Bu mesajı yazdım göndermeye de kararlıydım ama yemedi bi tarafım sanırım. Bekleyeyim biraz daha dedim. Ama müptelası olmuştum onun. Bu arada kızla hiç yüz yüze konuşmadım bu zamana kadar. Telefon numarası da yok tabi, sadece Facebook tan konuşuyoruz. Sınıflar ayrı olduğu için konuşamıyorduk, teneffüslerde ise kızlar çete halinde dolaşıyordu. Okuduğumuz fakültenin konumu dolayısıyla kıza yakınlaşmam imkânsız gibiydi. Bir ortam gerekiyordu fakat o ortam da şuana kadar kurulmamıştı hiç. İlk adımı atması gerekiyordu birinin ama nerde o kişi. Her neyse 2 gün daha ilan ı aşk etmeden geçti ama öteki gün o mesajı atmam gerektiğini düşündüm ve kararlıydım. Mesajı yaklaşık on defa daha okudum nasıl oldu bi hata var mı diye. Yoktu bir hata veya eksiklik o anki aklımla tam olarak düşündüğüm mesajdı o. Hayatımda yaşamadığım bir duyguyu yaşıyordum beyler o mesajı gönderirken. Beklide ilk defa öyle içten dua etmiştim. Ama içim de kesin kabul edeceğine dair bir his vardı. Mutluydum bir yandan da, çünkü kabul edecekti. En azından ben öyle hissediyordum. Gönder butonunun üzerinde 20 tur attıktan sonra gaza geldim ve gönderdim mesajı. Kıza uyuyacağım sabah bakarım demiştim ama uyunur muydu o kafayla sizce?. Aklım çıkacaktı, kendimden geçmiştim.
