Η απαγωγή

8.

Τρία χρόνια πριν

"Εεεεε Ρονι φέρε τα ποπκόρν"
Φώναξε η καμη από τον καναπέ καθώς έβαζε την αγαπημένη της ταινία
" και τον χυμό μην ξεχάσεις"
Πρόσθεσε μετά από λίγο

" αν με βοηθούσες θα ερχόντουσαν πιο γρήγορα ξέρεις "
Της είπα δήθεν ενοχλημένη

" μα κάνω μια σημαντική δουλειά "
Είπε σηκώνοντας τον υπολογιστή

" καλά έρχομαι " Της απάντησα  προχωροχορντας προς το σαλόνι
" Λοιπόν τι θα δούμε"
την ρώτησα καθώς καθόμουνα στον καναπέ γεμίζοντας το στόμα μου με μια γενναιόδωρη μπουκιά ποπκόρν

" το me before you"

" αυτό δεν είναι από αυτές τις ρομαντικές ταινίες;"
Την ρώτησα σηκώνοντας το φρύδι μου

" Ναι και;"

"όχι ιού δεν μου αρέσουν"
της είπα σταυρώνοντας τα χέρια μου αποφασιστηκα

" Μα δεν την έχεις δει καν" παραπονέθηκε

" Ναι αλλά έχω δει το trailer και από την αρχή φαίνεται τι θα γίνει στο τέλος "

Τα γέλια της με διέκοψαν από το να συνεχίσω

" τώρα τι αστείο είπα;"

Εκείνη με κοίταξε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα γέλια της

" τίποτα τίποτα κάτι δικά μου απλά να είναι που μου θυμίζεις πολύ κάποιον"

" ποιον;"
Την ρώτησα με φανερή απορία

" κάποιον δεν έχει σημασία Απλά είναι και αυτός έτσι "
Είπε και σταμάτησε λίγο πριν
συνεχίσει
" ξέρεις θα είχατε πολύ πλάκα εσείς οι δύο μέσα σε ένα δωμάτιο"

" δεν τον ξέρω καν και μου προξενεύεις ήδη έναν άγνωστο"
Της είπα πετώντας της το μαξιλάρι που κρατούσα στα χέρια μου

" δεν το εννοούσα έτσι απλά να είσαστε και οι δύο τόσο ξεροκέφαλοι ώρες-ώρες σας αρεσει να βγαζετε γρογορα συμπεράσματα "
μου είπε γελώντας

"  εγώ δεν ειμαι έτσι  "
Της είπα κουνώντας το κεφάλι μου

" μαλιστα ........θα την δούμε τότε "
Με ρώτησε με μάτια όλο ελπίδα

" τι..... ό-οχι μη με κοιτάς έτσι"
Είπα αποφασιστικά

(...)

" λοιπόν Πώς σου φάνηκε ;"
με ρώτησε σκουπίζοντας τα δάκρυα από τα μάτια της

" δεν μου άρεσε θα προτιμούσα να βλέπαμε καμία κωμωδία η περιπέτεια.... Και απορώ γιατί κλαις τέτοια πράγματα γίνονται μόνο στις ταινίες"