**********************************************************************
- Harlene's POV -
"Ayusin mo na yan Harlene. Kasura." Kanina pa talaga singhal ng singhal si Coffee Man sa akin. Para bang wala ng bukas. Eh, hindi ko nga mahawakan si Austin. Si Coffee Man naman kasi talaga yung nagbuhat sa kaniya.
"Ikaw kaya! Tulungan mo kaya ako!" Tumingin ako sa kanya at inirapan ako ng mata. Hindi kaya, nagseselos 'to?
"Excuse me, Harlene. Hindi ako humahawak ng basura at never kong gagawin yun." He rolled his eyes on me. Aba aba. Kelan pa naging basura si Austin.
Pinalo ko siya sa braso at halata namang nagulat siya. Ganun din ako kasi hindi din naman ako sanay ng pinapalo siya. The heck, tinitigan akong masama pagkatapos nyang magulat.
"Miss Lim." tawag niya sa akin. Uh-oh. Not the usuall Dennis nanaman ito. World War nanaman. "Alam mo naman siguro kung bakit ayaw ko siyang tulungan diba? KAsi nga, siya yung mahal mo. Pero dahil mahal mo siya, wala na akong magagawa kundi gawin ang gusto mo." Napatitig ako sa sinabi niya at ginawa niya yung gusto ko ng mangyari.
Inayos niya yung damit ni Austin, lahat. Pinunasan niya. Darn, paanong hindi ako mahuhulog sa kumag na ito. Kahit lagi siyang hina-high blood, lagi niya akong sinusungitan, lahat ginagawa niya ma-express nya lang yung pagmamahal niya sa akin.
Napatingin ako sa kaniya, nakatitig din pala sa akin yung charcoal black niyang mata, "Tapos ko na gawin, magpalit ka na, lalabas ng ako saglit." Saka na siya lumabas ng kwarto. Err, ang cold. Mister Park, you're such a scumbag.
Dahil tapos na ako mag-ayos, tinitigan ko si Austin. Yung mukha na walang maalala at hirap na hirap. Paano ko kaya siya matutulungan? Kung eto ako, hindi niya makita. At hinding-hindi na makikita pa.
Napatayo ako at tumalikod sa kaniya, "Miss," Narinig ko iyong boses niya kaya napaharap ako, nakita ko siyang nakaupo sa kama na pinag-ayusan sa kanya ni Park Hangin. "Asaan ako? Sino ka nga pala? Anong ginagawa mo rito? Saka, sinong dala sa akin dito?"
Napakagat ako ng labi. paktay-- paano ko ipapaliwanag sa kaniya. Baka naman atakihin sa puso ito.
Nagulat ako ng may umakbay sa akin, "Hoy Austin Kim. Kito mo itong babaeng ito," turo ni Dennis 'Hangin' Park sa akin, "Eto yung babaeng iniwan mo nun. Dahil sayo namatay siya. Pu--" Hinalikan ko si Mister Park para manahimik siya. Andami niya ng sinasabi eh.
"Aust.. Ako si HArlene, isa akong kaibigan halika, hatid kita sa bahay mo." Nagulat ako ng hinawakan ni Austin yung kamay ko, "tara" bago kami umalis, humarap ako kay Dennis, kaso, wala, deadma. Likod niya lang yung nakikita ko. Nasaktan ko siya. Nagsisisi ako. Alam ko naman sa sarili ko na ang mahal ko siya na, kaso mas pinili ko si Austin eh.
"Kaano ano mo siya?" habang naglalakad kami pauwi ni Austin, nagulat ako ng tinanong niya ako. "Bakit?" napatingin ako sa kaniya. Ngayon ko lang napansin na hawak hawak niya pala kamay ko, wala na yung kilig hindi tulad kay Dennis
Puro na lang Dennis, Harlene. Bawal 'yan.
"Alam mo, nallito kasi ako sa sinabi niya kanina eh. Saka alam mo, hindi kita kilala. Sorry ah. Sorry."
Okay lang, okay lang talaga. Alam ko naman yun eh. KAsi wala ka naman talagang pagmamalasakit.- Eto yung gusto kong sabihin.
'Tara, ayan na bahay mo."
Napatingin ako sa kaniya, "Salamat ah." nagulat ako ng nag-lean siya at hinalikan ako sa labi.
.. At may matang masama ang titig sa amin.
** TBC**
May CP na akong bagoooo~ Text nityo ako :D Actuall, mamaya pa dadating HAHAHAHA. GE-- eto muna. Nagugutom na ako eh.
Anyways, Park Baram (wind) at the right side with his famous angry eyes XD LOL
BINABASA MO ANG
Three Chances
Teen FictionShe's my Everything. My World. My Girl. My life. Until the day comes, hindi ko na sya matandaan. Hindi ko na siya makilala. Darating pa ba sya? Masasagot ba lahat ng tanong ko tungkol sa buhay ko?