Η απαγωγή

3.

Αρχικά θέλω να πω ένα ευχαριστώ στη dimitra106 που ψήφισε την ιστορία μου είναι πραγματικά σημαντικό για εμένα να νιώθω την υποστήριξη σας. Αυτο το κεφάλαιο το αφιερώνω σε εσένα 😙
_____________________________________
"Σήκω "
Άκουσα την φωνή της ντουλάπας να μου λέει καθώς μου άνοιγε την πόρτα ενώ εγώ ακόμα μπερδεμένη από το τι ήταν όνειρο και τι πραγματικότητα κοίταζα γύρω μου προσπαθώντας να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου .Εικόνες από αυτά που είχαν γίνει λίγες ώρες πριν άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλο μου και αμέσως τα θυμήθηκα όλα
Η ντουλάπα βλέποντας την τσάντα που είχα δίπλα μου άπλωσε το χέρι του για να την πάρει αλλά χωρίς δισταγμο του το έσπρωξα μακρυά
" Μην τολμήσεις να απλώσεις χέρι στα πραγματα μου"
του είπα κι ο ογκώδεις άντρας αμέσως γύρισε και είπε κάτι στο αγορι, εκείνος με κοίταξε και του έκανε νόημα να μπει μέσα . Το βλεμα ομως που μου ειχε ριξει ηταν τοσο διαπερασρικο που ανατρίχιασε ολο μου το σωμα . Μονο αυτο το κοίταγμα έφτανε για να καταλάβω πως ευχόταν να είχε τελειώσει αυτό που είχε αρχίσει
Πήρα γρήγορα την τσάντα μου και βγήκα από το αμάξι αρχίζοντας να περπατάω προς το εσωτερικό του σπιτιού
Με μια πρωτη μάτια το σπιτι έμοιαζε τεράστιο . Το γρασίδι έφτανε μέχρι εκεί που το μάτι μου δεν μπορούσε να δει και η εξωτερική όψη του ήταν εντυπωσιακή .
Όμως δεν πρόλαβα να δω αρκετά καθώς το αγόρι με άρπαξε από το χερι και άρχισε να με τραβάει προς την κυρία είσοδο
Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι το πρώτο που παρατήρησα ήταν πως δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με ένα συνηθισμένο σπίτι
Άνθρωποι πήγαιναν πάνω κάτω κρατώντας στα χέρια τους χαρτιά η μιλώντας στο τηλέφωνο ,άλλοι καθόντουσαν σε γραφεία απασχολούμενοι με την δουλειά που είχαν στους υπολογιστές τους .
Αδεια γραφεια υπήρχαν παντού και διάφορες κλειστές πόρτες στις οποίες μου ήταν αδύνατον να δω τι υπήρχε πίσω από αυτές.
Αυτό δεν μοιάζει σίγουρα με φυσιολογικό σπιτι σκέφτηκα είναι κάτι σαν μυστική υπηρεσία.

" Από εδώ " Άκουσα την φωνή του αγοριού να μου λεει τραβώντας με προς μια κατεύθυνση άγνωστη για εμένα.
Και καθώς προχωρούσαμε πιο μέσα στο σπίτι περάσαμε μια σκάλα την οποια δεν είχα προσέξει μέχρι τώρα και η οποία σε οδηγούσε σε ένα μέρος το οποίο πρέπει να βρισκόταν κάτω από την γη . Εκείνος έβαλε τον κωδικό σε μια σφαλισμενη πόρτα και μόλις άνοιξε έμεινα να κοιτάω ένα τεράστιο χώρο γεμάτο με άδεια κελια
Αμέσως γύρισα τρομοκρατημένη και κοίταξα το αγόρι, εκείνος όμως δεν φάνηκε να συγκινήτε από την φοβισμένη έκφραση μου αφου συνέχισε να με τραβολογαει μέχρι που σταμάτησε αποτομα μπροστά από ένα κελί
Αφού έβαλε τον κωδικό με έσπρωξε μέσα σε αυτό
"Αυτό νομίζω δεν θα το χρειαστείς"
Μου είπε Και πριν προλάβω να το καταλάβω άρπαξε την τσάντα μου κλείνοντας με δυναμη την πόρτα  πίσω του