WarriorCats: Leven en Dood

Hoofdstuk 3

Dagpoot keek op, voor hem stond een geïrriteerde Bliksempoot.
'Sta op Kitpoot. We moeten gaan jagen.' Bliksempoot stopte even. 'Dit heeft effect op mijn beoordeling, dus je gaat beter dan je best doen. Begrepen?'

Dagpoot fronste, maar knikte wel. 'Waarom vraag je Maanpoot niet mee?' Vroeg Dagpoot verbaast. 'Of, elke kat behalve ik?'

Bliksempoot rolde met zijn ogen.
'Nou, Maanpoot is op patrouille naar de DonderClan grens samen met Briespoot. En Nachtpoot is gewoon slecht in jagen. Dus ik heb geen andere keus.' Legde Briespoot uit. Het klonk alsof hij iets aan het uitleggen was aan een 2 maan oude kitten.
Dagpoot gromde. 'Praat niet zo over Nachtpoot, ze is een prima jager.'
Bliksempoot lachtte. 'Ja en egels kunnen vliegen. Natuurlijk niet, de laatste jaag patrouille ving ze amper één konijn. Laat staan meerdere.'
Dagpoot gromde boos. Hij stond op. 'Nachtpoot is tenminste geen vossenbrein.' Hij liep naar de kamp uitgang.
Hij hoorde hoe Bliksempoot nog iets zei, maar Dagpoot kon het al niet meer verstaan.

'Dus Bliksempoot en Dagpoot gaan samen jagen?' Herhaalde Hondsprong. Hij keek Sterkstroom verbaast aan.
Sterkstroom knikte naar Hondsprong. 'Dit wordt een geweldige uitdaging voor onze leerlingen.' Zei ze simpel.
Dagpoot keek naar Bliksempoot en zag dat die nors voor zich uit staarde.
'Weet je het zeker?' Herhaalde Hondsprong weer, maar Sterkstroom knikte weer. 'Ja, ik weet het zeker.' Zei ze scherp. Ze keek even naar Bliksempoot en Dagpoot, haar blik verzachtte. 'Ze gaan er van leren, vertrouw me.' Zei ze zacht tegen Hondsprong. Dagpoot kon het nog net horen. Hij keek naar Bliksempoot, de kater had blijkbaar niets door.
Hondsprong knikte en keek naar Dagpoot. 'Het komt wel goed.' Fluisterde hij. Dagpoot twijfelde aan de woorden van zijn mentor, maar knikte wel.

'Nou Kitpoot, kom je nog?' Bliksempoot was een eindje verderop aan het wachten op Dagpoot. Dagpoot gromde en liep naar de oudere leerling toe. Zijn ogen schoten een beetje zenuwachtig heen en weer.
'Nou, ruik je iets? Ik niet namelijk. Sterstroom heeft de slechtste jaagplek uitgekozen.' Mokte hij.
Dagpoot lachte zachtjes. Zijn lichaam ontspande, Bliksempoot was niet zo erg. Zolang hij het maar probeerde.
'Sta daar niet zo, ga mij helpen met het zoeken naar prooi!' Commandeerde hij.

Dagpoot trok met zijn oren. Hij rook nu al tenminste twee konijnen, maar hij zweeg. Het was de beoordeling van Bliksempoot, hij zocht het maar lekker zelf uit.
Dagpoot liep in de richting van het konijn. Hij gunde Bliksempoot op zijn minst een aanwijzing. Bliksempoot keek naar Dagpoot en fleurde iets op. 'Ik ruik iets!' Hij fluisterde hard, Dagpoot fronste. Bliksempoot was meestal nooit blij als Dagpoot in zijn buurt was, hij vond het niet erg, alleen een beetje vreemd.
'Wat kijk je? Eropaf!' Bliksempoot gaf Dagpoot een duw en liep langs Dagpoot heen. Dagpoot gromde zachtjes en schudde elk eergevoel van zich af. Hij rende naar waar hij het konijn rook. Bliksempoot kon het maar lekker zelf uitzoeken. Dagpoot stopte niet met rennen en verraste een konijn. Het arme prooidier probeerde nog weg te rennen, maar Dagpoot was sneller. Hij dook op het dier af en beet het dood.
Dagpoot begroef zijn prooi en probeerde meer konijnen te vinden. Al snel pikte hij een geur op. Dagpoot rende erheen, maar remde een eind van het konijn af. Hij zakte in de sluiphouding en hield het konijn in de gaten. Het was een wit konijn. Dit is al de tweede keer dat ik een wit konijn heb gezien. Een maan geleden was hij ook al een wit konijn tegen gekomen. Dagpoot dwong zichzelf om er niet te lang over na te denken, welke kleur het konijn ook had, het bleef prooi.
Maar voordat Dagpoot het konijn kon aanvallen, sprong een vuurrode kater op het dier.
De poesiepoes! Dagpoot sprong gelijk op de vuur kleurige kater. Dagpoot was wat kleiner, maar dat maakte hem niets uit. Door het element van verrassing kon Dagpoot de vuurrode kater snel op de grond duwen.
'Ga van me af, smerige Clankat!' De poesiepoes schopte tegen Dagpoot zijn buik. Dagpoot piepte en werd omhoog gegooid. Voor een hartslag leek het alsof Dagpoot vloog. Maar gelijk daarna viel Dagpoot weer naar beneden. Met een plof belandde de leerling in het gras.

Voordat Dagpoot weer op de poesiepoes kon springen, werd hij op de grond gedrukt. Niet door de poesiepoes, maar door een andere kat.
Verbaast keek Dagpoot omhoog. Daar stond Bliksempoot geïrriteerd te kijken. Zijn tanden ontbloot.
'En waarom dacht jij dat je die kat aankon? Kitpoot, ik dacht dat je het wel wist. Je kan niets.' Bliksempoot snoof en drukte zijn klauwen in Dagpoot zijn flank. 'Je weet nog wel die wedstrijd die Leeuwster heeft georganiseerd? Dat gaat over deze kat.'
Dagpoot slikte en sloot zijn ogen. Een wedstrijd?  Meteen schoot het Dagpoot weer binnen.

Leeuwster had een wedstrijd georganiseerd voor wie de poesiepoes het snelste kon vangen. Dagpoot was het helemaal vergeten.

'Nou, als ik jullie gesprek even mag onderbreken.' Dagpoot keek verbaast op. Hij voelde dat Bliksempoot zijn grip verminderde, meteen schoot hij onder de kater weg. Hij wierp een snelle dankbare blik naar de poesiepoes. Maar de vuurrode kater was gefocust op Bliksempoot.

'Wat moet je?' gromde Bliksempoot. Hij richtte zich nu op de poesiepoes.
'Ik wil graag verder gaan.' De poesiepoes trok zijn lippen terug zodat zijn tanden te zien waren. 'Ik moet jullie nog...' maar voordat de kater zijn zin kon afmaken was Bliksempoot al op zijn tegenstander gesprongen. Hij drukte de poesiepoes op de grond alsof het niets was.
'Laat me los!' De stem van de poesiepoes klonk hoger en er zat een lichte trilling in.
'Wat dacht je van, nee. Ik ga elke patrouille leiden als ik jou aan Leeuwster geef. Laatste woorden?' Bliksempoot keek de poesiepoes aan met een zelfvoldane blik.
Meteen was de poesiepoes stil, het enige dat aangaf dat de kater niet plots was doodgegaan. Was het langzame rijzen en dalen van zijn flanken. Dagpoot kon zich ook niet bewegen. Was Bliksempoot echt van plan om de kat te doden?! Hij zelf had het al bijna een keer gedaan, hij kon dit niet toestaan! Dagpoot keek wild om zich heen.
Waar was Sterkstroom, zij moest Bliksempoot in de gaten houden.
Ze is waarschijnlijk afgeleid door Hondsprong, ze is bijna aan hem vast geplakt. Ik moet het zelf doen.

Alles leek in slowmotion te gaan. Bliksempoot had zijn poot in de lucht, klaar voor een dodende slag op de dunne keel van de poesiepoes. De poesiepoes deed zijn ogen dicht. En Dagpoot rende naar Bliksempoot toe. Het voelde alsof hij langzamer dan een manke oudste was. Maar uit het niets voelde hij een kracht door zich stromen. Daglicht! Hij had dit al eens eerder gevoelt, toen had Daglicht zijn kracht aan Dagpoot gegeven.
En net op tijd duwde Dagpoot Bliksempoot aan de kant. De, eerst dodende slag op de keel, kwam nu op het oog van de poesiepoes. Die krijste het uit van de pijn.

'Wat doe je!' Brulde Bliksempoot woedend. Hij probeerde weer naar de poesiepoes te springen, maar Dagpoot had de vuurrode kater al omhoog geholpen. 'Ren! Volg mij!' Meteen schoot Dagpoot er van door. Het geluid van een paar pootstappen achter hem verraadde dat de poesiepoes hem achterna was gesprint.
Dagpoot keek om en zag hoe Bliksempoot de twee rennende katers furieus nakeek.

Hijgend bleven de twee katers zitten naast de grens van de tweebeen plaats.
'Bedankt, hij had me bijna vermoord.' Dagpoot keek op. De kater had een wond die van de bovenkant van zijn linkeroog naar onder zijn oog. Het zag er niet al te goed uit. Maar het was beter dan dood zijn.
'Geen dank, mijn naam is Dagpoot. Jij?'

'Bassie.'