hoofdstuk 2

200 16 3
                                    

Ambers pov.

Na een lange dag op school die wonder boven wonder mee viel, ga ik naar mijn fiets. Samen met kim fiets ik de eerste 4 minuten naar huis. Na een gezellig gesprek moet ik links afslaan. Kim moet rechtdoor. Ik zeg haar gedag en fiets in mijn eentje snel door.

Alleen is er iets vreemds gaande! Er fietst al de hele tijd vanaf school, een jongen ofiets achter me aan. Ik kan niet goed zien wie het is, want hij of zij heeft een capuchon op. Na een tijde kijk ik weer achterom en zie dat diegene nog steeds achter me aan fiets. Ik begin lichtelijk bang  te worden. Gelukkig ben ik bijna thuis en ga nog iets harder trappen. Ik merk dat ik moe begin te worden maar dat maakt niks uit. Als ik de straat in fiets zie ik de oprit al. Ik zucht van opluchting. Ik zet mijn fiets op slot en ga zo snel mogelijk naar binnen.

Als ik binnen kom ziet mijn moeder mij. 'hee schat, hoe was je schooldag?' Ik probeer zo normaal mogelijk te reageren 'ja was wel leuk. Heb een lieve vriendin erbij en een knappe jongen ontmoet' mama moet lachen.

na een tijdje levenloos te hebben gelegen op de bank krijg ik een whatappje van een onbekend nummer.

Hee jij kent mij niet maar ik jou wel!

Groetjes mi.

Ik lees het berichtje nog eens. Ik kijk naar de profielfoto maar herken hem niet. Ik leg mijn telefoon weg. Is vast iemand van school die grappig probeert te zijn. Na een paar minuten krijg ik weer een whatappje

Je kunt me niet negeren!

Bij die zin begin ik toch een beetje ongerust te worden. Ik reageer terug.

Wie ben jij?

Als snel krijg ik een reactie terug.

Dat zul je binnekort wel zien.

Ik besluit er niet op te reageren.

don't love me!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu