RelationShit (BxB)

Chapter 8: Friends?

Samuel Claws POV

"Nako, magagalit na naman 'yan, tsk." Narinig ko ang boses ni Pasquale, at napasarap siguro ang tulog ko, dahil, mataas na ang sikat ng araw ng tumatama ang sinag nito sa mukha ko.

Kapag nagigising ako, hindi ko muna minumulat ang mata ko, hindi ko alam, pero sanay akong nagigising ng hindi muna minumulat ang talukap ng mga mata ko.

"Pag 'yan nagsumbong o kung hindi man, maalaman ng magulang ko ang mga nangyari, wala pati ako madadamay." Rinig ko ang pagbuntong hininga ni Manuel pati narin ng dalawa kong bespren.

"Parang hindi naman nila malalaman kung walang magpapasabi." Narinig ko ang boses ng aking kaaway.

Dahan-dahan kong minulat ang mata ko, umagang-umaga, sira na ang umaga ko.

"Bakit may kasama kayong mga plastik? Dagat ba kayo para magtangay ng plastik?" Bungad ko, at lahat sila ay nagulat dahil SYEMPRE! Gising na ako, isa-isa kong tinignan ang mga kasama ko sa kwarto? Ni hindi ko alam kung nasan ako, at nakita ko ang dalawa kong bestfriend maging si Manuel, nakita ko rin ang kaaway kong si Iris, at ang lalaking naka-away ko sa loob ng mall dati.

"Oh?! Ngayon ko lang napansin, bakit dalawa lang 'yan? Nasan ang mga alipores ng hayop na yan?" At bumangon ako, ptsk, naramdaman ko ang kirot ng ulo ko, biglang pumasok 'yung lalaking nakasandong-puti at umiinom ng kung ano? Bigla naman itong napatingin sa pwesto ko.

"Sino naman yan?" Tanong ko sa dalawa kong bestfriends, "Bakit hindi na kayo nagsasalita huh? Ano? Bigla nalang umurong dila niyo? Saka nasan ba tayo? Hindi ko feel ang init ng atmosphere dito, maraming nakakainis." Saad ko, at pinilit kong matayo, "oh." Di pala kaya ng katawan ko, at ramdam ko rin ang kirot ng pisnge ko.

"Teka? Pahiram naman ng mirror?" Sabay tingin ulit sa dalawa, si Marina lang talaga nakakaalam ng lahat ehh, siya lang kasi ang huli kong natatandaan kasama ko. "Hoy, Marina, sinong may gawa nito?" Sabay turo sa kanang pisnge ko may pula at marka kasi at makirot!

At tumingin ang mata ni Marina duon sa lalaking naka-away ko, at napatingin din ako d'un, bigla nalang may nagsalita, "Hey, t'was an accident." Saad ng lalaking nakasando na may kung anong hinihigop sa hawak nitong tasa.

"How would I know? I used to drink last night, so how could I know?" Nasapo ko naman ang aking ulo dahil may kirot na nga, masakit pa pati kanang pisnge ko.

"Teka ang cellphone ko? Manuel dala mo ba? Hindi ko kasi matandaan, parang naiwan ko sa bar?" Wala sa busa ng aking short-pant ko ang cellphone ko.

Tsk, nandoon ang mga contacts ko, at lahat ng aking mga accounts.

"Uhm, pwede bang umuwi na tayo, kung nakatambay lang kayong tatlo diyan?" SAbay tingin sa kapatid ko at sa mga bestfriend ko, feel kong umuwi sa Cavite, parang gusto kong magstay duon.

"Ah, kayong dalawa mga bespren, umuwi na kayo, kami ni Manuel uuwi kami ng Cavite." Saad ko sa kanila.

"Hey! You can't travel with that kind of situation, you need to rest." Saad nung lalaking nakasando, at nilapag ang hawak nitong tasa sa lamesita sa tabi ko sabay hawak sa dalawa kong balikat at pinahiga.

"Teka nga lang ahh, sino ba 'to?" Tanong ko sa dalawa kong bespren?

"Siegfried, remember?" Wala akong matandaan, "Siegfried? Wala akong kilalang ganon, nasan ba kasi ako?" Tanong ko ulit

"You're here in my condo, so don't ask me why." Saad nalang nito sa akin, napakamisteryoso.

"Bakit dito? Eh, may apartment naman kami? Saka, bakit nandito 'yang dalawang basurang yan dito?"

"They have some mis-understandings with you, that's wht they're here." Bakit parang siya ang sumasagot? At hindi ang mga malalapit sa akin, ehemm, oo malapit sa pisikal itong lalaking ito, pero in terms of friendship, mas malapit ang tatlo.