Aşağı yukarı 1 ay sonra bir şeyler yapmam gerektiğini anladım ama ne yapabilirdim ki. Kendime güvenim yoktu ki yüz yüze konuşayım bu iş mutlaka yüz yüze olmamalıydı. Aklıma facebook geldi. Kızın facebook hesabı var mı diye baktım hemen. Fotoğrafını bile koymuştu , kıskanmıştım fotoğrafını koymasına. Ama bana neydi demi, hemen hayalş kurdum eğer bir şeyler olursa aramızda facebook hesabını kapatmasını isteyecektim. Dereyi görmeden paçayı sıvamak mıydı benimkisi yoksa kendi kendime gelin güvey olmamıydı anlayamıyordum ki o zamanlar da her şey tozpembeydi, bilirsiniz işte aşkın ilk hezeyanları . Kızın facebook hesabını görmüştüm en azından, o anda nasıl oldu bilemiyorum ama gaza geldim ne olacak ki lan diyerek gönderdim arkadaşlık isteğini. Sonra hemen evden çıktım 2-3 saat kadar gezdim arkadaşlarla takıldım. Girmeye korkuyordum kabul etmeme olasılığından korktuğum için. Kız genel olarak çok aktif bir facebook kullanıcısıydı, nerden biliyorsun derseniz fakültenin sayfasına sahiptim ve orda her paylaşımı beğeniyordu. Yani şuanda mutlaka görmüş olmalıydı arkadaşlık isteğini. Eve geldiğimde saat 10 civarıydı hemen girdim facebook a bir yeni bildirim :D. İnanır mısınız beyler O an sanki kız sevgilim olmuş gibi sevindim, halbuki bir şey yoktu ortalıkta ama o an olaya objektif bakamıyordum. Çok mutlu olmuştum hemen girip diğer fotoğraflarına baktım baktıkça laleye döndüm kafam bi milyon oldu resmen. Daha çok sevmeye başladım o anda bağlanmıştım kendi kendime, önce de belirttiğim gibi ilk defa birine karşı bir şeyler hissetmiştim ya ne yapacağımı bilmiyordum. Bilmiyordum birine bağlanmanın ne denli salaklık olduğunu. Can YÜCEL’ in bağlanmayacaksın şiirini dinliyordum ama anlamsız geliyordu. “Ne diyor lan bu “ diyordum, aşk cahiliydim.
