The Bite Of The Beast

Hoofdstuk 11

Hoiii! hoe vinden jullie het?? Ik zou heel graag willen weten wat jullie er van vinden dus comment en votes zijn altijd welkom :) (op de foto zie je James!)

Na dat ik terug was van school was ik de taak begonnen om overal de verf af te gaan halen. Het zat echt overal.. In mijn auto, in huis, in mijn haar, echt overal! Na een half uur onder de douche en uren verf schrobben in huis en in mijn auto was ik eindelijk klaar. Ik bestelde een pizza en plofte op de bank.

Na een half uurtje was de pizza er en kon ik eindelijk eten! Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar per dag eet ik echt heel veel. Ik betaalde de pizza bezorger en deed de deur weer dicht. Ik legde de pizza op tafel en hoorde de scooter van de pizza bezorger starten. Ik verwachtte dat de scooter weg zou rijden maar ik hoorde hem nog een tijd stil staan. Nieuwsgierig keek ik door het raampje van de deur en tot mijn verbazing zag ik de scooter op zijn kant liggen. Geschrokken liep ik naar buiten om te kijken hoe het met de pizzabezorger ging, maar toen ik bij de scooter kwam was hij weg! Ik keek om me heen om te kijken of ik hem ergens zag, maar het was muisstil buiten.

"Hallo?" zei ik. "Is daar iemand?" Ik probeerde in de donkerte te zoeken voor iemand maar ik kon niks zien. Ik zette de scooter recht op en haalde de sleutel eruit.

"Heel vreemd" mompelde ik. Ik liep weer naar binnen en sloot de deur achter me. Ik draaide me om en kreeg bijna een hartaanval. Ik gilde het uit toen ik zag wat er in mijn huis lag. De pizza bezorger lag net zoals de man in het bos in stukken verspreid op de grond, zijn bloed lag overal en er was iets geschreven op de muur.

Het is bijna zo ver

Ik kon na een paar minuten in shock mijn benen eindelijk bewegen. Ik rende naar de huistelefoon die aan de muur hing en belde zo snel mogelijk het alarmnummer.

"112 wat is uw noodgeval?"

"Hallo? Oh god! er.. er is een man in mijn huis hij.. hij is in in in stukken! laat alsjeblieft politie komen!!!" piekerde ik terwijl de tranen over mijn wangen rolden. Ik kreeg bijna geen lucht door de paniek aanval die mij overspoelde. De trauma's van die avond kwamen ook meteen weer boven. Ik kon net aan nog het adres doorgeven aan de vrouw aan de andere kant van de lijn. Al snel was het erf verlicht met blauw-rode lichten van de politie auto's die mijn huis omsingelden. De agenten stormden naar binnen en ze zette het gebied af met politielint. Ik werd begeleid naar een ambulance die ook was gekomen. Ik was na een half uur nog steeds in shock door het ongeval wat was plaatsgevonden in mijn huis. Er kwamen na een tijd ook mensen bij het politielint kijken naar wat er was gebeurd. Ik had echt geen idee waar ze vandaan kwamen maar in de kleine menigte herkende in Zander die mij zag zitten. Hij werd tegengehouden door een politie agent die voor hem stond. Nadat hij wat woorden had gewisseld, lieten ze hem toch verder waardoor ik erg nieuwsgierig was wat hij had gezegd. Ik stond op en werd al snel weer door de verpleger teruggezet op de plek waar ik zat.

"Kate! ik hoorde wat er gebeurd is! wat erg!" zei hij terwijl hij me een knuffel gaf. Ik barstte weer in tranen uit toen ik er weer aan dacht.

"Julie en ik willen je graag meenemen naar ons huis zodat je niet de hele tijd hier hoeft te zitten" zei hij bezorgd.

"Heel erg bedankt voor de gastvrijheid maar ik zal wel naar mijn tante moeten-"

"Daar heb ik al contact mee gehad en die wil liever-"

"Ze is zeker bang dat er straks iemand vermoord word op haar marmeren vloer als ik er ben?" zei ik boos.

"Zoiets ja" zei hij.

"Ik weet niet of ik al weg mag" zei ik.

"Ik zal wel even aan de agent vragen of dat is toegestaan" zei hij terwijl hij de richting op liep van de agent die verderop stond. Na dat de verpleger nog wat testjes had gedaan en ik nog wat vragen had beantwoord, liep ik samen met Zander naar zijn auto die hij verderop had geparkeerd. Hij zei dat ik wel even kon slapen in de auto dus dat had ik meteen gedaan. Ik wist alleen niet dat ik zo moe was. Ik viel daardoor in notime in slaap.