don't love me!

hoofdstuk 14

Kims pov.

"geef godverdomme eens andwoord man!" En verder hoor ik niet meer doordat ik me ineens niet lekker voel. Ik val om tegen robbert aan en voel dat hij me nog net kan opvangen.

Ambers pov.

Ik zit trillend op de grond. Kim weet mn geheim. Ik kim en mijn broer zijn ontvoerd door mijn bloed eigen vader. Het blijft vreemd klinken...mijn broer. Het ging zo snel allemaal. Kim is ingezakt door de pijm en stress. Toen ik erheem wilde kreeg ik een klap in mijn buik van buster. Mijn ogen werden zwart en voordat ik het in de gate had lag buster op de grond. Hij probeerde op te staan. Ik hang via mijn handen op zijn buik. De woede borreld steeds meer op. Hoe bozer ik word hoe harder ik duw. "amber stop alsjeblieft" hoor ik buster snikken. "ik ben wel je vader. Je vermoord nog bloed eigen vader" zegt hij gemeen. Ik verslap en ga op ze grond zitten tegen de muur met mijn handen voor mijn ogen. "waag het niet om iemand hier ook nog maar met een vinger aan te raken!" Schreeuw ik. 

Buster is al een tijdje de kamer uit. Volgens mij heeft hij de deur niet opslot gedaan. Ik loop naar de deur en ren naar de vrije wereld. Nu eem telefoon zoeken. Buster had hem afgepakt. Ik zie een lief oud vrouwdje lopen en ren op haar af.  "mevrouw heeft u misschien een telefoon bij waarmee ik even mag bellen" vraag ik zo lief mogelijk. "sorry maar ik geen telefoon bij me. Sorry jongedame" "oke maakt niks uit , toch bedankt" ik draai me om en zie tot mijm verbazing een politie agent lopen. "meneer meneer ik heb uw hulp dringend nodig mijn vriendin en mijn broer en ik zijn ontvoerd. En mijn vriendin is net flauwgevallen door de pijn denk ik." Zeg ik heel snel. "waar zitten ?" Vraagt de agent. "loop maar mee" en samen rennen we naar het gebouw. Als we er zijn en ziet wat er aan de hand is begint hij allemaal dingen in zijn walkietalkie te zeggen. "er komt hulp aan!" Zegt hij.  Ik ben intussen bij kim gaan zitten. "dus" zeg ik "dus zegt mijn broer me na. "je bent blijkbaar mijn broer." Zeg ik in shock. "denk het wel... Ik ben robbert." "ik ben amber" zeg ik terug. 

"hier zitten ze!" Hoor ik de agent schreeuwen die met buster bezig is. er lopen allemaal mensen met brancards naar binnen. Eerst word kim weggedragen. En robbert moet ook op een brancard gaan  liggen. Ik gelukkig niet.

We zijn in het ziekenhuis. Kim... Kim ligt in coma. Alleen al bij de gedachte barst ik in tranen uit. Robbert ligt naast kim in en bed. Hoe hij het boor elkaar heeft gekregen dat ze op dezelfde afdeling mogen liggen weet ik niet. Maar het is wel fijn. Ik ben net ook onderzocht. Blijkbaar heb ik gemeens een blauwe plek. Waarschijnlijk heb ik en nieuwe kracht ontdekt. Mijn lichaam hersteld de schaden snel. Dat verklaard ook dat o nooit eggen last van heb of blauwe plekken.

Ik loop naar kim toe. Pak haar hand en begin te huilen."door mij lig je nu hier in coma. Ik had hier moeten liggen!" Snik ik. "mevrouw. Uw ouders zijn onderweg maar het ziekenhuis ik heb ze met ingelicht dat jullie hier zijn." Zegt fee agent die ineens in de kamer stond. Mijn ouders zijn ingelicht. "robbert mama komt hierheen." Robbert barst in tranen uit. "waarom had papa me meegenomen. Ik wel hem nooit met zien!"