The Bite Of The Beast

Hoofdstuk 22

"Zander! haal die hond van  mijn schoot af!" zei ik paniekerig.

Ik hoorde James mompelen maar kon net niet horen wat hij zei. 

"Wat zei je?" vroeg ik aan James.

"Nou.. Technisch gezien is het geen hond maar een wolf.." zei hij terwijl hij naar zijn voeten keek.

"WAT?!" 

"Hij heeft gelijk Kate" zei Zander serieus. Ik keek ze ongeloofwaaridig aan, maar hun gezichtsuitdrukkingen veranderden niet.

"Kate!" Hoorde ik Julie in de hal roepen. Ze duwde de mannen opzij en schrok toen ze de 'wolf' zag liggen. "Oh jeetje"was het einige wat ze zei. Ik zuchtte en ging onderuit zitten.

"Ik heb wel eten voor je meegenomen"zei Julie terwijl ze een dienblad met eten, thee en een glas jus naar binnen haalde. Mijn maag begon al te knorren toen ik het rook. De 'wolf bleek het ook te ruiken want hij hief meteen zijn kop. Ik greep mijn kans om mijn pijnlijke benen te strekken. 

"Heel lief dat je het hebt meegenomen maar ik mag niet bewegen en hun mogen niet dichterbij dan dat komen" zei ik teleurgesteld.

"Ik schuif het zo dichtbij mogelijk misschien kan je er net bij" zei Julie opeens vrolijk, ging op haar knieen zitten en schoof  het dienblad voor het bed . De 'wolf' spong weer van het bed en ging voor het bed zitten. Hij hield iedereen in de gaten. Ik pakte snel het dienblad en zette het op mijn schoot. De wolf draaide zijn kop en keek hoe ik het crossaintje op at. Ik had nog nooit zo veel honger gehad!

"Kate! wij komen straks terug!" zei Zander en sloot de deur voordat ik kon protesteren. Ik zuchtte en nam een slok van de hete thee. 

Nadat ik alles op had, zette ik het ddienblad op het nachtkastje en keek hoe de wolf voor de deur lag. Ik zette mijn voeten op de grond en hield de wolf in de gaten. Hij draaide zijn kop meteen om maar hij begon dit keer niet te grommen. Ik ging voorzichtig staan de wolf bleef mij in de gaten houden maar hij deed nogsteeds niks. Ik keek een beetje om mij heen en zocht naar iets wat ik kon doen. Ik liep rond in de kamer en zag onder het bureau een gekreukeld papiertje liggen. Ik pakte het op en zag een doorgekraste schets van.. van mij? Deze schets leek heel veel op de tekening die ik gevonden had in mijn logeerkamer! Zou Seth hem getekent hebben? Als ik heb zie ga ik het vragen! Het valt mij trouwens wel op dat ik hem al de hele dag niet gezien heb..

Ik liep naar de volle boekenkast en pakte er een boek uit. Verder was er toch niet echt iets te doen hier.. Ik ging weer op het bed zitten waarna de wolf meteen weer opstond en op het bed sprong. Ik haalde het boek van mijn schoot en zoals verwacht legde de wolf zijn kop weer op mijn schoot. Ik leunde achterover en ging terwijl ik de wolf over zijn kop aaide, beginnen in het boek.

--

"Kate? ben je wakker?" hoorde ik iemand fluisteren. Ik opende mijn ogen en zag Zander staan met de twee oudere mannen. 

"Zander wat doe je hier?" zei ik.

"Ssst! maak hem niet wakker!" fluisterde hij. "Kom dit is je kans". Ik zag wat hij bedoelde. De wolf was van mijn schoot gegaan en lag languit aan de andere kant van het bed. Ik stond heel voorzichtig op en schoot snel naar de deur. Zander kwam ook de kamer uit en sloot de deur achter hem.

"Moeten die andere mannen er ook niet uit?" vroeg ik.

"Nee, die regelen de wolf"zei hij terwijl hij mij de gang uit begeleidde.

Ik kwam beneden en werd meteen aangestaard door elk persoon die in de kamer stond. Julie duwde zich door het groepje heen waar ze mee aan het praten was en nam mij mee de keuken in.

"Hoe gaat het ermee? heb je pijn? ben je gebeten?" zei ze paniekerig.

"ja alles gaat prima, er is niks aan de hand" zei ik. "Wacht.. waarom gebeten?"

"Oh.. uuh.. ja weet ik veel wat een wilde wolf allemaal doet!"zei ze en liep snel naar de koelkast. Ik keek haar verward aan en zag op dat moment Philip naar Zander rennen via het kiertje van de deur. Zander keek geschrokken op en rende met Philip mee. Nieuwsgierig liep ik naar de deur en keek hoe iedereen opeens aan het roezemoezen waren. 

"Wat is er aan de hand?" vrowg ik aan een vrouw die langs liep. 

"Daar kom je nog wel achter" zei ze grijnzend. 

Okee dat was vreemd..

"WAAR IS ZE?!" hoorde ik iemand roepen. Deuren klapte dicht en ik zag Seth binnen stormen. Iedereen schrok meteen toen hij daar in de deur opening stond. Hij keek de ruimte rond en hield mijn blik vast toen hij mij gevonden had. Ik werd bijna bang van de stalen blik en het bozen gestalte dat naar mij toe kwam lopen. Ik kromp ineen toen hij over mij heen gebogen stond. 

"Waar was je" zei hij serieus.

"Wat? waar heb je het over?" zei ik. "Ik was gewoon in de keuken". Ik keek om mij heen en zag iedereen.. het leek wel bezorgd naar mij kijken. 

"Kom mee" zei hij en hield de achterdeur open.

"Wat? nee het is hardstikke koud buiten!" zei ik en sloeg mijn armen over elkaar. 

Seth was blijkbaar niet blij met het antwoord. Hij liep weer dreigend naar mij toe en gooide mij in een beweging over zijn schouder. 

"Wat... He! Laat mij los!" Ik sloeg op zijn rug en probeerde mij uit zijn grip te wringen maar zijn grip was veel te sterk.

"Seth, je weet dat dit niet nodig is" hoorde ik Zander zeggen terwijl hij naast Seth kwam lopen.

"Laat ons met rust, doe geen moeite om ons te zoeken" hoorde ik hem zeggen. Wacht.. Waar is hij van plan mij heen te brengen?!

"Seth! laat haar hier! Je weet dat ze het niet gaat overleven! Het word binnenkort winter!" Hoorde ik Julie smeken.

Ik hoorde de deur open gaan en voelde meteen de koude wind langs mijn armen.

--

"Seth! Laat mij gewoon los!" Ik stompte zo hard mogelijk op zijn rug maar hij gaf geen krimp. Na wat voelde als een half uur proberen om los te komen gaf ik het op. Ik begon het koud te krijgen. Heel erg koud. Mijn hele lichaam begon te rillen en ik kon niet stoppen met klappertanden.

"Seth.. ik he- heb het echt heel erg koudd" proeerde ik zo goed mogelijk te zeggen.