yalan

duru...

emre :

telefon ilk calista acilmisti.

"alo"

"alo abi"

"tatlim"

"nerdesin sen seni ne kadar merak ettik senin haberin varmi?o kadar korktumki sana bisi olcak diye.nerdesin hemen adresi ver seni almaya gelicem ve bu konuyu evde daha detayli konuscaz"bunlari tek nefeste söylemişti ve gerçekten çok korkmusa benziyordu.

"tamam tatlim beni merak etme ben iyiyim ve guvendeyim "

"hayir sen ne dersen de seni görmeden içimdeki merak gitmez nerdesin cabuk soyle " ne diyebilirdim.nerde olduğumu bilmiyordumki .aklima konuyu kisa kesip başka konu açmak geldi en azindan denicektim.

"hayal gerçekten iyiyim.beni merak etme ve canini sıkma .sadece iyi olduğumu bilmen ve beni merak etmemen için aradim.telaş yapman için değil."

"pekala öyle olsun.ne zaman gelirsin eve "

"hmm bilmiyorum birkaç gün olabilir ben sana haber veririm."

"peki." bu sözle kapatmam gerektiğini anlamistim.artik daha fazla uzatmak istemiyordum.

"tamam o zaman geldiğimde konusuruz kendine iyi bak"

"sende abi.bu arada sana söylemem gereken bisi var.ben ben özür dilerim sana o gün ole davranmamaliydim.gerçekten üzgünüm seni seviyorum"bu sözleri söylerken gözümden yaslar aktigini hissettim.hemen gozumdeki yaşi silip

"hayal bak bu konuyu eve geldiğimde konusalim.bu arada bende seni çok seviyorum."dedim ve telonu kapattim.

telefonu kapattigimda kalbimde keskin bi aci olmuştu.hayale öyle davranmanin vicdan azabini cekiyo olmaliyddim.bana neden öyle davranmisti bilmiyordum ama bu yüzdende ona fazla yüklenmek istemiyordum.

"ona gerçekten değer veriyosun.onu çok sevdiğine eminim."

"ah evet ona çok değer veriyorum.zaten en cok değer verskklerimiz camimizi en çok acitanlar olmuyormu."

"evet hakli olabilirsin ama bazense en çok bizi mutlu eden onlar oluyor"

"hmm olabilir ama bana mutluluktan çok aci verdiler"

"anliyorum .yorucu ve zor bi hayatin olmali "

"evet hatta fazla zor.bu arada adin ne?"

"duru peki ya seninki?"

"emre"

diyaloklu bi bolum oldu umarim begenmissinizdir :)