Anong hindi na niya ako makikita? Nakakainis ka, Felix. Nililito mo ang utak ko.
Papunta ako sa Mixtape Park, gaya ng napag-usapan namin ni Felix. I was wearing a dress--yeah. You read it right, dress. First time kong lumabas nang hindi nakapanglalaking suot. Paano kasi nalaman ng mga hypegirlz este mga loka-loka kong kaibigan lalo na si Kris. Siya pa naman maaasahan pagdating sa pagpapaganda.
Minsan napapatakip ako ng tenga dahil sa sobrang ingay ng paligid lalo na 'yung mga fireworks display. New years' eve na nga talaga. Sinabayan pa ng malamig na panahon. Winter na rin kasi.
Nang makarating ako sa Mixtape Park, hinintay ko siya saglit. 'Buti na lang at nakarating siya agad.
He sat beside me but he didn't speak or mutter. Ang awkward.
"Brin..." sabi niya. Napalingon ako sa kaniya.
"I'm sorry, I didn't tell you immediately na aalis na ako," he spoke as if he is talking to himself.
"Aalis?" nagtataka kong tanong. Saka ko lang na-realize. Bakit ngayon niya lang sinabi? Nakakainis. Hindi ko tuloy mapigilang umiyak.
"Babalik na ako sa Australia. Doon na ako mag-aaral," he avoid his gaze from me. Hindi na ako makapagsalita. Pakiramdam ko parang na-pipe ako sa sinabi niya.
"Ahh okay, sige okay lang," tugon ko pero deep inside, nasasaktan ako. Deep inside, gusto ko siyang kamuhian dahil siya pala 'tong hindi nag-stay despite of thanking me earlier. Tanga ka ba, Brin? Mag-i-stay eh wala ngang kayo.
My chest started to explode. 'Yong para bang may nakadagan na barbell. I can't even breathe. Nakakainis, edi sana na lang hindi ako nagkagusto sa kaniya, 'di ba? Sayang lang pala 'yung ginawa kong pagbalik sa feelings niya. Bwisit! I felt my eyes watery. Ang babaw kong tao. I was boyish that time, until I became one of the girl who fell in love with a perfect guy, but that perfect guy is actually an imperfect person. How ironic.
"Haha, sorry," I said while sniffing. "Ang babaw ko. Hindi dapat ako umiiyak, pero anong magagawa ko? Wala namang tayo, kaya wala akong karapatang umangal," bulong ko. He come near and he hugged me tightly.
"I'm sorry, Brin. Hindi ko alam, I should've told you earlier para hindi ka na nasasaktan nang ganito." placing his hand on my head, he gently carressed it.
Sinuklian ko ang yakap niya. I can never forget him. Kahit na kaunti lang ang naging time ng pag-uusap namin. Pero siyempre, naisip ko rin. Pwede pa rin naman kami mag-chat kahit nasa Australia na siya, 'di ba? Kaso iba pa rin kapag kasama ko siya sa personal. Mas gusto kong nakikita siya.
"No, it's fine. Desisyon mo naman 'yan." tears started to fall from my eyes. Nagawa ko pang ngumiti tanaw ang mga fireworks display na nagkalat sa langit.
I hate myself for being too shallow, argh.
Lumayo na siya sa akin then his face lowered into mine. Hindi ko malaman kung hahalikan niya ba ako...o masyado lang akong nag-a-assume?
And he did it. He really kissed me.
My eyes widened, hindi ako makatugon. Hindi ako makapaniwalang ginawa niya 'yon. He's nibbling my lower lip for a couple of seconds, until his kisses became faster and deeper so...I responded without knowing.
He cupped my cheeks to deepen the kiss.
Tumitibok nang mabilis ang puso ko. Mas iba ito kumpara sa marathon kasi hindi ko maipaliwanag kung gaano iyon kabilis. He's the only reason why it's beating so fast. I really wanna punch him directly for stealing my first kiss but I won't mind. He deserves it.
Nang makalayo na siya sa akin, he smiled, painfully. Painfully tapos mang-iiwan? Sapakin ko na lang kaya 'tong Felix lamok na 'to.
"Damn, Brinelle," he mumbled. Nasa cheeks ko pa rin ang kamay niya. I stared at him noong sinabi niya ang pangalan ko. His deep voice drown me like an ocean.
"I'm sorry. I can't help myself to do such thing. Masyado na akong attracted sa'yo, you made me addicted," he said. Hindi ko masyado narinig ang huli niyang sinabi dahil sa sobrang lalim ng boses niya. Bakit ang hot niya kapag nagsasalita siya ng deep voice? Pinagsasasabi mo, Brin? Ayus-ayusin mo nga sarili mo.
"Felix," sa wakas, nakapagsalita na rin ako. Hindi pa rin nagbabago ang seryosonf tingin niya sa akin.
"Brin, did you like it?"
"Ha? Ano?" I blinked twice and acted as if I didn't know he kissed me.
"That kiss," he smiled. Umiwas ako ng tingin. Masyado na ba akong manyak kapag sinabi kong oo? Alam ko namang wala akong ugaling ganoon.
"Tsk. Nakakainis ka, 'no? Aalis-alis ka tapos pinapabilis mo pa tibok ng puso ko." wait, sinabi ko ba talaga 'yon? Nakita ko siyang ngumisi at sinubukan pang lumapit ang mukha niya sa akin pero hinarang ko ang kamay niya.
"Subukan mo lang kung ayaw mong mawalan ng mukha," sabi ko. Napakagat ko ang labi ko. I admit, I really like it.
"'Sus, kunwari pa si Brin. Gusto niya rin naman. Marupok ka nga, eh," asar niya sabay tawa pa. 'Ta mo talagang lamok ka. Maputukan ka sana ng fireworks, grrr!
"Tss,"
"Iintayin pa ba natin ang new year, Brin loves?" tanong niya na tumingin sa mga fireworks display na hindi pa rin tumitigil sa pagputok.
"Hindi na kita masasama. I have to sleep then wake up for tomorrow." paalam niya. Tumango na lang ako kahit gusto ko na siyang pigilan umalis. Nalulungkot na naman ako.
"I hate that I'm leaving, kung pwede lang sanang isama ka..." hinawakan niya ang kamay ko at pinisil iyon. I'm flustered.
"Kahit huwag na. It's your priority after all. Nirerespeto ka naman 'yon." pilit akong ngumiti. Tumingin ako sa mukha niya at mukhang masayang-masaya pa talaga siya. Naiinis ako, bwisit ka talagang Yongbok ka.
"Don't worry we'll meet soon."
Hindi na lang ako sumagot.
"Happy new year, Brin," he said then he kissed my forehead.
₊ + ༄
HAPPY NEW YEARRRRR WOOT WOOT LABYU OL
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
(i-disregard niyo na lang yung wallpaper at insufficent phone storage tenks)
wala sa new year's resolution ko ang pagiging loyal :>
TAPOS NA 'TO BUKAS :> SALAMAT SA SUMUPORTA UWU OUWWWW
note: trying hard magsulat ng romance kahit wala namang lovelife. 2019 na hopeless romantic pa rin. k-pop is lyf kasi hakhak
