Έρωτας είσαι...

Come Back To me....

Αννα

-Ολα καλα μωρό μου...

Μου λέει και ταυτόχρονα έρχονται κάποιο και περνούν τον Δημήτρη. Ο Ορέστης οταν βεβεονεται ότι είμαστε ασφαλής αφινει τον εαυτό του... Η ανασα του βάραινει,Κλείνει τα μάτια του και νιοθω το βάρος του πανό μου. Οι συνεργάτες του τον τραβάνε από πάνω μου και ψάχνουν να βρουν παλμό, κοιτιουνται και σε δευτερόλεπτα αρχίζουν ΚΑΡΠΑ...Αρχίζω να ούρλιαζω το ονομα του και ο ενας απο τους δύο με βγάζει από το δωμάτιό. Το ασθενοφόρο είθε και τον πήραν. Δεν με αφισαν να παω μαζί του ωμός άκουσα οτι δεν υπάρχουν ελπίδες...παω να πάρω το πρώτο ταξί αλλα ο ενας με σταματάει

-Που πας εσύ?

-Στο νοσοκομείο...

-Θα σε πάω εγω... Το όνομα μου είναι Στράτος

-Χάρηκα... Παμε τώρα...

-Μείνε εδώ

Μου λέει και το κάνω. Λιγα λεπτά αργότερα και έχετε με ενα τεράστιο land Rover, μπενω μεσα και ξεκινάει προς το νοσοκομείο. Στην διαδρομή σκεφτόμουν πολλά.Ενα απο αυτά ειταν τι θα γινόταν αμα με αφινε μόνη μου... Μόνους μας... Το κλαμα μου έγινε εντονότερο. Η καρδιά μου χτυπάει ακόμα πιο γρήγορα, η ανασα μου κομμένη,δεν ξέρω αν είναι ακόμα ζωντανός,ενας κόμπος στο στομάχι,τι θα κάνω το παιδί μας... Ένας πόνος χαμηλά... Και άλλες τέτοιες σκέψεις. Φτάνουμε στο νοσοκομείο, Η οικογένεια του μαζεμένη , Πότε πρόλαβαν αναρωτιέμαι... Μαλον το είπα δίνατα

-Τους ειδοποισα εγω...

Μου λέει ο Στράτος... Δεν πάω κοντά.Δεν θέλω... Δεν μπορώ... Πως θα παρουσιαστώ μπροστά τους αφού... Αφού εξαετίας μου γίνονται όλα αυτά... Η ανάγκη για εμετό με κερδίζει... Πάω στο μπάνιο... Στέκομαι εκεί... Αίμα τρέχει από τα πόδια μου...

-Οχι και εσύ... ΌΧΙ ΚΑΙ ΕΣΎ...

Λεω καθώς ο Στράτος καταλαβαίνει τι έγινε...

-Να σου φέρω μια νοσοκόμα??

Λέει διλα

- Τον Ορέστη μου θέλω... ΦΈΡΕ ΜΟΥ ΠΊΣΩ ΤΟΝ ΩΡΕΣΤΗ ΜΟΥ...

Λεω... Κάποιες νοσοκόμες άκουσαν φωνές... Δεν καταλαβεναν τι λέμε αλλα τους εξιγησε ο Στράτος στα αγγλικά. Με πειραν σε ενα δωμάτιο και μου κανανε ηρεμιστική... Ολα μαύρα... Ξυπνάω και άμεσος βουρκωνω, ο Στράτος είναι δίπλα μου

-Ο Ορέστης.... Ο Ορέστης.... Που είναι, τι κάνει?

-Καλά είναι, ξέφυγε τον κίνδυνο... Για τώρα!