Hiçbir şey düşünemez oldum yutkunamıyordum, evet yutkunamıyordum, ölüm haberi aldım ben beyler böyle bir şey yaşamamıştım şuana dek. Ağlayamıyordum da sadece durdum öyle cansız bir nesne gibi durdum. Bilmiyorum nasıl anlatırım o anki duyguyu, hatta anlatabilir miyim? Ama sanırım anlatamam, yaşamanız lazım, sevmeniz lazım ilk başta delicesine sonra karşıdan böyle bir cevap almanız lazım. Ağlayamamak ne demek bilmiyordum o zamana dek. Ağlayınca açılır ya insan, işte açılmak istemiyordum orda ölmek istiyordum yok olup gitmek istiyordum sadece. Aklımdan o 2-3 ay geçti konuştuğumuz 2-3 ay geçti. Yaşamadan anlayamazsınız inşallah da yaşamazsınız. Ağlayamamanın ne olduğunu anlamaktı hayattaki son faaliyetim o anda. Aklımdan milyonlarca şey geçti, milyonlarca saçma sapan olasılıklar ve daha bir sürü şey. Sonra sadece birkaç damla gözyaşı. Hayatım boyunca gözümden akan en anlamlı damlalardı onlar. Hüngür hüngür ağlamak istiyordum aslında ama beceremiyordum. Sırtıma bıçak saptanmış gibi, bilmiyorum yaşadınız mı hiç, hani sırtınıza sert bir şey çarpar yada sırtüstü düşersiniz ya nefes almanız oldukça zor olur. İşte öyleydi benim o anki halim. Sövse miydim gelmişine geçmişine ne yapsaydım bilemiyordum. Anlatınca o duyguyu yeniden yaşadım şuanda, evet kesinlikle bir benzeri yok bunun.
