Ακολουθώντας Το Όνειρο ( A Zayn Malik Fanfiction)

Κεφάλαιο 3.

"Εμ...Βασικά δεν νομίζω ότι θα υπάρξει πρόβλημα. Το οικονομικό είναι το θέμα."

Τι;;; Είπε ναι; Φυσικά αν δεν ήταν ο αδερφός μου στο Λονδίνο, δεν θα πήγαινα ΠΟΥΘΕΝΑ! Είχε μείνει απίστευτα εκστασιασμένη από την αντίδραση της μητέρας της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν περίμενε να πει ναι και μάλιστα τόσο γρήγορα.

"Δεν θέλω να ανησυχείτε καθόλου! Ο θείος μου θα πληρώσει για τα πάντα, απλώς περίμενε την έγκρισή σας. Θα πληρώσει τα εισιτήρια και θα μας βρεί ένα δικό μας διαμέρισμα!" είπε η Ξανθή. Η Άννα και η μητέρα της είχαν μείνει πλήρως κατάπληκτες από αυτά που μόλις είχαν ακούσει. Οι σκέψεις της Άννας, του να ζεί με την κολλητή της, σε ένα διαμέρισμα ολόδικο τους και κάνοντας καθημερινά την δουλειά των ονείρων τους ήταν μοναδικές.

"Θα αστιεύεσαι φυσικά! Έτσι; Δεν γίνεται αυτός ο άνθρωπος να κάνει τόσα πολλά για εσάς αλλά και να πληρώσει." είπε ανήσυχα η κυρία Βικτώρια.

"Ω.. μα μην ανησυχείτε, σας είπα! Ο θείος μου έχει ένα από τα πιό φημισμένα δικηγορικά γραφεία της Αγγλίας ολόκληρης. Που σημαίνει πως έχει πολλά λεφτά. Μήπως σας ανέφερα ότι μένει σε βίλα; Ελοιπόν, ναι! Αλλά πάντα προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλό προφίλ."

Η Άννα μπορούσε να δει στα μάτια της μητέρας της ότι θα κατάφερνε να την κάνει να την αφήσει. Είναι μια μοναδική ευκαιρία για την κολλητή της αλλά και για την ίδια.

"Δεν...! Δεν μπορώ να πω όχι σε μία τέτοια ευκαιρία. Μικρές μου;! Επιτέλους το όνειρό σας γίνεται πραγματικότητα. Άννα μου; Τι λές; Θα πας;" είπε χαμογελαστά η κ. Βικτώρια.

Η κόρη της σηκώθηκε απότομα από τον καναπέ και έτρεξε κατευθείαν στην αγκαλιά της. Δεν μπορούσε να καταλάβει κανείς τα συναισθήματα της Άννας. Η Ξένια σηκώθηκε από τη θέση της και μόλις η Άννα άφησε την μητέρα της, αυτή έτρεξε μέσα στην αγκαλιά της.

"Λοιπόν... Πότε φεύγετε;" αναρωτήθηκε η κ. Βικτώρια.

"Αύριο το πρωί!" είπε η Ξανθή. "Θα έχουμε δουλειά πιο γρήγορα απ'ότι φανταζόμασταν."

"Ιιιιι.. Πάμε να ετοιμαστούμε!" φώναξε η Άννα.

"Κάτσε ντε! Τελειομανή!" της χαμογέλασε η κολλητή της.

"Φύγε να ετοιμαστείς. Απόψε θα είσαι πανέτοιμη. Δεν θέλω τρεχάματα της τελευταίας στιγμής.."

"Καλα ντε, φεύγω." είπε η Ξανθή και έφυγε κλείνοντας την καφετιά πόρτα πίσω της.

Το άγχος είχε κατακλύσει την Άννα και δεν σκεφτόταν τίποτε άλλο εκτός από το μακρύ αλλά και απολαυστικό ταξίδι που είχε να κάνει την επόμενη μέρα. Αυτή και η μητέρα της ανέβηκαν πάνω στο δωμάτιό της για να φτιάξουν τα πράγματα.

"Λοιπόν, δεν θα τα πάρεις όλα αύριο μαζί σου. Μόνο τα απαραίτητα και μία βαλίτσα με ρούχα. Τα υπόλοιπα θα στα στείλω εγω."

"Αχχ.. Μαμά, καταλαβαίνεις τι είναι αυτό για μένα; Είναι το όνειρο μιας ζωής που πραγματοποιείται!" χαμογέλασε η Άννα. Πάγαινε πάνω κάτω στο δωμάτιο της έχοντας τα δάχτυλα των χεριών της ενωμένα λίγο πιο κάτω από το πιγούνι της σαν να προσευχόταν για κάτι και κοιτούσε ψηλά. "Θα γίνω δικηγόρος." ψέλλισε και κοίταξε το έδαφος με ένα χαμόγελο ως τα αφτιά.

"Πάω να πάρω τον αδερφό σου τηλέφωνο! Θα ενθουσιαστεί όταν το μάθει."

"Ωραία!". Όσο η μητέρα της έπερνε τηλέφωνο, αυτή ετοιμαζόταν για να φέρει στη επιφάνει κάτι που παλεύει να κερδίσει εδώ και πολλά χρόνια...