Streaks?

Chapter 91🔥

Γ: Δανάη, άνοιξε, εγώ είμαι.

Το σώμα μου όμως δεν κουνιέται ούτε σπιθαμή.

Δεν μπορώ να του ανοίξω, δεν μπορώ να αντιμετωπίσω αυτό που ίσως συμβεί.

Τον ακούω να με φωνάζει, αλλά απλά χώνω το κεφάλι μου ανάμεσα στα γόνατα μου.

Οι γείτονες θα μας κάνουν καμιά μήνυση, η ώρα είναι δώδεκα και τέταρτο και ο Γιώργος με φωνάζει να του ανοίξω.

Μετά από λίγο σταματάει.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Έφυγε. Θα έρθει και αύριο σίγουρα, αλλά προς το παρόν δεν θα έχω να το αντιμετωπίσω αυτό.

Ακούω βήματα από πίσω μου και γυρίζω απότομα το κεφάλι μου.

Δ: Πώς μπηκες;

Γ: Από το παράθυρο της κουζίνας. Κάτσε...κλαις;

Γυρίζω το κεφάλι μου ξανά μπροστά για να μην με βλέπει.

Γ: Γιατι δεν μου άνοιγες; Νόμιζα πως έπαθες τίποτα...

Δ: Εεε να, εγώ απλά...

Με κοιτάζει στα μάτια περιμένοντας.

Δ: Απλά φοβομουν...

Γ: Έι έι, ηρέμησε...

Με τον αντίχειρά του σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια μου και με αγκαλιάζει

Δ: Γιώργο;

Γ: Τι;

Δ: Θα με αφήσεις;

Με βγάζει από την αγκαλιά του και με κοιτάζει υπερβολικά έντονα στα μάτια. Βάζει το χέρι του στο μάγουλό μου.

Γ: Όχι ρε βλάκα...

Δ: Τότε γιατί ήθελες να μιλήσουμε;

Γ: Για το πάρτι

Δ: Τι εννοείς;

Γ: Εεε να, έλεγα να πάμε...

Δ: ΤΙ;

Φτιάχνει τα μαλλιά του αμήχανα.

Γ: Το σκέφτηκα και να...έλεγα πως μπορούμε να πάμε. Αλλά μαζί. Όχι μόνη σου. Κοίτα Δανάη, έχεις δίκιο, μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη, απλα έκανες ένα λάθος. Το ξέρω πως με θες όσο κι εγώ. Μπορώ να νιώσω την αγάπη σου, οπότε δεν πρέπει να μαλώνουμε για τέτοιες βλακείες. Απλά ζήλεψα...Ξέρεις, σε θέλω εντελώς και μόνο δική μου. Αλλά τι να κάνω που έχω την πιο όμορφη κοπέλα;

Χαμογελάω και τον αγκαλιάζω σφιχτά. Ύστερα, τον πιάνω από τα μάγουλα και τον φιλάω όσο πιο έντονα μπορώ.