Our Untold Love

His words

BEWARE: IT IS WRITTEN BY UNPROFESSIONAL WRITER. LOTS OF ERRORS. PLEASE DON'T JUDGE.

_______________________________

Magiisang linggo ng nangyari ang insidenteng yun pero sinisisi ko pari n ang sarili ko. Bakit kasi nagpadala ako? Bakit ba hindi ako nagiisip ng mabuti? Bakit ba ang hina ko? Bakit ba ang rupok ko? Bakit?Kung sana nagiisip ako ng mabuti edi sana wala ganun na nangyari. Sisingsisi ako sa pagdesisyon ko ng pabigla-bigla. Siguro deserve ko yun para matauhan ako.

Pagkatapos kasi nung nangyari ay tumawag si Patricio ng pulis. Dumating naman sila kaagad at dinala si Liam sa presinto pagkatapos nun ay wala na akong maalala dahil nawalan ako ng malay. Nagising nalang ako na nasa boarding house kasama si Yam. Alalang-alala sya sa akin tinanong kung okay lang ba ako hindi naman ako magkapagsalita that time kaya niyakap nya lang ako na naging sanhi pa humagolgol ako sa pagiyak sa bisig nya. On the next day ay parang walang nangyari, mukhang normal ang lahat hindi nagtanong si Yam ng kahit na ano o kaya naman nagpakita ng kakaiba. Siguro dahil alam nyang hindi ko pa kayang pagusapan yun. Naging ganun lang ang sumunod na araw. Naging isang normal na araw para sa isang istudyanteng nagaaral

Today is Saturday. I had class. NSTP to be precise. At masyado na akong late kaya binibilisan ko ang aking paglalakad

"Good morning sir. Peter" nahihiyang sabi ko ng nakita kong nauumpisa na sila

"Good morning" isang tinig ang narinig ko na agad kong ikinalingon

"Ms. Alfonso, Mr. Patricio. Ang aga nyo namang nagdate?" biglang sabi ni sir. Peter

"Ayieeeeee" tukso ng mga kaklase namin. Hindi namin kami kumibo at pumasok nalang sa classroom

"Gaya ng sinasabi ko kanina ay merong tayong community services na mangyayari sa iba't-ibang remote area. By pair ang mangyayari dito para madali lang matatapos at dahil late kayo Ms. Alfonso at Mr. Patricio kayo magiging kapareha. Sa Vicon kayo nakaassign. Any question children?"

"No sir" sabi ng mga kaklase namin

Vicon? Diba sa bundok yun?

"Okay, at dahil wala na kayong tanong papayagan ko kayong makipagusap sa kapareha nyo para pagusapan kung ano ang inyong gagawin. Goodbye class" sabay ligpit ni sir. Peter ng mga damit nya

"Goodbye sir" hiyawan ng mga kaklase ko

Si Patricio. Si Patricio yung kapareha ko. Si Patricio na nagligtas sa akin. Bakit kailangan kami pa ang magiging kapareha?

"Hey" sabi nya habang nakatayo sa tabi ko

"A-ahh" hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko

"Punta tayo sa labas?Dun natin pagusapan ang gagawin natin" yaya nya

"A-ahh sige" nauutal na sabi ko

Nahihiya ako sa kanya.Sino ba naman ang hindi mahihiya? Sya yung nagligtas sakin. Iniligtas nya ako kahit na hindi maganda yung trato ko sa kanya. Hindi nya ako pinabayaan. Utang ko sa kanya ang buhay ko kung hindi sya dumating sa oras na yun hindi ko alam kung ano na ang nangyayari sa akin ngayon.