Raadsel opgelost door liefde ♡

Hoofdstuk 8

Gezellig zitten Simone en Charlotte op Simone's kamer, met een warme kop koffie voor zich. Simone vertelt alles wat er was gebeurd rond Jozua en de man. Ademloos luistert Charlotte, af en toe knikt ze begrijpend. Met een zucht besluit Simone het lange verhaal. Charlotte pakt haar mok en klemt haar handen erom heen. "Wow het is allemaal wel erg heftig! Toch mis ik iets, want wie heb jou aangereden?" Simone staat op en begint rondjes door de kamer te lopen. "Zou hij dat weten?" "Siem denk nou is logisch na!" "Ik wil het niet weten!" Overstuur ploft ze weer naast Charlotte op de bank. "Laat het over je heen komen, maar dan blijf je, je leven lang lopen met her raadsel wie jou heb aangereden.." "Ik heb het toch gered, dus waarom zou ik daar nog over in gaan zitten?!" reageert Simone gepikeerd. "Blijkbaar zit het je wel dwars" antwoord Charlotte. "Ja logisch toch, wat zou jij doen al zou dit met jou gebeuren?" Charlotte zucht en slaat een arm om haar heen. "Zullen we morgen anders iets leuks gaan doen?" vraagt Charlotte.  "Ik heb een beter idee," antwoord Simone. "Wat dan?" Nieuwsgierig kijkt Charlotte haar aan. "Wij gaan morgen is contact opnemen met dat onbeleefde jongetje van jou!" lacht Simone. "Nee echt niet!" roept Charlotte verschrikt. "Ja en dan je leven lang met het raadsel rondlopen, of hij jou nou leuk vond," praat ze Charlotte na. "Oke, een belletje zou misschien niet verkeerd zijn," geeft Charlotte toch toe. Simone glimlacht tevreden. "Dat is dan geregeld!" Ze geeuwt, lange dagen is ze nog niet helemaal gewend. "Ja Siem, t'is al half 10, ik ga er vandoor. En niet veel piekeren he!" Charlotte staat op en geeft Simone een knuffel. Samen lopen ze naar beneden. "Ik spreek je nog wel op Wap," groet Simone. "Doeg!" "Doei!" Ze draait zich om en loopt de trap op. "Welterusten!" roepen haar ouders vanuit de woonkamer. Ze besluit maar gelijk te gaan slapen. Ze hoopt dat Charlotte morgen eindelijk iets gaat beleven met Nathan. Ze glimlacht in zichzelf en gaat dan haar tanden poetsen. Volgende week gaat ze weer een keer wandelen, misschien komt ze Jozua weer een keer tegen! Ach, misschien moet ze hem toch maar vergeven. Nee, hier maar even niet over nadenken, want haar hoofd begint alweer te bonken. Een nachtrust zal haar goed doen. Langzaam draait ze zich op haar buik en valt in slaap.

De volgende dag was aangebroken. Simone zit bij Charlotte op de bank. Charlotte zelf zit gespannen naast haar. Nu drinken ze nog rustig koffie, maar straks hangt ze, als het goed is, met Nathan aan de lijn. "Nou zullen we dan maar?" "Eeh,nog even blijven zitten hoor!" antwoord Charlotte benauwd. "Kom op, of je het nou nu doet of straks, het gaat toch gebeuren," spoort Simone haar aan. Met een zucht staat Charlotte op en volgt Simone naar boven. Simone pakt Charlotte's mobiel en zoekt het nummer van Nathan op. "Oke, blijf jezelf, maar vraag wel duidelijk naar de duidelijkheid." "Jaja ik kan het heus wel." Ze neemt de telefoon aan en klikt resoluut op het groene knopje. Simone kijkt haar bemoedigend aan. Twee keer gaat hij over," Met Nathan Smit?" "Eh, hallo met Charlotte. Ehm ik wilde eigelijk vragen of eh," "Charlotte, dat je me toch nog belt! Het spijt me echt dat ik toen niet kon, maar ik wil graag een hervatting." "Oh, wat fijn, eh ik bedoel, oke waarneer?" "Volgende week vrijdagavond om 8 uur?" "Is goed, dan sta ik klaar! Doegg!" "Dag Charlotte," groet hij terug. Charlotte gooit haar mobiel op haar bed en vliegt Simone om dr hals. "Whaa ik heb weer een date!!" "Gefeliciteerd Lot, ik ben trots op je!" "Dankjewel, antwoord Charlotte dankbaar. Nu hopen dat 't doorgaat." Het kwam er zo beteuterd uit dat Simone in de lach schiet. "Nou, niet lachen!" Maar schiet dan ook in de lach. "Tuurlijk gaat het door, anders ga ik hem persoonlijk een bezoekje brengen!" Weer schiet Charlotte in de lach. "Als je dat maar laat!" "Ben je zenuwachtig?" vraagt Simone weer serieus. "Een beetje, maar het duurt nog zo lang.." antwoord Charlotte. "Ik ben benieuwd naar wat je gaat doen." "Het zal vast romantisch worden, de details bespaar ik je maar," lacht Charlotte. "Owja, vanavond ga ik net Thomas weg, vind je dat vervelend?" "Nee natuurlijk niet, jullie hebben toch verkering? En dat heb ik straks misschien ook wel, dus het maakt niet uit." "Oke fijn!" antwoord Simone opgelucht. Simone en Charlotte blijven heel de dag gezellig bijelkaar, totdat het avond is.

Als Simone de deur hoort vliegt ze op. Ze hadden al gegeten en de klok slaat half 7. "Goedeavond iedereen!" "Thomas! Ze vliegen elkaar om de hals. Ik heb je zo gemist!" "Ik jou ook! Ik ga even douchen en dan kunnen we gaan." Simone knikt.

Een halfuurtje later vertrekken ze door de deur naar buiten. Stevig gearmd beginnen ze de wandeling langs het meer. "Alweer bijna 5 weken ben jij mijn meisje," zegt Thomas, niet zonder trots. Ze stoppen bij het bankje waar ze verkering hebben gekregen en gaan zitten. Simone kijkt in zijn mooie grijs, blauwe ogen. "Ik ben je nog steeds ontzettend dankbaar voor alles wat je voor me heb gedaan." "Ik heb het vol liefde gedaan schat." Dan vertelt Simone het hele verhaal van Jozua en de man. "Had dat eerder vertelt!" "Word nu niet boos, ik kon het echt niet eerder vertellen en via WhatsApp wilde ik het niet doen." Thomas knikt begrijpend. "Ik hoop dat ze zich nu niet meer laten zien." "Het blijft wel mn broer.." twijfelt Simone. "Daar heb je gelijk in,  het kan dan wel je broer zijn, maar soms gebeuren er dingen en dan voelt het gewoon even niet zo." "Ja klopt. Toch zit ik met 1 ding." Ondertussen lopen ze weer verder om warm te worden. "Dat ongeluk is gebeurd, toch heb ik het idee dat Jozua mij niet alles heeft verteld.." Het hoge woord is eruit, ze zucht ervan. "Dat vermoede had ik ook gelijk toen je het me allemaal vertelde. Vraag gewoon op de man af, als je hem ziet." "Áls ja. Misschien zie ik hem wel nooit meer en dan blijf ik hiermee lopen." Thomas schopt tegen een steentje. " Oke het is je broer, maar om zo met mijn meisje om te gaan, dat pik ik eigelijk niet." Simone knijpt even in zijn hand. "Samen komen we er wel." Thomas drukt een kus op haar haren.

Nog lang hadden ze gewandeld en gepraat. Simone wist 1 ding heel zeker;  Met deze jongen was ze rijk gezegend en wilde ze verder mee! Gezellig hadden ze op een terrasje gezeten en een toast uitgebracht op hun relatie. Om half 12 had Thomas haar weer netjes thuisgebracht en nu ligt Simone in haar warme bed. Er ligt weer een drukke schoolweek voor haar. Haar ouders vanavond een kort telefoontje van Jozua gehad. Vader had met een boos gezicht haar duidelijk gemaakt, dat ze Jozua niet langer als broer hoeft te zien. Moeder had er snikkend naast gestaan. Verbaasd was ze naar boven gegaan. Zuchtend draait ze zich om. Haar mooie avond met Thomas laat ze hierdoor niet verpesten. Eerst maar rustig slapen, voordat de zondag aanbreekt.