Streaks?

Chapter 66🔥

Κατ: Ο μπαμπάς θα μας περιμένει στο αεροδρόμιο;

Δ: Λογικά ναι...

Προχωράμε ψάχνοντας τριγύρω μήπως φανεί πουθενά ο father...

Μ: Λες να μας ξέχασε;

Δ: Τι λες ρε;

Και τότε η Κατ τον σταμπαρει και σαν σίφουνας αναπτύσσει την ταχύτητα Flash και πέφτει πάνω του.
Τον αγκαλιάζει.
Η Μαρίνα και εγώ περπατάμε προς το μέρος του...

Με κοιτάζει και αφού αφήσει την Κατ ανοίγει τα χέρια του.

Χωρίς να το καταλάβω δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν στα μάγουλά μου.

Μπ: Μου έλειψες πριγκίπισσα...

Τον αγκαλιάζω σφιχτά.
Ναι... Μου έλειπε το πατρικό χάδι...

Με φιλάει στα μαλλιά στοργικά.

Μπ: Μεγάλωσες τόσο πολύ...

Κάνω στην άκρη.

Δ: Από εδώ η κολλητή μου, η Μαρίνα!

Μπ: Χαίρομαι που σε γνωρίζω κοπέλα μου!

Μ: Κι εγώ το ίδιο κύριε Αντρέα!

Μπ: Τι λέτε; Πάμε σπίτι;

Γνεφουμε και αφού παιρνουμε τις βαλίτσες μας, μπαίνουμε στο αμάξι.

Πάω να ανοίξω το κινητό όμως βλέπω 5% μπαταρία...

Δ: Έλεος ρε Κατ! Δεν σου είπα να μου αφήσεις λίγη μπαταρία;

Κατ: Η 5% δεν είναι λίγη;

Την αγριοκοιταζω και παίρνω τηλέφωνο τη μαμά για να της πως φτάσαμε και πως είναι όλα καλά, όπως με διέταξε...

Βγαίνουμε από το αμάξι.

Μ: Woww σπιταρονα ο πατερούλης Δανάη!

Δ: Ψήσου να μείνουμε εδώ

Μ: Έχω ήδη ψηθεί κοπελιά...

Της χαμογελάω και ο μπαμπάς μου γελάει μαζί μας όπως ανοίγει την πόρτα.

Μπ: Jenny?

Φωνάζει Μόλις μπούμε μέσα.

J: Ήρθατε!!

Μια γυναίκα εμφανίζεται μπροστά μας.

Είναι όμορφη. Και φαίνεται και γλυκιά.

Πάλι καλά. Φοβόμουν μην ήταν καμία ξινιλα με μποτοξ και χείλη ψαριού...

J: Welcome loves! Εσύ πρέπει να είσαι η Κατερίνα, right?

Η Κατ χαμογελάει και γνέφει.