Okulun Yenisi

Kayahan

         Eveeet yorum yapmayı ve vote vermeyi  unutmayın. ❤

      Baran da benimle beraber kalktığı için bana odasına gitmeyi teklif etmişti. Bende annemgilin yanında kalıp Bahar Ablanın sorularını çekmemek için kabul etmiştim. Yukarı çıkıp tam benim odamın karşısındaki odaya girdik. Odası iki renkten oluşuyordu. Siyah ve mavi... Birbirine uyumu çok güzeldi. Odayı incelemeye başladığımda;

"Biliyorum odamda benim kadar mükemmel." Deyip kahkaha atmaya başladı. Hah yürüyen ego yığını. Bu sözüne karşı göz devirip sandalyesine oturdum. Oda yatağına oturup bana bakmaya başladı. Etrafı incelemeye devam ediyordum. Gerçekten dikkat çekici bir odası vardı. Yarım saat boyunca oda da bir sessizlik oldu. Sessizliği bozan kişi Baran idi.

"En sevdiğin şarkı ne?" deyince kafamı ona çevirip baktım.

"Aslında en sevdiğim şarkı diye bir ayrımım yok ama bu aralar Zaten Kırılmış Bir Kızsın'ı çok dinliyorum. " dediğim zaman yüzünde bir gülümseme belirdi ve kendisinin de onu sürekli dinlediğini söyledi. Ortak bir nokta daha. Ben de gülümseyerek konuştum.

"Biliyor musun,sevdiğimiz çoğu şey aynı."

"Bende buna şaşırıyorum. Bu kadar benzerlik tesadüf olamaz."

"Bence de."

Konuşmaya devam ederken onu inceliyordum.Koyu kahve saçları vardı. O kadar yumuşacık görünüyordu ki insanın oynayası geliyordu. Yeşil gözleri vardı baktıkça bakası geliyordu. Öykü aslında normal bir kız olsa , küfür etmek istemedim, Baran ona şans verebilirdi. Çünkü Öykü'de güzel kızdı. O sırada annem eve gideceğimizi söyledi ve aşağı indi. Bende aşağı indim. O sırada telefonum çalmaya başladı . Arayan Kayahan'dı. Hani şu annemin 'özel hastası'.

"Alo,Damla nasılsın?"

"İyiyim Kayahan, sen?"

O sırada annem bana baktı, Kayahan dediğimi duyunca ise gülümseyerek önüne döndü.

"Şey diyorum yarın okulun ilerisindeki kafede buluşup bir şeyler mi içsek? "

"Hmm, Tamam saat kaçta?Öğleden sonra olursa daha iyi olur."

"O zaman saat 15.30'da orada?"

"Tamam. İyi geceler."

"İyi geceler."

Deyince kapattım. Aslında istemeyerek kabup etmiştim.Çünkü onu annemin deyişiyle iyileştirmem gerekiyordu. Nasıl iyileştireceksem? Sonuçta onun ölen sevgilisine çok benziyordum. Ve bu onu bana bağlardı. Allah'ım tek isteğim İzmir'de yaşamaktı. Neden her şey bu kadar karıştı.Bu sırada çoktan eve geçmiştik. Hemen telefonumu şarja takıp duşa girdim.Bu sırada da nasıl iyileştireceğime dair fikirler arıyordum.Ama olmuyordu. Aklıma gelmiyordu.Ben onu iyice yıpratırdım ki. Bu konuda babam haklıydı. Annem babama bunu söyledikten sonraa babam sinirlenmişti. "Benim kızım başkasının yarasının üstünü neden kapatsın." demişti. Ne haklıydı ama. Bunları düşünürken musluğu açık unuttuğum için su duşakabinden taşmıştı ve yerler ıslaktı . Saçımı da yıkadıktan sonra her ne kadar dikkatli inmeye çalışsam da ayağım kaymıştı ve ayağımın üzerine düşmüştüm. Sesi duyan annem koşarak gelmişti ve bana bakmıştı.

"Ah be kuzum dikkat etsene. İyi misin?"

"Ayağım acıyor anne. Zaten dikkat ederek inmiştim."

Annem beni yavaşça kaldırıp klozete oturttu. Kıyafetlerimi verdi,bende giydim. Koluma girerek beni odama götürdü. Balkon kapısı açık olduğu için Baran görmüştü. Ve beni süzüyordu. Gözündeki endişeyi görmüştüm. Annem yatağa oturttuktan sonra babamı çağırdı. Babam gelince ayağıma baktı . Tam üzerine düştüğüm yere dokununca çığlık attım. Babam da elini hemen çekti.