Uitgehuwelijkt

41.0

Pov Abdel

Met tranen in mijn ogen kijk ik haar aan. Waarom zie ik haar weer? Ik ben net gewend aan mijn leven. Mijn zielige leven. Ik heb zoveel gehuild om haar. Zoveel gedacht aan haar. En nu. Nu ik net over haar heen ben. Nu ik mijn leven weer herpakt heb zie ik haar. Ze ziet mij ook tussen alle mensen staan. Ze krijgt tranen en loopt de supermarkt uit. Ik leg mijn boodschappen neer en ren haar achterna. Ze stapt in haar auto. Ik kan haar nog net tegenhouden om niet weg te rijden. 'Doe open. We moeten praten. Doe open.' Zeg ik met tranen. Ze staart me even aan en opent dan de deuren. Ik stap naast haar in en staar voor me uit. Ik hoor haar snikken en kijk naar haar. 'Je hoeft niet te huilen.' Zeg ik zachtjes en veeg haar tranen weg met mijn duim. 'Liefje. Please niet huilen.' Zeg ik met zelf ook tranen. Ze kijkt me aan en staart me huilend aan. 'Ik heb je gemist.' Zeg ik voorzichtig en streel haar lip. Ze staart me aan en kijkt dan snel de andere kant op. 'Je moet uitstappen. Dit kan niet.' Zegt ze zacht. 'Je houdt nog van me toch? Hou je nog van me?' Vraag ik. 'Dat doet er niet toe. Stap gewoon uit Abdel.' Zegt ze zachtjes. 'Ik heb over je stem zoveel gedroomd. Ik was bijna vergeten hoe hij klonk. Zo prachtig. En jij. Jij bent de mooiste vrouw ter wereld. Hoe kan jij zo puur zijn? Zo perfect.' Zeg ik en ga met mijn handen naar haar heupen. Zodra ik doorheb wat ik doe, stop ik meteen. 'Sorry. Ik...Sorry.' Zeg ik snel. 'Ik hou van je, maar het kan niet.' Zegt ze en start de auto. 'De kids. Hoe is het met ze?' Vraag ik licht gebroken. 'Het gaat goed. Ze hebben alles wat ze nodig hebben.' Zegt ze met een brok in haar keel. 'Zelfs een vader hé. Kan ik begrijpen.' Zeg ik en stap uit. Ik twijfel geen moment en loop weg zonder om te kijken. Afsluiting. Ik loop terug naar de supermarkt en haal wat ik nodig heb. Ik rij terug naar huis en ruim alles op. Ik zet keiharde muziek op zodat ik niet na hoef te denken. Ik stofzuig, dweil en maak alles schoon. Niet omdat het vies is, maar omdat ik nu even aan niks wil denken. Na het opruimen neem ik een lange douche. Ik bid mijn gebed en ga dan slapen. Ik werk nu als vrachtwagenchauffeur en werk in de nacht. Ik pak mijn slaap en sta dan weer om half één in de nacht op. Ik bid, eet en vertrek. In mijn vrachtwagen zet ik harde muziek op en focus me op de weg.

Pov Dounia

'Yaar kom.' Zeg ik. Mijn dwerg loopt achter me aan de Intertoys in. 'Kies maar wat je wilt hebben.' Zeg ik en loop naar de juiste afdeling. Ze loopt me achterna en pakt meteen een pop. Ik kies er nog een leuke voor haar uit en haal die dan voor haar. Samen gaan we nog langs een paar winkels en daarna naar huis. Ik zie Zayns auto voor de deur staan. Is hij al thuis? Ik open de deur en hoor stemmen. Ik loop naar binnen en zie Zayn met een vrouw zitten. Een groot schrift op de tafel met wat tijdschriften. 'Hallo, Dounia.' Zeg ik en schud haar hand. 'Goeiedag, ik ben Nathalie de Groot.' Zegt ze vriendelijk. Ik doe wat stappen achteruit en probeer uit te zoeken wie deze vrouw is en wat ze in mijn huis doet. 'Schat eigenlijk wou ik het nog niet vertellen, maar aangezien je vroeg thuis bent zal het wel moeten.' Zegt Zayn en staat op. Ik kijk hem raar aan. 'Nathalie is een soort.' Probeert hij uit zijn woorden te komen. 'Binnenhuisarchitect.' Helpt ze hem lachend. 'Ja dat. Moeilijk woord. Maar voor het huis babe. Wat we altijd al wilden.' Zegt hij blij. 'Oke, dit is onverwachts.' Zeg ik lachend. 'Ik wilde je verassen met het ontwerp.' Zegt Zayn en omhelst me. 'Dat kan nog steeds. Ik moet Yaar toch in bad zetten en daarna laten slapen. Dat doe ik zo, kopje thee of koffie?' Vraag ik en laat hem los. 'Koffie is goed, twee suiker graag.' Zegt Nathalie. 'Komt eraan.' Zeg ik en loop met Yara naar de keuken. Ik leg het drinken op tafel en verdwijn naar boven. Ik zet Yara in bad en laat haar voor een tijdje spelen. Zo wordt ze lekker moe. Dan leg ik haar in haar romper in bed en ga er naast liggen.

'He schatje.' Hoor ik schor en voel lippen in mijn nek. Ik kijk slaperig op en glimlach als ik Zayn zie. 'Was je in slaap gevallen babe?' Vraagt hij lachend. 'Shit. Sorry.' Zeg ik zachtjes. 'Je ziet het ontwerp wel een andere keer babe. Geen stress. Het wordt prachtig.' Zegt hij en drukt kusjes in mijn nek. Ik doe mijn armen om hem heen en geniet van zijn aanrakingen. Al snel val ik terug in slaap. In zijn armen.