Ακολουθώντας Το Όνειρο ( A Zayn Malik Fanfiction)

Κεφάλαιο 10.

«Ώστε, είσαστε καινούρια. Γι' αυτό δεν σας έχω ξαναδεί.» είπε ευγενικά ο Alex.

«Ναι. Σήμερα ήρθα με μία φίλη μου.» χαμογέλασε η Άννα.

Πρώτη μέρα στη δουλειά και είχε πιάσει κιόλας φιλίες με κάποιον που δούλευε, ίσως, αρκετό καιρό εκεί.

«Υπέροχα!» κοίταξε το ρολόι του. «Σε 5 λεπτά είναι το μεσημεριανό. Θα θέλατε να φάμε μαζί; Ίσως γνωρίσω και τη φίλη σας.»

Η Άννα κοίταξε το δικό της ρολόι. 12:55. Στις μία η ώρα είναι το μεσημεριανό. Μα πως πέρασε έτσι η ώρα;

«Φυσικά και ναι!» απάντησε εύθυμα η κοπέλα. Δεν θα έχανε με τίποτα την ευκαιρία να κάνει φίλους.

Σηκώθηκαν και οι δύο από τις καρέκλες τους και βγήκαν από την αίθουσα ανάκρισης.

«Θα θέλατε να έρθετε μαζί μου για να πάω να βρω τη φίλη μου; Ξέρετε δεν έχω ιδέα που είναι το γραφείο της.» είπε ντροπαλά η Άννα κοιτάζοντας τον Alex που της χαμογέλασε για να τη βγάλει από τη δύσκολη θέση.

«Μην ανησυχείς! Στα τηλεφωνικά γραφεία υπάρχει αναρτημένος πίνακας με το όνομα και το γραφείο του καθένα εργαζόμενου.»

«Αα! Τέλεια... Και... που είναι τα... γραφεία;»

«Ακολούθησέ με...» της είπε κάνοντας της νόημα.

Ύστερα από ένα δίλεπτο περπάτημα έφτασαν στα γραφεία. Ήταν περίπου 50 από αυτά σε σειρές. Ο καθένας από τους ανθρώπους εκεί, ήταν αφοσιωμένος στη δουλειά του. Κάποιοι μιλούσαν στο τηλέφωνο, άλλοι σημείωναν ενώ κάποιοι άλλοι έκαναν και τα δύο ταυτόχρονα. Μόλις άκουσε για τηλεφωνικά γραφεία, περίμενε να δει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Με λίγα λόγια, περίμενε να δει λιγοάσχολους ανθρώπους που απλά κάθονταν και δεν έκαναν τίποτα απολύτως. Μα φαίνεται πως αυτό γινόταν μόνο στην Ελλάδα. Τι κοινωνία, Θεέ μου!

«Λοιπόν, ορίστε ο πίνακας! Πως λέγεται η φίλη σου;» ρώτησε ο Alex επαναφέροντας την Άννα στην πραγματικότητα.

«Ε; Ε... Ξανθή! Δεν νομίζω πως χρειάζεται να σου πω και επώνυμο.» χαμογέλασε πλατιά προκαλώντας τα πανέμορφα δόντια της, να κάνουν την εμφάνισή τους.

«Αα, να τη! Στο γραφείο, αριθμός 53, διάδρομος 6.» έδειξε στον πίνακα και ξεκίνησε να περπατά.

«Εγώ σε ποιο γραφείο είμαι;» ρώτησε περίεργη.

«Στο 8.» της απάντησε.

Μάλιστα. Κοντά στο 1, δηλαδή... σε πολύ καλή θέση.

Μετά από λίγο ψάξιμο, βρήκαν το γραφείο με το όνομά της απέξω και η Άννα χτύπησε. Την πόρτα άνοιξε η Αναστασία, που μόλις είδε την κοπέλα και τον νεαρό, χαμογέλασε.