11.

3.7K 191 49
                                    

Καθώς αφήνω την βιβλιοθήκη πίσω μου ακουγοντας αυτό το χαρακτηριστικό 'κλικ' της πόρτα που κλεινει και αρχίσω να παίρνω τον δρόμο της επιστροφής προς το δωμάτιο μου, δεν μπορω πάρα να σκεφτώ πόσο περίεργα ήταν όλα αυτά. Δεν γίνεται να είναι αλήθεια, συνέχιζα να λέω στον εαυτό μου ,όλα είναι τόσο παράξενα και καθε μου σκεψη μπερδεύει όλο και πιο πολύ το μυαλό μου που πλεον δεν μπορώ να το συγκρατήσω από το να σκέφτεται σε καθε μου βήμα έκεινα τα απαίσια λόγια του γράμματος.
καθε λεξη περνάει μπροστά από τα μάτια μου κάνοντας τον κόμπο στο στήθος μου ακόμα μεγαλύτερο. Η σκέψη και μονο του τι μπορεί να έχει συμβεί κάνει κάθε μέρος του σώματος μου να ανατριχιάσει από αηδία και φόβο.

Μα ποιος μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο αναρωτιέμαι καθώς προχωράω , τίποτα δεν βγάζει πλέον νόημα και δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου από το να αναρωτιέται αμα έκανα καλά που άφησα το γράμμα πίσω στην θέση του .

Μα δεν μπορούσα να το πάρω
και αν κάποιος το έβρισκε πως θα δικαιολογούσα τα πράγματα, είδη όλοι πιστεύουν ότι για την εξαφάνιση της Καμι φταίει ο πατέρας μου και οι συνεργάτες του και μονο ότι μπορεί να ανακαλύψουν οτι τον τελευταίο καιρό αφότου έφυγε από εδώ τον πέρασε στο σπίτι μου, με τρομαζει. Ολοι την αγαπούσαμε και την φροντίζαμε, ποτέ δεν θα την πειραζαμε ήταν τόσο καλή και πάντα χαμογελαστή δεν θα της κάναμε ποτέ κακο , όμως κάνεις δεν θα με πίστευε ότι και να τους έλεγα. Γι αυτούς ειμαι απλά ένας τρόπος για να την πάρουν πίσω, θεωρούν πως η Φοίνιξ την κρατάει ........που να ήξεραν.

Οι σκέψεις μου ήταν ανακατεμένες και τα συναισθήματα μου τοσο διχασμενα που έπρεπε να τα βάλω σε μια τάξη ,πήρα μια βαθιά ανάσα και συγκεντρώθηκα στον ήχο τους σταθερου βήματος μου
Λοιπόν συγκεντρώσου Βερόνικα πρόσταξα τον εαυτό μου και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή βρήκα ένα γραμ....

" για που το έβαλες μικρή "
Ο ήχος αυτης της χαρακτηριστικής βαριάς φωνής του αλλα και η μυρωδιά του αρώματος του , αυτού του ωραιου αρώματος , που έλουσε ξαφνικά τον χώρο με έβγαλε απότομα από τον ειρμό των σκέψεων μου .
Η απορία στο πρόσωπο μου ήταν φανερή καθώς η ζάλη των γεγονότων με είχε αποσυντονισει από κάθε τι που υπήρχε γύρω μου , έτσι οταν σήκωσα το κεφαλι μου για να δω που βρισκόμουν προς μεγάλη μου έκπληξη παρατήρησα πως είχα κι όλας φτάσει λίγο πιο πριν από το δωμάτιο μου ,ακριβώς έξω δηλαδή από το δικό του.
Βέβαια δεν άργησα να συντονιστω με την πραγματικότητα και να πάρω γρήγορα τον έλεγχο και πάλι του μυαλού μου , ετσι όταν άνοιξα το στόμα μου για να του απαντήσω ήμουν έτοιμη να του πω κάτι ειρωνικό, όμως μετά σκέφτηκα την αδελφή του , τι μπορεί να έχει περάσει και ο ίδιος ,τι δεν ξέρει για εκείνη και ξαφνικα ένιωσα ένα κύμα στεναχώριας να με διαπερνάει.

Η απαγωγή Où les histoires vivent. Découvrez maintenant