გულცივი (დასრულებული)

თავი18

როგორც ექიმმა თქვა ანამ ცოტახანში გაიღვიძა, მაგრამ არ ვიცოდი როგორ ჩამეხედა მისთვის თვალებში, როგორ მეთქვა ის რაც ექიმმა მითხრა. ექიმი პალატიდან გამოვიდა და მომიახლოვდა:
-მან გაიღვიძა, მისი ნახვა შეგიძლიათ,აგრამ არ გადაღალოთ და გირჩევთ სიმსივნეზე უთხრათ, ეს არ გაწელოთ, მერე უფრო რთულად გადაიტანს.
-კარგით.-ვთქვი და პალატისკენ წავედი. კარი გავაღე და შესვლას ვაპირებდი, მაგრამ მას როგორც კი შევხედე ცრემლები წამომივიდა.
-რატომ ტირი? ჯიმინ, მოდო. არ იტირო. ხომ იცი არ მიყვარს როცა ტირიან. ისიც იცი, რომე არ შემიძლია ადამიანების ასეთ სოტუაციაში დამშვიდება, ამიტომ აღარ იტირო-მითხრა და გამიღიმა. თვალები გაუბრწყინდა როგორც კი დამინახა. როგორ ვუთხრა? ის ამბავი როგორ ვუთხრა?
-რაზე ფიქრობ?
-არაფერზე. ძალიან მიხარია, რომ გაიღვიძე. თავს კარგად ვრძნობ?
-კი, ახლა უკეთესად ვარ.
-იცი როგორ ვინერვიულე?-გავიგე კარის გაღების ხმა, გავიხედე. პალატაში ექიმი შემოვიდა.
-აბა როგორ არის ჩვენი პაციენტი?
-კარგად, ყველაფერი კარგადაა. ახლა უკეთესად ვარ.
-ჯერ არ უთხარით?-ახლა ექიმმა მე შემომხედა.
-რა? რა ხდება?-ანი გაკვირვებული იყურებოდა აქეთ იქით.
-მე ვეტყვი.-თქვა ექიმმა-ოღონდ ქალბატონო ანა გთხოვთ არ აღელდეთ.
-თუ არ მეტყვით რა ხდება უფრო ავღელდები.
-თქვენ თაბრუ დაგეხვათ და ძირს დაეცით ალბათ გახსოვთ. ეს ყველაფერი უბრალოდ არ მომხდარა. გული წაგსვლიათ ოდესმე ან გულის რევის შეგრძნება გქონიათ?
-დიახ, რამდენჯერმე.
-ექიმთან რომ მისუოიყავით არ გიფიქრიათ?
-არა. რა ხდება, ექიმო ნუღარ წელავთ...
-თქვენ თავის ტვინის სიმსივნე გაქვთ.

#ანა
-თქვენ თავის ტვინის სიმსივნე გაქვთ.-თავი სიზმარში მეგონა, ამას ვერასდროს წარმოვიდგენდი. ჯიმინს გავხედე. ის ტიროდა, თვალებში ვერ მიყურებდა.
-ჯიმინნნნ, რატომ შეტრიალდი? მოდი, ჩემს გვერდით იყავი. ექიმის შენც გჯერა? მე არ მჯერა. სიმართლეს არ ამბობს, წამოდი ახლავე, სხვაგან წავიდეთ, წამოდი-ადგომა ვცადე,აგრამ ექიმმა დამიჭირა.
-რას აკეთებთ?
-ხელი გაწიე. იტყუები, ვიცი, რომ იტყუები. ჯიმინ რამე უთხარი, იტყუება. გამიშვით, უნდა წავიდე. ჯიმინ წამოდი-მეთქი.-ადგომას ვცდილობ,აგრამ უშედეგოდ, გამწარებული ვტირი. ჯიმინი ცდილობს დამამშვიდოს.
-ანიიი-დამიყვირა-ეს ჩემთვისაც რთულია, შენც ხომ იცი. დაწყნარდი, გთხოვ. უბრალოდ დამშვიდდი.-თავი დავადე და ტირილი დავიწყე.
-რატომ? ეს რატომ მოხდა?-ექიმი პალატიდან გავიდა.
-ანი, მისმინე. კარგად იქნები, შენს დაავადებას ჩვენ ერთად დავამარცხებთ, გაიგე?-თვალები დავხუჭე.-გესმისთქო?-დამიყვირა.
-მესმის, მესმის-ჩავეხუტე.
 
#ჯიმინი
ანის ჩაეძინა და მეცცოტახნით პალატიდან გამოვედი და ექიმს დაველაოარაკე.
-ექიმო მას მეხსიერება აქვს დაკარგული, ამას რა ეშველება?
-მაგაზე ნუ ინერვიულებთ. წაიყვანეთ იმ ადგილებში სადაც ერთად იყავით, სადაც ერთად გაქვთ დრო გატარებული.
-კარგით.

-ავტორისპოვ:
ორი დღის შემდეგ ანა საავადმყოფოდან გამოწერეს. ის და ჯიმინი გადავიდნენ თავიანთ სახლში. ჯიმინი ყველაფერს აკეთებდა ანის გასამხიარულებლად. ატარებდა იმ ადგილებში, რომელშიც მათ ერთად გაატარეს დრო., მაგრამ მას არაფერი გამოუვიდა. ანიმ მაინც ვერაფერი გაიხსენა ჯიმინთან დაკავშირებით,აგრამ ჯიმინს გაახსენდა ბოლოს ანი წაეყვანა იქ სადაც ბოლოს იყვნენ, ტყეში. იქ ყველაფერი დაათვალიერებინა და როგორც იქნა ყველაფერი გაახსენდა.
   ანი ამჩნევდა თუ როგორ ცვიოდა თმა. ამჩნევდა, რომ მისი ჯანმრთელობა უარესობისკენ მიდიოდა. ყოველთვის, როცა თმას ივარცხნიდა სავარცხელს დიდი რაოდენობით თმა მოყვებოდა. ანის თმაზე ხელის მოსმაც კი აღარ უნდოდა. სულ ქუდით დადიოდა, მაგრამ მან ერთხელაც გადაწყვიტა, რომ თმა გადაეხოტრა, ამიტომაც მის საუკეთესო მეგობარს კლერის უთხრა. ანა მის თავს ვეღარ ცნობდა, იღებდა დიდი რაოდენობით წამლებს, თავზე პარიკი ეკეთა.ჯიმინმა ეს არ იცოდა, რადგან ანას ეშინოდა. ეშინოდა იმის, რომ ჯიმინს, რომ გაეგო ეს მერე აღარ მოეწონებოდა. ჯიმინმა ერთ დღეს გადაწყვიტა ანი ბაღში გაესეირნა.

#ანი
მოვემზადე და ქვემოთ ჩავედი, გაფეთ ჯიმინი მელოდებოდა. გავისეირნეთ, ბამბის ნაყინიც ვჭამეთ. ჯიმინმა იცის როგორ მიყვარს. ჯიმინმა გადაწყვიტა გვეთამაშა დაჭერობანა,აგრამ მე არ მინდოდა. ის კი მაინც გამომეკიდა. ქვას ფეხი წამოვკარი და ძირს დავეცი,  პარიკი მომძვრა. ყველა გაკვირვებული მიყურებდა, მათ შორის ჯიმინიც.....

---------
ინტრიგააააა😂😂😂😂😂იმედია მოგეწონათ, ვიცი ძალიან ბევრი გალოდინეთ,მაგრამ რა ვქნა... თუ მოგეწონათ დაავოუთეთ და აუცილებლად დააკომენტარეთ. ხო და კიდე ყველას კომენტარს ვერ ვპასუხობ და არ  გეწყინოთ. მიყვარხართ და გმადლობთ, რომ კითხულობთ💜💜💜💜💜
ველი კომემტარებს❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️💕💕💕💕