. "robbert robbert!" Schreeuw ik. Met resultaat. Gelukkig hij is wakker. Hij schiet overheind en kijkt geschrokken en huilen naat de muur. ik sla mn armen om robbert heen al poging om hem te kalmeren. "kim" zegt hij huilend. "sssssssstttyy het was maat een droom" fluister ik. Robbert begint nog hatder te huilen. Na veel minuten een huilende robbert te hebben  getroost vraag ik of het gaat. Uiteindelijk begint hij over zn droom te vertellen.... Die jongen houdr van kim! "kim is sterk. Ze komt er wel uit" zeg ik. Maat zeker weten doe ik het niet. Het enige wat we kunnen doen is hopen en afwachten!