Το πρωί ξυπνάω και ο Γιώργος δεν είναι δίπλα μου...
Αναστενάζω και σηκώνομαι. Τα μάτια μου είναι πρισμενα και νιώθω απαίσια.
Πού μπορεί να έχει παει; Πού μπορεί να έμεινε όλη τη νύχτα;
Ντύνομαι βιαστικά και πιάνω μια αλογοουρά τα μαλλιά μου. Ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου για να νιώσω λίγο καλύτερα.
Ανοίγω την πόρτα για να βγω έξω, αλλά ένα σώμα βρίσκεται στο πάτωμα καθισμένο και έτσι τρομάζω.
Το σώμα ανήκει στον Γιώργο και γρήγορα σηκώνεται.
Βρίσκεται απέναντι μου και με κοιτάζει στα μάτια.
Η ανάσα μου κόβεται, όπως κάθε φορά που με κοιτάζει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να βάλω τα κλάματα και να πέσω στην αγκαλιά του.
Ποιος θα περίμενε να είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί του;
Η σιωπή του με σκοτώνει. Τα φρύδια του ζαρωνουν και ξαφνικά τα χέρια του τυλίγονται γύρω μου και η γνώριμη μυρωδιά του γεμίζει τα ρουθούνια μου.
Τον αγκαλιάζω με όλη μου τη δυναμη.
Δ: Συγγνώμη...
Γ: Όχι, μη ζητάς. Δεν φταις εσύ. Απλά αντέδρασα άσχημα και ξεσπασα πάνω χωρίς να χρειαζοταν...
Ξεφεύγω από την αγκαλιά του.
Δ: Και γιατί δεν ήρθες μετά;
Γ: Εμ...Εγώ ίσως να ξέχασα να πάρω το κλειδί...
Γελάω μαζί του κι εκείνος κάνει μια γκριμάτσα.
Δ: Μην με ξαναφησεις...
Χαϊδεύει το μάγουλό μου.
Γ: Δεν θα το ξανακάνω...
Τον φιλάω και νιώθω ξανά να γεμίζουν αέρα τα πνευμόνια μου.
Μ: Ααααα ΔΑΝΑΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ!
Δ: Ηρέμησε μια χαρά θα προλάβουμε...
Η Μαρίνα έχει αγχωθεί, γιατί δεν έχουμε τελειώσει το μακιγιάζ.
Η πόρτα χτυπάει και η Κατερίνα μπαίνει μέσα.
Κατ: Η Jenny λέει πως θα φύγουμε σε κανένα δεκαλεπτο.
Δ: Εντάξει!
Συνεχίζω να βαφομαι και στο τέλος βάζω κραγιόν. Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και παίρνω το τσαντάκι μου.
Δανάη ❤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
Streaks?
Teen Fiction"Τώρα γιατί το έκανες αυτό;" "Γιατί μόνο εγώ θα βλέπω τις sexy φώτο σου και το tattoo σου! Και κάποια στιγμή θα πηδιόμαστε όντως όπως έλεγα και στον σερβιτορούλη" Το τελευταίο το ψυθιρίζει στο αυτί μου και μου δαγκώνει τον λοβό. Ανατριχιάζω ολόκληρη...
