Uitgehuwelijkt

14.0

Pov Dounia

Ik open mijn ogen langzaam. Ik kijk naast me en zucht diep. Geen Wassim. Als hij het zo wil spelen dan spelen we het zo. Ik kan ook een bitch zijn. Ik sta op en neem een korte douche. Ik bid het gebed en kleed me om. Een simpele zwarte abaya met een grijze hoofddoek. Ik loop naar beneden en zie alleen twee jongens zitten. 'He.' Zeg ik zacht en loop naar de keuken. Ik maak een omeletje voor mezelf en een kopje thee. Ik leg alles op tafel en begin te eten. Ik kijk naar de tv waar de jongens FIFA spelen. Ik zie Wassim op de andere bank slapen. Ik kijk weg en bijt op mijn lip. Hij slaapt liever op een oncomfortabele bank dan bij mij in bed? Pijnlijk. Ik staar voor me uit en eet het eten op. De jongens gaan weg. Slechte dingen doen. Ik was mijn borden af en ga op de bank zitten. Ik doe de tv aan. Ik versta er niks van, maar dit is het enigste wat ik kan doen dus veel keus heb ik niet.

Na een half uur ongeveer beweegt Wassim regelmatig. Zijn ogen gaan langzaam open en hij wrijft erin. Hij gaapt en gaat recht zitten. Ik kijk hem niet aan. Ik voel zijn blik gewoon branden. 'Goeiemorgen.' Zegt hij. Ik reageer niet. Hij sliep liever op de bank dan bij mij? Dacht het niet. 'Hallo? Waarom zeg je niets?' Vraagt hij. Ik reageer niet. 'Ben je nog steeds boos? Het was dan wel de waarheid schat. Ik geef om je, maar jij blijkbaar niet om mij.' Zegt hij. Ik kijk hem aan met een scheve blik. 'En waaruit haal je dat precies? Dat ik niet om je geef.' Zeg ik. 'Je gedrag.' Zegt hij alsof ik achterlijk ben. 'Waarom zou je hem voortrekken na dit alles? Die jongen is verdomme zestien en heeft een hele geheime identiteit. Hij heeft je pa vast en zeker vermoord of naar één of andere kelder gestuurd. Het is een monster en jij vertrouwt hem meer dan mij. Je vader, broertje, je hele familie is gestoord.' Gaat hij verder. Ik sta op en zet de tv uit. Mijn blik draai ik naar Wassim. 'Ik vind het jammer dat mijn broertje dit geregeld heeft. Je verdient het om dood te gaan. Brand in de hel klootzak.' Zeg ik en loop naar boven. Ik draai de deur dicht en ga op de grond zitten. Ik laat mijn tranen in vrije loop. Ayoub ken ik niet meer. Geen idee wat Abdel en Aymane uitspoken. Mijn moeder is dood. Mijn vader waarschijnlijk ook. En met Wassim is het na dit ook wel klaar. Ik heb niemand. Niemand. Ik sta er helemaal alleen voor.

Pov Ayoub

Ik duw het meisje van me af en sta op. Ik trek mijn boxer aan en zoek mijn broek. Ik kleed me aan en vertrek. Na een heerlijk diner rijdt mijn chauffeur naar het landhuis. Het is al erg laat en ik heb mijn mannen aan het werk gezet. In het landhuis zitten nu alleen Wassim en Dounia als het goed is. Even een gesprekje voeren. Ik loop naar binnen. Wassim ligt op de bank tv te kijken. 'Waar is Dounia?' Vraag ik. Hij kijkt om. 'Boven.' Zegt hij onverstaanbaar. 'Doe wat aan jezelf, je ziet er niet uit. Neem een douche ofzo.' Zeg ik en loop door naar boven. Ik wil de deur openen, maar hij zit opslot. 'Doun open de deur.' Zeg ik en klop aan. Geen gehoor. Alleen zacht gejank. 'Douns ik ben het. Open de deur nou even.' Zeg ik. 'Flikker toch een eind op.' Zegt ze teug. Ik irriteer me aan dit gedrag en loop naar beneden. 'Waarom jankt ze? Wat heb je gedaan? Ik lijk klein, maar ik verbrand je levend.' Zeg ik boos. Wassim kijkt me raar aan. 'Ze is ongesteld, dus stelt zich aan.' Zegt hij. 'Vrouwen.' Zeg ik met een zucht en ga op de bank zitten. 'Luister.' Zeg ik en steek een joint aan. 'Vliegtickets, mis de vlucht niet. Ruim van te voren staat er iemand klaar om jullie op te halen. Dan zie ik haar een lange tijd niet. Zeg dat ik van zelf aan kom kloppen.' Zeg ik en neem een hijs. Ik pak de vliegtickets uit mijn tasje en gooi het op tafel. Ik sta op en loop weg zonder op een reactie te wachten. Ik stap in de auto en mijn chauffeur rijdt naar mijn landhuis. Daar wachten vier dames me op. 'Laten we beginnen.' Zeg ik en neem een slok van de wodka.