გულცივი (დასრულებული)

თავი 11

   ჯიმინმა იმ ადგილისგან მოშორებით გამიყვანა.
-გიჟი ხარ?
-მისმინე...-შევაწყვეტინე.
-გეკითხები გიჟი ხარ?
-ხო ვარ-ხმას აუწია-შენ გამაგიჟე.
-ისე გამაგიჟე, რომ ჩემთან "სიყვარულით დაკავება" გინდა?
-არა, არ მინდა. ეგ უბრალოდ ვთქვი.
-და შენი აზრით ამის შემდეგ გეტყვი, რომ მიყვარხარ?
-ანუ გიყვარვარ?
-მე ეგ არ მიგულისხმია. ასეთი რამ რატომ მითხარი? ახლა ამაზე უნდა ვიფიქრო, ასეთი რაღაცეები არ მავიწყდება ხოლმე.
-ანი, ახლა რასაც გეტყვი კარგად მომისმინე და პასუხი მაჩქარევად არ მითხრა.
-კარგი, გისმენ.
-მე შენ ძალან შე მიყვარდი. ვიცი გული გატკინე.  შენამდე ბევრი გოგო მყავდა. ეს შენც კარგად იცი, არაფერს ვმალავ. აქამდე არ ვიცოდი რა იყო სიყვარული და ახლა ამას ვგრძნობ. არ ვიცი კიდე რა გითხრა ან ამაში როგორ დაგარწმუნო.
-და თუ მე აღარ მიყვარხარ?
-ვიცი, რომ ეს ასე არ არის.
--არის, არ მიყვარხარ, ეს ასეა-ვუთხარი, მაგრამ თვალებში ვერ ვუყურებდი, რადგან ვიცი, რომ ის ისევ მიყვარს.
-კარგი, თვალებში ჩამხედე და ისე მითხარი, რომ არ გიყვარვარ.
-რაა?
-მიდი, თვალებში ჩამხედე.
-ეს სისულელეა.
-თვალებში ჩხედე და მითხარი,ბრომ არ გიყვარვარ, შემდეგ თავს დაგანებებ.
   ცოტახანი ვფიქრობდი არ ვიცოდი რა მეთქვა, შემდწვ კი თვალებში ჩავხედე:
-აღარ მიყვარხარ....
      მის თვალებში დავინახე, რომ ყველა იმედი გადაეწურა, ის წავიდა, მეც უკან გავყევი...
-უნდა წავიდე-მივიდა ბიჭებთან და უთხრა.
-კარგი, რა. ერთმანეთზე გაბრაზებულები ხართ?-თქვა ნატალიმ.
-ჯიმინ...-დავუძახე, მან არც კი შემომხედა. მისკენ გავიქეცი ჩავეხუტე. დაიბნა, მაგრამ შემდეგ მანაც შემომხვია ხელები.
-აქ რა ხდება?-თქვა კლერიმ.
   სახე ჩემ ხელებში მოვიქციე და მას ვაკოცე, ყველანი გაკვირვებულები იყვნენ.
-ძალიან მიყვარხარ-ვთქვი, მან კი გაიღიმა, თვალები გაუნათდა.
-მეც მიყვარხარ-თქვა და ისევ მაკოცა... ყველაზე ბედნიერი ვარ.
-კარგით, აბა ახლა ავვიხსენით აქ რა მოხდა?(ნატა)
-ის მოხდა რაც უნდა მომხდარიყო.(ქუქი)
-მგონი, შენთვის არ მიკითხავს.
-მეგონა მე მკითხე-დამცინავად უპასუხა.
-როგორც ვხვდები ისინი უკვე შეყვარებულები გახდნენ.
-დიახ.(მე)
-ვაიმე რა მაგარია.-ფეხზე წამოხტა და ჩამეხუტა.
-მეგობრებო, ხვალ უნივერსიტეტია და...-გამაწყვეტინა ტაემ.
-ანი, შეყვარებული ახლახან გაიჩონე, ჯიმინს მგონი ისე არავინ ყვარებია როგორც შენ. შენც გახარებული უნდა იყო, მაგრამ ამის მაგივრად ისევ სწავლაზე ფიქრობ?-ყველას გაგვეცინა.
   გავიგონე ტელეფონის ზარის ხმა და ჯიბიდან ამოვიღეს. დედაჩემი იყო. ვუპასუხე:
-დეე, როგორ ხარ?
-ანიი, ჩქარა საავადმყოფოში მოდი.-მითხრა აკანკალებული ხმით.
-რა ხდება? კარგად ხარ?
-მე კი, მაგრამ შენი და არის ცუდად.
-რააა?-პანიკაში ჩავვარდი.
-რა ხდება?
-ფეხი, რომელიც ნაოპერაციები ქონდა გადაუტრიალდა და მოტტდა. საქმე ცუდად არის. მოდი ახლავე.
-კარგი, მოვალ. რომელ საავადმყოფოში ხართ?
-ჩვენ სახლთან ახლოს ერთი...-გავაწყვეტინე.
-კარგი, გავიგე, მოვდივარ.-ტელეფონი გავთიშე.
-რა ხდება?(კლერი)
-ჩემი და ცუდად არის, სასწრაფოდ უნდა დავვრუნდე.
-წამოდი წაგიყვან.(ჯიმინი)
-კარგი-არც კი შევწინააღმდეგებივარ. ახლა ყველაზე მეტად მასთან ყოფნა მინდოდა... ყველანი მანქანაში ჩავჯექით და საავადმყოფოსკენ წავედით...

შესასვლელში დედა დავუნახე.
-რა ხდება?
-ანიიი-მუხლები მოეკვეთა.
-დედა, ადექი-მის აყენებას ვეცადე.-რა თქვა ექიმმა?
-მას მეორე ოპერაცია ჭირდება.
-რაააა?
-ოპერაცია ძვირი ჯდება. ამდენი ფული საიდან ვიშოვო?-ტირის...

_________________
   მგონი ესეც პატარა გამოვიდა, მაგრამ არ ვიცი რატომ. იმედია საინტერესოა. მოვლენები საინტერესოდ განვითარდება, გპირდებით!!!💖💖💖❤️❤️😊😊😍😍❤️❤️