გულცივი (დასრულებული)

თავი 8

-ანი მიდი მალე გაემზადე, მაღაზიებში წავიდეთ-მითხრა ჯიმინმა.
-მე უკვე მზად ვარ.
-მაშინ გავიდეთ.

     მანქანის გასაღები აიღო და წავედით, ჩავჯექი და ღვედი გავიკეთე.
-ღვედს რატომ არ იკეთებ?-ვკითდე ჯიმინის.
-რათ მინდა? მალე მივალთ.
-იცი რამდენი რამე შეიძლება მოხდეს? ხომ შეიძლება მისვლისას ვერ დაამუხრუჭო და თავით წინ წახვიდე? და კიდე მრავალი რამ. ღვედი თუ გაიკეთე ფანებს აღარ ეყვარები?
-ფანები არ მაინტერესებს.
-მაშინ აცლავე გაიკეთე ღვედი, რატომ მაჩხუბებ? აქამდე ხომ მისულები ვიქნებოდით?
-ჩემზე ნერვიულობ?
-ეგ არაფერ შუაშია. ყველას ვისაც ღვედი არ უკეთია ვეუბნები, რომ გაიკეთოს.
-კარგი, შენი ხათრით გაბიკეთებ.
- ერთხელაც მაგის გამო რაღაც მოხდება, აი ნახავ.
       მანქანა დაქოქა და გზას გავუყევით. ცოტახანში კი მაღაზიაც გამოჩნდა, გააჩერა და გადმოვედით.
-დიდი მადლობა-ვუთხარი ჯიმინის.
-რისთვის?
-ტანსაცმელს შენ მყიდულობ, ასევე რამდენიმე დღით შენთანაც ვრჩები.
-მე მინდა, რომ ჩემთან დარჩე, ამიტომ სამადლობელი არაფერი გაქვს.
-ნუ ხარ თავმდაბალი, ზედმეტი თავმდაბლობა ნარცისიზმის გამოხატულებაა, მაგრამ შენ, რომ ნარცისისმით ხარ დაავადებული  ამაში არავინ შემედავება.-ჩამეცინა.
-აქ შევიდეთ-თქვა და მიმითითა მაღაზიაზე, რომელშიც ტანსაცმელები იყიდება, მას გავყები. ძალიან ბევრი ტანსაცმელი იყო ისეთი, რომელიც მომეწონა. მაისურები ვიყიდე, ჯინსის და შავი შარვლებიც, შემდეგ კი ფეხსაცმელების განყოფილებაში გადავინაცვლეთ, რა თქმა უნდა, პირველ რიგში ჩემ საყვარელ კონვერსებს დავავლე ხელი, ისეთი ფერი ვიყიდე, თეთრი და შავი, შუზებიც ვიყიდე. ყველაფერი ჯიმინს ეჭირა. სალაროში ქალბატონები გაკვირვებულები უყურებდნენ. თვითონ მითხრა მე დავიჭერ ყველაფერსო, ჯენლტმენობას იჩენს. ყვეკაფერი რაც მჭირდებოდა ვიყიდე და გამოვედით. უეცრად ჩემმა მუცელმა ხმაური დაიწყო, იმხელა ხმა ქონდა, რომ ძალიან შემრცხვა:
-ეს რა იყო?-მკითხა ჯიმინიმ.
-რა?-თავი მოვაჩვენე თითქოს მე არაფერ შუაში ვიყავი.
-გშია?
-არა, საიდან მოიტანე?
-შიმშილი ტეხავს?
-არა, მაგრამ შემიძლია სახლშიც ვჭამო.
-მაგლდონალდში შევიაროთ.-შევხედე და თვალები გამიბრწყინდა.-გამოტყდი, რომ ძალიან გშია.-მითხრა და გაეცინა.
-ხომ, კარგი მშია, მაგრამ სასაცილო არაა, შენ არ გშია ხოლმე?
-კარგი, მაშინ მაგლდონალდი აქვეა და ფეხით წავიდეთ.
-კარგი.
    შესვლისას სუნი მეცა და უფრო მეტად მომინდა საჭმელი.
-ერთი ჰამბურგერი გეყოფა?
   "რაააა? მეღადავება? ერთი პატარა ჰამბურგერი როგორ უნდა მეყოს ვინმე ამიხსნის?"-გავიფიქრე.
-კარგი, ხო, გეღადავები, არ იტირო-თქვა და გემრიელად ახარხარდა.
-ტირილს არც ვაპირებ, წადი და დროზე შეუკვეთე, მე აქ დაგელოდები.-ვთქვი და მაგიდას მივუჯექი.
   "უფ, ძლივს. კიდე კაი მართლა არ მეუბნებოდა"-გავიფიქრე.
     ცოტახანში ჯიმინი მომიახლოვდა საჭმლით ხელში. ბევრი ჰამბირგერები და კარტოფილები იყო.
-შენთვისაცაა?-ვკითხე ჯიმინს.
-კი, მაგრამ ჯერ შენ შეჭამე, ოსე გშია, რომ გიყურებ ვეღარ ვჭამ-გაიცინა.
-ნუ დამცინი-ჭამა დავიწყე, ხმა არ ამომიღია სანამ ჭამა არ დავასრულე.
    დასრულებისას სკამს მივეყუდე და ჯიმინს მადლობა გადავუხადე.
-იმედია ცუდად არ გახდები-თქვა ჯიმინიმ.
-რატო?-ამის შემდეგ მაგიდას შევხედე და დავინახე, რომ იქ მარტო ქაღალდები ეყარა.-ღმერ5ო, შენი საჭმელიც მე შევჭამე? შენც ხო გშია?
-აღარ.
-აუ კარგი რა, რატომ არ შემაჩერე?
-ისე გემრიელად ჭამდი ვერაფერი გითხარი. წამოდო ახლა სახლში წავიდეთ, ჩემზე კი ნუ ღელავ არ მშია მართლა.
      10 წუთში სახლში მოვედით. მისვლისთანავე შხაპი მივიღე და გამოვიცვალე. გამოვედი და მისაღებ ოთახში დავჯექი, ჯიმინიც ჩემთან ერთად დაჯდა.
-უნდა გელაპარაკო.
-რაზე?
-იცი რაზეც, მთელი დღეა ამაზე ვფიქრობდი და ვიფიქრე საღამოს დაველაპარაკებითქო. პარკ ჯიმინი, მე-11 კლასში, ექიმი...-ამ სიტყვებით ის მინიშნებას მაძლევდა.
-...
-მე ვარ დებილი ადამიანი, რადგან ვერ გამჩნევდი, ვიცი რადაც გრძნობდი ჩემ მიმართ. მე კი დებილი ვიყავი-ცრემლები წამომივიდა-შენ გიყვარდი, მე კი ზედაც არ გიყურებდი, ჩემ გამო რეებს აღარ აკეთებდი.
-არ გინდა, აღარ გააგრძელო-ვუთხატი და თან ცრემლებს ვიწმენდდი.
-უნდა გავაგრძელო, ძალიან ცუდად გექცეოდი.
-ვერ ვიფიქრებდი თუ ოდესმე ამას მეტყოდი. ახლა ამას აზრი არ აქვს.
-როგორ არა აქვს, ჩემთვის აქვს.
-საიდან გაიგე?
-ჩემმა მწგობარმა შენი და კლერის საუბარი მოისმინა, ჩემზე როგორ ლაპარაკობდით, შემდეგ კი ყველაფერი მე მითხრა.
-ღმერთო ჩემო, ვერ გიყურებ, მრცხვენია.
-შენ კიბარა მე უნდა შემრცხვეს.
-შენ უბრალოდ არ გიყვარდი, ძალით ხლმ არ შემიყვარებდი? ბოდიშს რატომ მიხდი?
-მინდა, რომ ახლა გითხრა რაღაც....
-მგონი ვხვდები რაც და არ თქვა რა-ისე შემრცხვა სად წავსულიყავი არ ვიცოდი.
-მიყვარხარ ანი...

_______________
💕💕💖💖💖❤️💓