“Merhaba,” diyerek daldı dükkâna o çocuk, cevap da verememişti, kalakalmak dedikleri demek ki böyle bir histi, o çocuk “Pardon, rahatsız ediyorum ama sizde elimdeki üründen bulunur mu?” diye sordu. “Şey, ben bilmiyorum. Patron henüz gelmedi gelince sorarım olmazsa,” bunu diyebildi, evet büyük başarı. Gülemiyordu da garip ve ruhsuz bir ifadeyle bakakaldı. “Tamam o zaman dönüşte uğrayayım tekrar,” cevabıyla bu kez paspasın sapına daha sıkı sarıldı. Düşmek üzereydi. Çocuk dükkândan çıktı, kaldırımı hızla geçti, acelesi var gibiydi, başını dükkâna doğru çevirip kendisine baktı ve bakışlarını yukarı kaldırarak levhayı okuyor gibiydi. Yola aniden çıkmış olduğunu fark etmeden hem de! Onu izlerken aniden elini kaldırıp “dur” diye fısıldamaya çalıştı ama nafile… Bu kez gerçekten paspası tutan ellerini bıraktı ve olduğu yere yığıldı. Çocuğun kaldırıma savruluşu gözlerin önünde bir karartı halinde geçerken. Hayaller ve ölümler hep böyle ani miydi? Bilemeyecekti asla
Okuyanların ağzına sağlık 💕💕
