Bölüm-7

16.1K 441 6
                                    

Uykumun arasında bir esinti hissediyordum. Üstünde ki pike aşağıya kaymış,sağ kolum soğuktan uyuşmuştu. Güçlükle de olsa sağ tarafa doğru döndüm. Yüzüme doğru gelen esinti ile pencerenin açık olduğunu hissettim ve zorlada olsa gözlerimi açmıştım. Pencere açılmış perde kendisini bir içeri bir dışarı savuruyordur. Uykudan uyanmanın verdiği huzursuzlukla yataktan kalkmaya yeltendim ki karşımda ki tekli koltukta o pislik herif oturuyordu. Koltukta olabildiğince yayılmıştı. Bacaklarını birbirinin üzerine atmış, kafasını da geriye doğru yaslamıştı.Dışarıdan içeriye vuran ay ışığı yüzünün yarısını ele geçirmişti ve bu onu daha da korkunç bir hala sokmuştu. Onu karşımda görmem beni epey korkutmuştu. Hemen pikeyi üzerime çektim ve hızlı bir şekilde yatakta oturur pozisyona geldim. Bakışlarını ve duruşunu hiçbir şekilde bozmamıştı. Bense onu bu saatte bu şekilde karşımda gördüğüm için oldukça korkmuştum. Saçlarım olabildiğince dağılmıştı. Hızlı bir şekilde sol elimle yüzümdeki saçlarımı çektim. Sağ elimle tuttuğum pikeyi göğsüme getirmiş sıkı sıkı tutuyordum. Gözlerimi gözlerinden çekmek için çabalıyordum ama bir mıknatıs gibi beni çekiyordu. Tüm cesaretimi toplayarak sonunda sesimi çıkartabilmiştim.

"-Sen. Sen Napıyorsun burada?"

Ben olabildiğince tedirgindim. Bu adam beni fazlasıyla ürkütüyordu. Hiçbir şekilde istifini bozmamıştı. Sorduğum soru havada asılı kalmıştı. Bir cevap vermesini bekliyordum ama hala ağzını açmamıştı.

"- Neden buradasın bu saatte?"

Sorumu bu şekilde yenilemiştim. Bu durum beni iyice korkutmaya başlamıştı. Gecenin bir vakti böyle bir manyak ile benim aynı odada ne işim vardı? "Allahım sen yardım et diye içimden geçirmeden edemiyordum."

Ben içimden dualar ederken o elindeki dosyayı yanındaki masaya bıraktı ve elleri ile koltuğun kenarlarından destek alarak o iri cüssesini koltuktan kaldırdı. Üzerindeki beyaz gömleğin kollarını dirseklerine kadar sıvamıştı. Gergin vücudu gömleğini dahada germişti. Uzun gövdesi ile karşımda duruyordu ve olabildiğince keskin bakıyordu. Pikeyi çok daha fazla üzerime çekmiştim ve bana doğru attığı yavaş adımlar ile pikeyi çok daha sert sıkıyordum. O bana doğru geldikçe ben kendimi yatakta yavaş bir şekilde geriye doğru ittiriyordum. Ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemiyordum ama şu an burada ölebilirdim.
Sonunda tam karışımdaydı ve sırtım yatağın başlığı ile buluşmuştu, gidecek yerim kalmamıştı. Bana doğru eğildi. Bir elini sağıma bir elini soluma, yatağın üstüne sabitlemişti.
Dizlerimi göğüslerime doğru çekmiştim. İki elimle pikeyi sıkıyordum. Öyle korkmuştum ki bedenim kasım kasım kasılıyordu. Gözlerimi sımsıkı kapattım. Ciğerlerim adeta onun kokusunu hissediyordu. Bu öyle değişik bir kokuydu ki adamın korkunçluğu bu esareti, gizlemli halleri kokusuna yansımıştı.
Ben Allah'a yalvarmaktan başka çarem olmadığını düşünerek dualar ediyordum.
Bir elin saçımın üzerine hafiften değdiğini hissettim ve o an gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı. Bütün olacakları düşünerek saniyelik gözümün önünden geçirerek ağzımdan bir kelime çıkıverdi.

"-Lütfen...yapma."

Bu yalvarış beni kahretsede tek çaremdi. Öyle korkuyordum ki bir trenin altında can çekişmeyi buna tercih edebilirdim.
Elini saçlarımdan çektiğini hissettim ve daha sonra kapının hızlı bir şekilde kapandığını duydum.Sesi duyduğum halde gözlerimi açmaya cesaret edemiyordum. Zorlada olsa gözlerimi aralamayı başarmıştım. Gözlerim odayı hızlı bir şekilde taramıştı. Gittiğinden emin olduktan sonra kendimi göz yaşlarıma teslim etmiştim. Hıçkırıklarım gözyaşlarıma yetişmekte güçlük çekiyordu. Biriken bütün sinirimi öfkemi o an orda atacaktım sanırım. Pikeyi sıkmaktan kıpkırmızı olan ellerimi saçlarımın arasına daldırdım ve başımı iki taraftan tuttum. Yatağa yan bir şekilde yatıp dizlerimi olabildiğince yukarı çektim.Ve kendimi gözyaşlarının seyrine Bıraktım. Bedenim ve beynim olanları kaldırabilecek miydi? Ben buradan sağ çıkabilecek miydim? Bu düşünceler beynimi kemirirken kendime daha da hakim olamıyordum. Bütün gece bunların bir rüya olmasını ve yarın uyandığımda normal hayatıma dönmeyi diledim.
Ağzımdan çıkan en son kelime "Allahım kurtar beni" oldu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ARKADAŞLAR MERHABALAR . ÖNCELİKLE HEPİNİZDEN ÖZÜR DİLİYORUM SİZLERİ BEKLETTİĞİM İÇİN. FAKAT UZUN ZAMANDIR AKILLI TELEFON KULLANAMADIM BU YÜZDENDE WATTPAD UYGULAMASINDAN GERİ KALDIM. İŞ HAYATIM EPEY YOĞUN OLUNCA DA KALDI ÖYLECE. KALDIĞIM YERDEN DEVAM EDİYORUM BEĞENİLERİNİZİ YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. YAZIM YANLIŞLARI OLURSA KUSURA BAKMAYIN LÜTFEN BAZEN DİKKATSİZLİK OLABİLİYOR. SİZİ SEVİYORUM.TEŞEKKÜRLER 😍😘🙏🤚🏼

ZİFİRİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin