Okulun Yenisi

Öpücük

Eveeeet , mademki 15 tatil geldi ve ben de hasta hasta evde yatıp okula gitmiyorum neden bir sürü, bir sürü bölüm yazıp atmayayım. -Dedi ve en fazla 2 bölüm attı :d - Maalesef ki ne aklıma fikir geliyor ne de benim bölüm yazasım... Hatta bu yüzden okulda arkadaşlarımdan linç yiyorum neysee uzatmadan bölüme geçelim değil mi? Yorum yapmayı ve votelemeyi unutmayııııın.

ve medya Damla'nın akşam giydiği elbise

Aradan bir hafta geçmişti. Hâlâ Baran'a soğuk davranıyordum. Bu geçen bir hafta da hep konuşmaya çalışmıştı ama ben hep kaçmıştım. Hatta bir akşam bizim eve gelip yemek bile yedi. Bahanesi ise ödev verildi ,benim de ödev eşim Damla. Tabii annem inanmamış olsada Baran'a inanmış gibi davrandı.

Bu akşam ise ailecek geleceklerdi. Ne vardı sanki bizde ama inat değil miydi? Kayahan ile konuşmuştum. Yemekten sonra mesaj atacaktım ve beni arayıp dışarı çıkacaktık. Baran inat ise ben daha inattım ve uzun bir süre barışmayı düşünmüyordum. Hakediyordu. Bir kere bile dinlemeden yargısız infaz yapmıştı. Ve beni de çok kırmıştı. Ama bir yandan da kıyamıyordum.Okulda hep bana bakıyordu. Hatta bir keresinde Kaan ile konuşurken duymuştum. " Hani cennet nasıl diye düşünüyoruz ya , hayal dünyası büyük olanlar bile hayal edemez. İşte Damla o cennetin hayat bulmuş hali gibiydi. O kokusu insanın aklını başından alıyordu." derken duymuştum ve yumuşamıştım. Bir kez daha özür dilemeye çalışsa affedecektim ama onu duyduktan sonra ne Baran yanıma geldi ne de derste bana baktı... Bir şeyler olduğunu anlamıştım. Daha onu demeden önce hep bana bakıp konuşmaya çalışan çocuk , şimdi yüzüme bakmıyordu. Derin bir nefes verdiğim an zil çaldı ve herkes sınıftan çıkmaya başladı. Gördüğüm şey ile gözlerimin dolması ve Öykü'nün sinirle ayağa kalkması bir oldu. Bunlar ne zaman bu kadar yakın olmuştu? Nasıl olmuştu bu? Kafamı biraz yana çevirmemle açıma Sude'nin girmesi bir oldu. Sanki zafer almış gibi bir ifade vardı suratında. Canımı tekrar yakmayı başarmıştı. Evet bu bir gerçekti Baran'dan hoşlanıyordum ya da seviyordum nasıl bir duygu içinde olduğumdan haberim yoktu. Eşyalarımı toplayıp hırkamı alarak direk sınıftan çıktım ve gözlerimi sildim. Ceyda ,Baran'ın dibine girmişti veağız ağzaydılar. Baran da hiçbir şey demiyordu. Hatta halinden de gayet memnundu. Yutkundum. Baran böyle biri değildi . Ya da benim bu çocuksu tavırlarımdan bıkmıştır? Ama bıkmış olsa bile bana söylemesi gerekmez miydi? Gerekirdi. Karşıdan gelen Kayahan'ı gördüm. Şimdi onunla hiç uğraşamayacaktım. Kafamı diğer tarafa çevirip göz yaşlarımı silip telefonumla konuşuyormuş gibi yapıp dimdirek yürümeye başladım. Arkamdan seslendi ama telefonla konuştuğumu görünce suratı asıldı. Allah affetsin. Üzgünüm Kayahancım...

~AKŞAM~

Eve gelince kendimi direk duşa attım. Bir de akşam Barangil geliyordu. Oh ne âlâ . Bilmem gerekirdi. Kimi sevsem bir şey çıkıyor. Şanssızlığın da bu kadarı yani. Duştan çıkınca direk havluya sarınıp dlabımın karşısına geçtim. Tabii ki perdem çekiliydi. Siyah belden altı dantel detayları ile hafif kabararak inen elbisemi elime aldım ve ayna karşısına geçip üzerime tuttum. Aynada kendimi süzdüm. Ve mırıldanarak "Bu yeterlidir herhalde" dedim ve direk üzerime geçirdim. Saçlarımı biraz kurutup iki yandan ayırdım. Kısa kalan bebek saçlarımdan bir tutam ayırıp hafif dağınık bir şekilde balıksırtı örmeye başladım. Ve annem odama gelip bana baktı ve geri odamdan çıkıp aşağı indi. Saçlarımı örerken telefonumun çalış sesini duyup baktım. Kayahan arıyordu. Offf, yine bir saat çene yapıp dışarı çıkmayı teklif edecekti. Annemin bu saçma ve gereksiz şeyleri yüzünden boş boş onunla uğraşıyordum. Arada bana eski ölen sevgilisinin adıyla,Dilan, sesleniyordu. Belki başka bir zaman , başka bir yerde ve başka bir şekilde ve bu yaraları almadan tanışsaydık belki olabilirdik. Çünkü o iyi biriydi ve mutlu olmayı hak ediyordu. Aynanın karşısına geçip pufuma oturup makyaj yapmaya başladım. Göz kapaklarıma siyah ve gri tonlarında buğulu bir makyaj yapıp gözlerimi ön plana çıkardım. Dudaklarıma nude tonlarda bir ruj sürüp ayağa kalktım. Aynadan kendimi süzüp parfümümü sıktım. Tam o sırada kapı çaldı ve aşağı indim. Merdivenlerden inerken Baran içeri giriyordu. Ailesi çoktan içeri girip annemgille selamlaşıp içeri girmişlerdi. Baran donuk bakışlarla bana bakıyordu. Ben de kapıyı kapatıp içeri geçip ailesi ile selamlaştım ve oturdum. Baran da içeri geçip bana bakarak oturdu.Ona bakmıyordum tabii ki. Sadece birazcık gözüm kaymıştı. Ama bakın cidden birazcık. Yanlış anlaşılma olmasın. Sabah yüzüme bakmayan çocuk şimdi gözlerini üzerimden çekmiyordu. Bu çocuk cidden anormaldi. Değişikti de. Anlamıyordum, cidden anlamıyordum. Ve sanırım hiçte anlamayacaktım. Yarım saat konuşulduktan sonra annem sofraya geçelim dedi ve oturdular.Maalesef Baran'ın karşısına oturmak zorunda kaldım. Yemek yerken bakışlarının azaldığını hissetmiştim. Ama yine de içim bir tuhaf olmuştu. Baran iyi biriydi. Gerçekten iyi biriydi,belki de tam yardıma ihtiyacım olduğu an ,Kuzey'in yaptıklarından kurtulmak ve unutup mutlu olmak, karşıma çıktığı içindir..

Yemekte Bahar Teyze, yani Baran'ın annesi, bir şeyler olduğunu anlamış olmalı ki sürekli bana bir şeyler soruyordu. Ama ben kısa cevaplar veriyordum. Sanırım bunun yüzünden daha çok üzerime gitti ve sorularda alttan alta Baran ile ilgili şeyler sormaya başladı. Baran'a zaten sinirliydim. Bu sorularda tuzu biberi oldu ve benim sinirlerim iyice bozuldu. Çatalı elimden bırakmam ve kalkmam bir oldu. Afiyet olsun deyip odama geçtiğimde,arkamda meraklı gözler bıraktığıma emindim. Umursamayıp direk kapıyı kapatıp kitledim ve dolabımı açıp siyah pantolon ve beyaz düz bir t-shirt giydim. T-shirtü ,pantolonun içine sokunca aynadan kendime baktım. Saçımı zaten iki yandan balıksırtı örmüştüm ve bu yeterliydi. Açıp onunla tekrar uğraşmayacaktım. Dolabımdan siyah ceket tarzında bir şey alıp aşağı indim.Zaten telefonum aşağıda,ayakkabılıkta, kalmıştı.

Annemgil bana nereye gidiyorsun bakışı atınca onlara döndüm.

"Biraz hava alacağım, geç kalmam telefonum açık zaten. Ararsınız." Deyip eğildim ve tam beyaz spor ayakkabılarımı giyerken Bahar Teyze lafa atladı.

"Saat geç oldu kızım, Baran da gelsin seninle."

Sen karışmasan olmaz değil mi Bahar Teyze. Ben zaten ondan uzaklaşmak için,görmemek için evden gidiyorum. Senin yaptığına bak. Te Allah'ım ya. Tabii saygısızlık olmasın diye bunları hep içimden dedim. Ona gelince yavaşça kafamı sallayıp babama doğru döndüm. Umudum babamın hayır demesi yanındaydı.Ki babam asla böyle demezdi ama benimki de bir umut.
Babam:
"Tabii kızım."
burada anneme dönüp onay bekledi. Annem onaylar anlamda kafasını sallayınca da tekrad bana doğru döndü.

"Bahar Teyzen haklı,bu saatte tek başına gitmen doğru olmaz. O yüzden Baran da seninle gitsin. Tabii Baran oğlum da isterse."

Baran dünden hazır asla reddeder mi hiç? Kafasını onaylar anlamda sallayıp ayağa kalktı. Ayakkabılarını ve ceketini giyerken ben de telefonumu alıp evden çıktım. Baran da peşimden geldi. Sahile doğru yürürken o da arkamdan geliyordu.

    Küs olduğumuz için sanırım bilmiyorum ama ağzımızı bıçak açmıyordu.  Sahile gelince onu umursamadan önüme gelen ilk banka oturdum. Ceplerimi yokladıktan sonra ufak bir lanet okudum. Kulaklığımı almamıştım.  Hiçbir  bozuntuya vermeden cebimden telefonumu çıkardım  ve müzik listeme göz gezdirdim. Direk "Yüzyüzeyken Konuşuruz-Dinlesene beni bi' " şarkısını açtım.

Baran bana bakarken ben şarkıyı mırıldanıyordum.

"Tut elimi,buradan gidelim. Olmaz demeden dinle beni bi'."

Baram hâlâ beni izliyordu. Arkasına yaşlanmış bir şekilde dinliyordu. Tabii ben o sırada şarkıyı mırıldanmaya  devam ediyordum.

"Sen yokken ne gece ne de gündüz. Ne ay var ne tek bir yıldız.  Her yer karanlık ve ıssız. Göremiyorum...."

Sonuna doğru sesim kısılmıştı  ve belimde hissettiğim ellerle beraber Baran ile yüz yüze gelmiştik. Gözleri, gözlerimin içine bakıyordu. O sırada şarkıdan bir yer mırıldandı.

"Ah bebeğim, ben hâlâ  deliyim."

Yutkunmuştum.  Ne yapacağımı bilmiyordum. Çok değil  yaklaşık  30 saniye sonra beni kendine çekip öpmeye başladı.

    Öylece kalmıştım.  Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bir iki dakika sonra kendime geldim.

   BARAN BENİ ÖPÜYORDU!?

Eveeeet bir bölüm sonu sözde başta dediğim gibi 15 tatilde bir sürü bölüm atacaktım ama üşendim. Sanırım yaz tatiline kadar aralıklı bölümler gelir.  Şimdiden özür dilerim. VOTELEMEYİ UNUTMAYIIIIN.