WarriorCats: Leven en Dood

Hoofdstuk 8

Roospoot keek geintresseerd naar Zwartstorm. De zwarte kater was aan het praten met Vlekpoel. De lapjespoes had een hoest. Roospoot dacht dat het een ernstige Withoest was, het zou niet lang meer duren voordat het Groenhoest zou worden. Tenminste, zonder behandeling.
Maar, Zwartstorm wilde het persé zeker weten.
Daarom stond hij nu rustig voor Vlekpoel terwijl hij de poes ondervroeg.
'Waarom al deze vragen! Ik ben niet...' Vlekpoel stopte even. Ze hoestte een paar keer voordat ze verder ging. '...Ziek.'
Roospoot stond op. Alvast zoekend naar wormkruid om de withoest te behandelen. En ze kon gelijk checken of ze nog kattenkruid hadden.
Ze siste geïrriteerd. Ze hadden geen wormkruid meer. Snel schudde ze zich uit en begon ze na te denken.
Roospoot keek even snel naar Vlekpoel. De poes had snel behandeling nodig. Ze zuchtte en begon te zoeken naar het zeldzame kattenkruid.
Toen ze het vond siste ze boos. Ze had amper genoeg voor één behandeling, laat staan meerdere voor in de toekomst. Ze keek op naar Zwartstorm. De zwarte kater leek een gezellig babbeltje aan het maken te zijn met Vlekpoel. De poes bleef boos kijken, maar haar houding werd vriendelijker. Lachte zelfs soms.
Roospoot wist niet waarom Zwartstorm zo vriendelijk was. Normaal was hij zo chagerijnig. Zo was hij tenminste tegen haar, Grasster en Bloesemklauw.
Ze schudde zich uit en pakte het kleine beetje kattenkruid op en liep naar de twee katten. Ze bleef even staan bij Zwartstorm. 'We hebben geen wormkruid meer.' Fluisterde ze.

Zwartstorm leek boos te worden, zijn vacht kwam overeind te staan. 'Oke.' Mompelde hij, de zwarte kater keek naar het kattenkruid. Hij schudde zijn kop. 'Ga meer wormkruid zoeken.' Beval hij.
Roospoot knipperde met haar ogen en fronste. 'Maar we hebben kattenkruid.' Sprak ze tegen.
Maar Zwartstorm leek even bozer te worden. 'Nu!'
Roospoot gromde, daar was de Zwartstorm die ze kende. De leerling draaide zich om en liep weg.
Ze schudde haar kop geïrriteerd. Wat een muizenbrein.

Ze stopte even voor de kraamkamer. Ze schudde zich uit en keek even naar binnen. Vederwolk keek teder naar haar twee kittens. Ze leken sprekend op elkaar. De enige manier om ze van elkaar te onderscheiden was hun grootte. Tandkit was iets groter dan Klauwkit.
'Hoi Roospoot, is er iets mis?' Vederwolk keek vragend naar Roospoot.
Roospoot schrok een beetje en keek even weg. 'Nee,' zei ze geïrriteerder dan ze bedoelde. Maar ze had gene interesse in sorry zeggen. Dus voordat ze Vederwolk kon uithoren draaide ze zich weer om naar Zwartstorm. De zwarte kater was vriendelijk aan het praten met Vlekpoel. Roospoot schudde haar kop langzaam heen en weer. Ze draaide zich om naar de kamp uitgang toen er opeens een hoop katten uitkwamen.
'We worden aangevallen!'

Roospoot keek wild rond. Ze herkende sommige katten. Het was de DonderClan! Roospoot gromde. Hoe waren ze het kamp in gekomen zonder dat ene patrouille het had gezien en de Clan had gewaarschuwd?  Snel schudde ze die gedachte van zich af. Snel stelde ze zichzelf op voor de kraamkamer. 'Nachtroos!' Schreeuwde ze naar haar moeder. Die keek op en leek de hint te snappen, snel rende ze naar Roospoot toe. 'We laten ze geen kittens stelen deze keer.' Gromde ze laag.
Ze gromde dreigend naar elke kat die waagde dichtbij te komen. De meeste aanvallers leek niet echt te geloven in dit gevecht. Alsof ze wilden verliezen.
Nadruk op de meeste, want spontaan stonden er een groep katten voor ze. Roospoot herkende Adriaan, maar geen andere kat. De namen van de andere Clankatten interesseerde haar dan ook niet zo veel.
'Die kittens horen bij ons.' Gromde een poes.
Nachtroos zette dreigend een stap naar voren. Door die zet stond ze niet meer direct naast Roospoot. En de DonderClankatten maakten daar gebruik van. Een grijze kater dook op Nachtroos af en duwde haar weg van de groep.
Nu stond Roospoot alleen. Ze probeerde alle katten in de gaten te houden. Maar een poes slaagde erin om Roospoot te verassen en weg te duwen van de ingang.
Met een gil viel Roospoot op haar rug. Ze was nogmaals een leerling, een medicijnkatleerling. En de poes was duidelijk een krijger.
De aanvallende krijger glimlachte en schudde haar kop teleurgesteld. 'Ik had een beter gevecht verwacht van een SchaduwClan kat.' Spuugde ze.
Roospoot gromde en dacht na wat de beste stap was toen de poes van haar af werd getrokken.
'Val iemand aan van je eigen rang.' Gromde Nevelstaart zachtjes. Terwijl hij haar op de grond gooide.
Roospoot knikte dankbaar en schoot weer naar de kraamkamer omgeving helpen. Ze zag een glimps van Adriaan en versnelde iets. Precies op dat moment zag ze Adriaan naar buiten rennen met Klauwkit tussen zijn kaken. In een grommende woede beukte ze Adriaan op de grond. 'Monster!' Schreeuwde ze boos. Adriaan liet Klauwkit vallen en gromde. Hij probeerde weer op te staan en Klauwkit te pakken, maar Roospoot had de kleine kater al opgepakt en ze rende terug naar de kraamkamer. Ze moest Klauwkit veilig houden.
Toen ze de kraamkamer in kwam zag ze de gewonde Vederwolk. Ze legde Klauwkit snel bij zijn moeder neer en keek rond. 'Waar is Tandkit.' Vroeg ze bezorgd aan Vederwolk. De moederpoes opende haar ogen met moeite.
'Hazelstaart.' Mompelde ze zachtjes. Roospoot knikte. Die kende ze wel, dat was de commandant van de DonderClan. Ze checkte even snel of Vederwolk in levensgevaar was. Toen dat niet het geval was stormde ze de kraamkamer uit.
Ze keek rond en zag dat Hazelstaart aan het vechten was met Egelpoot. De bruine kater hield zijn stand, ook al kon Roospoot duidelijk zien dat haar broer bang was.
Maar waar was Tandkit? Roospoot liep langs katten en zag uiteindelijk Adriaan. De grijze kater had Tandkit vast en liep naar de uitgang van het kamp.
*Vossenstrond!*
'Terugtrekken!' De DonderClankatten trokken zich allemaal gehaast terug naar de kampingang. Roospoot probeerde Adriaan achterna te rennen, maar ze werd gelijk aan de kant geschoven door alle vluchtende katten.
'Tandkit!' Schreeuwde ze nog voordat alle katten weg waren.
Hijgend bleef ze staan voordat ze in elkaar zakte.