Türk'ün Londra'yla İmtihanı (DÜZENLENİYOR)

6. BÖLÜM

Medyadaki Can, iyi okumalar :)

Elinde tuttuğu kahve fincanımı çatık kaşlar ve abartılı mimiklerle inceleyen Yağız, "Telve değil resmen kömür madeni görüyorum," diyerek beni işaret etti. "Senin için kararmış."

"Yol da gözüküyor mu?" diye sorarak kahve falı klişelerine gönderme yaptım. "Çıkmaz sokak var," diyen Yağız fincanı bana doğru döndürdü. "Bak şurayı görüyor musun? Yolun sonu yok, U dönüşü yapıyor yol."

Konudan kendine pay çıkaran Mete benimle uğraşma fırsatını kaçırmayarak "Demek ki üç vakte kadar Türkiye'ye geri dönmen gerekiyor," dedi. Benden önce davranarak Mete'yi susturan Yağız, "Yorum yapmazsak sevinirim... Konsantrasyonum bozuluyor," diyerek azarladı onu. Tekrar fincana odaklanarak "Bu karanlıklar içinde parıl parıl parlayan bir ışık çıkmış," deyip elini gözlerine siper etti. "Nasıl bir ışıksa gözlerimi kamaştırdı."

"Ne ışığıymış bu?"

Elini indirip fincanı tekrar bana çevirdi. "Senin hayatına güneş gibi doğacak bir insan bu... Hatta doğmuş bile olabilir. Bak bakayım, tanıyor musun?" diye sorarak fincanın içinde bir noktayı işaret etti. Ciddiye alıyormuş gibi davranarak bir süre fincanı inceledim.

"Bir yerden gözüm ısırıyor ama tam çıkaramadım."

"Dur ben sana tarif edeyim... Sarışın, mavi gözlü, uzun boylu bir erkek bu. Yakışıklı, zeki, kültürlü, eğlenceli... Bütün iyi özelliklerin üstünde toplandığı biri." Tepkimi ölçmek için yüzüme baktı. "Tanıdık geldi mi?"

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırarak "Yok, tanıyamadım," dedim. Fincanı sertçe tabağa bırakıp, "Nasıl tanıyamıyorsun ya?" diye sitem etti. "Benim, ben. Bir TC kimlik numaramın çıkmadığı kalmış."

Her an tokat atabilirmiş gibi salladığı elini Yağız'a doğru uzatan abim, "Gel bir de benim el falıma bak, burada surat izine kadar çıkar kesin," dedi. Abime omuz silken Yağız'a başka bir soru yönelten Can, "Tam olarak hangi evrendeki seni tarif ettin acaba?" dedi. "Bizim yaşadığımız bu evrende saydığın karakter özelliklerine sahip bir Yağız Gürbüz olduğunu sanmıyorum."

Masamıza ne ara geldiğini fark etmediğim Müdür Bey, "Seninle aynı fikirdeyim Can'cığım," diyerek olaya dahil olunca somurtmaya başlayan Yağız, "Adam bana laf sokabilmek için ışınlanmayı bulmuş," diye söylendi.

Yağız'ın homurdanmalarını duymayan Müdür Bey elinde tuttuğu dosyayı Yağız'ın önüne bırakarak, "Buradaki numara kime ait?" diye sordu. Ses tonundan anladığım kadarıyla bu sefer gerçekten sinirliydi. Dosyaya kısa bir bakış atarak ne olduğunu inceledim. Yağız'a ait öğrenci dosyasıydı bu. Benimle birlikte dosyayı inceleyen Yağız, "Babamın numarası," diyerek büyük bir yalana imza attı. Dosyaları düzenlerken acil durumda ulaşabilecekleri yakınının numarasındaki üçleri sekize çevirdiğine bizzat şahit olmuştum.

"Demek babana ait... Babanın bir oğulları olduğundan niye haberi yok?" diye soran Müdür Bey histerik bir kahkaha attı. "Gerçi senin gibi bir çocuğum olsa ben de hafızamdan silmek isterdim," dedi. Sonra ciddileşerek "Senin yüzünden bir aile trajedisi daha yaşandı," deyip olayı anlatmaya başladı. "Yarışmada yaptıklarını anlatmak için babanı aradım. Telefonu açan adam onun çocuğunun olmadığını söyledi. Ben de seni evlatlıktan reddetti sanıp "Bu kararınıza saygı duyuyorum ve katılıyorum ama oğlunuzla konuşmanız gerekiyor," deyip kampta yaptıklarını bir bir saydım. Meğer numara başka birine aitmiş. Adamın eşi aldı eline telefonu, sorgulamaya başladı. Adamın yurtdışında gizlice okuttuğu gayrimeşru çocuğu sandı kadın seni."

"Yanlış numarayı aradığınızı düşünmek yerine bu sonuca ulaştığına göre tamamen güven üstüne inşa edilmiş bir ilişkileri varmış gerçekten..." diyerek kendi yorumumu yaptım. Müdür Bey'in ters bakışlarını bana çevirmesini fırsat bilen Yağız kendi şovuna başlayıp "Aa!" diye abartılı bir ses çıkardı. "Yazarken numarayı karıştırmışım. Babam numarasını yeni değiştirdiği için tam ezberleyemedim. Yalnız teessüf ederim, yirmi yaşında insanı babasına şikayet etmeye çalışmak ayıp değil mi?"