Ακολουθώντας Το Όνειρο ( A Zayn Malik Fanfiction)

Κεφάλαιο 1.

Τα πανέμορφα ξανθά μαλλιά της κοπέλας, έπεφταν στην πλάτη της σαν ένας γαλήνιος καταρράκτης. Τα μάτια της είχαν αυτό το γαλάζιο του ουρανού χρώμα το οποίο ήταν αρκετά σπάνιο. Είχε βουρκώσει από χαρά. Ήταν τρισευτυχισμένη που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Είχε τη σιγουριά ότι αρκετοί άνθρωποι έχουν βρεθεί στη θέση της, όμως αυτή ένιωθε μοναδικά. Η μητέρα της έτρεξε και την αγκάλιασε απαλά.

«Αγάπη μου, είμαι περήφανη για σένα»της είπε, όλο περηφάνια.

«Σ'ευχαριστώ πολύ μαμάκα μου». τηςείπε, και της χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.

Παρ'ότι η μητέρα της έδειχνε περήφανη, ποτέ δεν θα καταλάβαινε το πώς ένιωθε η ίδια. Μόλις είχε πραγματοποιήσει το όνειρο μιας ζωής. Η Άννα πάνταήθελε να γίνει δικηγόρος και τελικά το κατάφερε. Από τα οκτώ της έβλεπε σειρές στην τηλεόραση με δικηγόρους, δικαστήρια και όλο το πακέτο γενικά. Από τότε αποφάσισε ότι θα γίνει κι αυτή σαν εκείνους.

«Άννα!» ακούστηκε μία γνώριμη φωνή από μακριά.

«Ξανθή μου!» φώναξε η Άννα και έτρεξε προς το μέρος της.

Η ξανθιά κοπέλα τώρα αγκάλιαζε ένα, μελαχρινό μεκαστανά μάτια, κορίτσι που χαμογελούσε διαρκώς. Η κοπέλα αυτή, ονομαζόμενη Ξανθή, ήταν η πιο καλή φίλη της Άννας. Ήταν μαζί από μικρά κοριτσάκια, πάντα έκαναν παρέα και κανείς ποτέ δεν τις είχε χωρίσει.

Είχαν και οι δύο το ίδιο όνειρο. Τη νομική. Αποφάσισαν να σπουδάσουν τις αποφάσεις που πήραν και τελικά κατάφεραν να φτάσουν ως εκεί χωρίς πολλές δυσκολίες. Τώρα πια είχαν τελειώσειτις σπουδές τους και ήταν έτοιμες να ψάξουν για το καινούριο τους δικηγορικό γραφείο.

«Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι καταφέραμε και φτάσαμε ως εδώ! Είναι καταπληκτικό. Θα δουλέψουμε μαζί .. Έτσι δεν είναι;» ρώτησε η Ξανθή.

«Μα φυσικά! Δεν φτάσαμε ως εδώμαζί, για να χωριστούμε τώρα..» της είπε η Άννα όλο σιγουριά.

«Από αύριο, κιόλας, θα αρχίσουμε να ψάχνουμε για δουλειά... Τι λες; Δεν νομίζεις πως είναι καιρός να ψαχτούμε κι εμείς λίγο;»

«Βεβαίως! Αύριο πέρνα μία βόλτα από το σπίτι μου... Ποτέ δεν ξέρεις! Ίσως και αύριο το απόγευμα να έχουμε δουλειά».

Οι δύο κοπέλες γέλασαν στο σχόλιο της Άννας, διότι γνώριζαν ότι δεν ήταν πανεύκολο να βρει κάποιος τόσο γρήγορα μια δουλειά σαν κι αυτή. Βαθιά μέσα τους όμως και οι δύο ήξεραν ότι σύντομα ητύχη θα τους χτυπούσε την πόρτα.