Three Chances

VIII. Baby [1.3]

[Darylle's POV]

Siguro nga bata lang ako. Teenager na walang pakialam sa mundo. Pero nagmamahal ako. Yung babaeng yun, ayaw ng magulang ko sa kaniya. Ni hindi ko alam kung bakit.

Dahil sa ganun, umalis ako ng bahay namin. Linayasan ko sila. Sinubukan kong baliwalain yung pamilya ko. Dahil sa kanila, yung buhay kong napakakulay, lahat na iyun nagfade. Nawala ang rainbow. Nawala lahat.

Ganun ko kamahal yung babaeng iyon. Kahit anong mangyayari, gagawin ko. Gagawin ko para magkabalikan kami. Mawala man ang lahat sa akin.

"Oh, kuya?" nagulat ako ng pumasok si kuya sa opisina ko. Wala akong magawa dahil ako din naman ang magmamana ng mga bagay na ito.

"May papapirmahan si Steff sa iyo diyan. Hintayin mo siya."

Binaba na ni kuya yung tawag. Si Steff? Ganun kahirap ang maging katrabaho ang babaeng minsan ko ng minahal. Hindi ko nga alam kung nakalimutan ko talaga siya. Ang hirap pala talagang mag-move on. Oo, napatunayan ko iyon. simula noon, simula ng mapariwala ako dahil sa babeng inayawan ng magulang ko, siya ang nagsilbing magulang ko at minamahal ko. Siya yung tumulong na makarecover ako. Maka-get over sa problema ko.

Pinaka-mahirap na siguro ang kalimutan yung taong minahal mo higit pa sa buhay mo. Bakit nga ba ako nakikisiksik pa sa taong, mas mahal pa pala ang kuya ko kesa sa akin.

Teka nga, ako yung nahihirapan eh, hindi ba dapat pati si Steff? Kasi nasaktan din siya eh.

"Steff, akala ko ba mahal mo ako?"

"Pasensya na, pero niloko kita eh. Ang sarap mamuhay sa pera Rylle, masarap talaga!"

Hinding hindi ko makakalimutan yun. alam ko namang nakarating sa magulang ko yun eh. Masaklap pa nga eh, wala akong karapatan magmahal hindi tulad ni kuya. Suportado siya nila mama. Paano, gusto din kasi niya yung babaeng gusto para sa kanya.

"Daryll." nagulat ako sa nagsalita. Napakastiff niya kasi.

"Baby..."

Baliwala lang yung pagtawag ko sa kanya kaya tumalikod na siya. Ganun na lang siguro yung pinagsamanahn namin. Talagang baliwala na lang sa kanya. Ba't panga ba ako aasa? Kung wala narin naman siyang paki. Bumitaw na siya di ba? Ba't pa ako hahawak. Ba't pa ako kakapit.

Napapaiyak na kao, hindi. Hindi dapat ako maiyak. 

Siguro dapat na muna akong lumabas sa office ko~ Masyado na ding pangit yung atmosphere dun.

"Daryll, tingin ka sa langit."

"Bakit?"

"May heart oh."

Ba't ganun , kung kelan ka nagdarama dun mo maalala yung mga bagay na makakasakit sa iyo? L

"ano naman kung may heart?"

"Letche ka. panira ka lagi!"

Ayoko sa mga bagay na corny. Pero yung babaeng yun pina-realize niya sa akin na walang masama sa mga cheesy things.

Roof top. Dito kita mo lahat. Masayang tao. Malungkot na tao. May naghahanap.

Langit.

Ulap.

Araw. 

Sarap naman tignan. Lalo na siguro kung may taong handang saluhin ka pag babagsak ka na.

"Malulusaw na siguro yung langit kakatitig mo."

Napalingon ako, "Kuya."

siguro nga sya lang yung lalaking makakaintindi sa akin.

"Wag kang bibitaw. May mga bagay talaga na sadyang kailangan mo paghintayan para makamit mo"

Saka na siya umalis. Hugot ata yun. Ganun ba humugot yun?

"MAHAL KITA DARYLL KIM ! SANA MAHALIN MO DIN AKO!" Napatingin ako sa sumigaw.

"Stef?"

saka siya tumakbo ng umiiyak palayo sa akin.

Tama nga si kuya. Huwag na huwag na huwag na huwag na huwag akong bibitaw.

"Mahal din kita~"

******************************

LATE HAHAHAHAHAHAHAHHA. HI SAYO ! SALAMAT SA MGA COMMENTS MO YIIE~ DEDICATED SAYO TO ^^