Έρωτας είσαι...

All Happens For A Reason

Άννα

Ετιμαζομε να τελειώσω την βάρδια μου όταν μια ομάδα ΔΙ.ΑΣ σταματά απέξω και ένας από τους οδηγούς της μιχανης έχετε προς το μέρος της εισόδου
Γαμωτο... Τώρα βρικε...
Σκευτικα καθος χαμογέλασα

-Τι μπορω να κάνω για εσάς?

- φραπέ σκέτο γριγορα

- καλά καλά μιν μας δείρεις κιόλας...

Του δινω τον καφέ και πάει να τον πάρει και.... Το καπακι από το πλαστικό κηπελο από την υπερβολική πίεση άνοιξε και ο καφες πλέον ειταν στο χέρι μου και στην μπλούζα του...

-Χίλια συγνώμη κύριε.... Ειταν ατιχημα...

-γαμω......

-Να ορίστε να σάς σκουπισω

Πιγα από την άλλη πλευρά της μπάρας με μια καθαρή πετσέτα

-άστο άστο κοπελιά τα έκανες να μην πω...

Και εξαφανίζετε....

Την όρεξη σου είχα... Είπα από. Μέσα μου... Ξαφνικά παρατιρω πανό στην μπάρα ένα πορτοφόλι... Το ανοίγω να δω την ταυτότητά και ειταν αυτουνού του μαλακά.... Ίσος πρέπει να το επιστρέψω...

-φεύγω νοριτερα

Φοναξα στον Αλεξ τον σιναδελφο μου
Και κουνισε το κεφάλι του. 

ποιγα στο κοντινότερο αστινομικο τμιμα για να παραδοσω το χαμένο πορτοφόλι, αν και δεν ειχα καμια ορεξη 

-καλησπερα τι μπορώ να κάνω για εσάς

Ειπαι ο αξιοματικος υπηρεσίας

- καλησπερα, πέρασε από την καφετέρια που δουλεύω εδώ πιο κάτι ένας από μια ομάδα ΔΙ.ΑΣ και ξέχασε το πορτοφόλι του, δεν λέει διεύθυνση οπότε φανταστικά ότι καλλίτερα να το έφερνα εδώ

Του εδωσα το πορτοφόλι και είδε την ταυτότητά μετά από λίγο φοναξε

-Αγγελόπουλος, Τσακίσου και έλα εδώ

Ένας άντρας σαν αστραπή με προσπέρασε... Ειταν αυτός αλλά δεν με είχε δει,κατι μεσα μου φανικε παραξενο αλλα δεν εδωσα σημασια 

- Με φωναξατε κύριε.

- Ναι... Το πορτοφόλι σου

- Ευχαριστώ πολύ το έψαχνα παντού

- Όχι εμένα την κυρία Χαντζιχριστου

Και γιρναει να με δει... Όταν κατάλαβε πια είμαι το βλέμμα του σκλιρινε και πέταξε ένα ξερό ευχάριστο και έφυγε μετά από λίγο αφού σιμπλιροσα κάτι χαρτιά έφυγα αλλά πριν προλάβω να περπατήσω 10 βιματα νιοθω ένα χέρι στον ωμο  μου και πεθανα απο τον φοβο μου και πεταχτικα 

- Συγνώμη κ. Χαντζιχριστου δεν είθελα να σας τρομάξω... 

-Δεν ποιραζει ! 

- Μπορώ να σας μιλάω στον ενικο?

-φισικα.... Εμ

- Ορέστης

-χαρικα Άννα... Και πάλι σιγνομη για τον καφέ...

- Καλά και εγώ δεν ειμουν και ο πιο ευγενικός πελάτης που θα έχεις σερβίρει...

Γελαω

- μπα ειπαρχουν και χειρότερα...

-Ευχαριστώ πολύ για το πορτοφόλι μου θα μουν χαμένος χορις αυτό

 Μετα από ένα λεπτό αβολης σιγής μιλισα

- σιγνομη αλλά πρέπει να φιγω...

Και άρχισα να περπατάω, με χερετησε απο μακρια και καβαλησα την μηχανη μου , εβαλα το καρνος και εβαλα μπρος για το σπιτι μου. Οταν ευτασα αλαξα τα ρουχα της δουλιας και εκατσα στον καναπε μου με το Laptop  διαβαζοντας διαφορα αθρα της  ημερας . Χτυπαει το κουδουνι και ανοιγω την πορτα οσπου βλεπω τον Δημητρη....Γαμωτο 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Helooo Τι μου κάνετε? Πως περνάτε τα Χριστούγεννα σας? Εγώ μια χαρά ελπίζω να σας καλιψα με το κεφαλεο...  Αμα σας άρεσε 👍 ➕✨

Xoxo 🦄🦄