Έρωτας είσαι...

Gangs, snitches and Lots of thinking

Ορέστης

Με το που βγενω από το νοσοκομείο λαμβάνω και μια δεύτερη κλήση από τα κεντρικά

-Έρχομαι είπα...

-Αγγελόπουλε, έχουμε θέμα... Ένας από την ομάδα προστασίας του υποκειμένου είναι αντίπαλος, θέλει το κακό της, τα υπόλοιπα από κοντά

-οκ

και το έκλεισα, μπικα στο αμάξι μου και κάνω σκέψεις για το ποιος θέλει να την πειράξει, γιατί το θέλει, τι όφελος κ.α.π οδιγαω και φτάνω στο τμιμα

- Σας περιμένουν στην εθουσα συνεδριάσεων.

Μου λέει η κοπέλα στην υποδοχή και εγώ απλά της εγνευσα καταφατικά καθος πιγα στην εθουσα, Μπενω μέσα και όλοι  ~σχεδόν~  από το Team μου καθος και ο Αξιοματικος μου

- Τι γίνετε εδώ?

-Αγγελόπουλε κάτσε παιδί μου, ο Μπάμπης... δεν είναι αυτός που λέει, αλλά θα φτάσουμε σε αυτό. Η Άννα Χαντζιχριστου δεν είναι αυτό που όλοι, ακόμα και εκείνη, Λέει. Η Κ. Χαντζιχριστου είναι  κορη ενός μεγαλου Μαφιοζου, του γνοστου ΣΝΧ
Ο οπιος έχει πεθάνει αλλά υπάρχουν ακόμα "ανοιχτές εκκρεμότητες" και τώρα που και η μητέρα της πέθανε πέρσι, κυνιγανε αυτή. Ο Μπάμπης, από ότι μάθαμε δουλεύει για αυτούς, Σιγκεκριμενα για τον Eduardo Gomez, έναν μεγάλο έμπορο ναρκοτικον που συνεργάζεστε με τα cartels. Αυτός και ο ΣΝΧ έχουν ακόμα ανοικτούς λογαριασμούς και εκείνος έχει "σιμβολεο" για την Άννα.

και εγώ κοιτάω σαν χαμένος.

-Τώρα τι πρέπει να κάνω, τι θα της πω

-Τωρα απλά θα χάσεις επικινονια μαζί της και θα πας μιστικος, Θα σινταξεις μια νέα ομάδα, για να Βγάλετε από την μέση τον Ύποπτο.

- Οκ, Πότε ξεκινάμε?

-Σήμερα κιόλας, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα προτο μας υποψιαστεί κάνεις.

και εγώ απλά σημφονισα και έπεσα με τα μούτρα στης δουλειά, ξεχνοντας να της μηλισω. Φτάνει βράδυ και διατάζω το μηνινμα της... ένας άντρας είναι όσο καλός όσο και ο λόγος του...και νοθω λες και μου έριξαν μπουνιά στο στομάχι, ο μπάσταρδος ο Μπάμπης την πειράξε, Θα πάω να την δω και θα βάλω έξτρα ανθροπους να την προσέχουν, καθος και θα ενημερώσω τους άντρες  του Team που ειταν σε βάρδια εκείνη την στιγμή. Μπενω στο αμάξι και από τα νεύρα μου χτιπαω την πόρτα... πάω στο νοσοκομείο... κύματε και δεν την ενοχλώ. Βάζω δύο έξτρα άντρες να την προσέχουν. Φεύγω και πευτο στο κρεβάτι μπας και χαλαρώσω αλλά η σκέψη μου είναι ακόμα κολλημένη στην κατάσταση που επικρατεί, αχ ρε Άννα... ανω κατο με έχει κάνει...σκευτομε και πέφτω σε βαρι ύπνο, με το προσοπο της να με τριγιρνα. την επόμενη μέρα επικρατεί ένας μικρός πανικός στο τμιμα, χαρτουρα, σινταξη νέας ομάδας, ανασινατξη της άλλης και το νου μου δεν είναι εδώ αλλά δίπλα της, ευτιχος που είναι εδώ η φίλη της και της κρατάει παρέα! δεν θα το άντεχα να την αφινα μόνη της εκεί μέσα!. Η μέρα πέρασε πολύ γριγορα και το βράδυ πιγα ξανά στο νοσοκομείο να την δω, την καταλαβαίνω ότι δεν κυματε και της απολογουμε χορις να της δίνω λεπτομερείς