ეშმაკის თოჯინა

თავი მეცხრე

  მინამ გვერდით მწოლიარე თოჯინსკენ გაიხედა, რომელსაც სახე მთლიანად შეცვლოდა. თვალები გაწითლებული ქონდა და ბასრი კბილები გამოუჩენია. მაგრამ რაც ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო ბიჭი თანთანობით უფერულდებოდა.  

-ჩემი სურვილია, მოკვდე

-რაა? -შიშისგან დავიყვირე. წინ თეთრ , სისხლიან კაბაში გამოწყობილი კრისტი მედგა. თმები აწეწილი ქონდა და თვალებიდან მუქი მწვანე სითხე ჩამოდიოდა. ხელები მთლიანად სისხლში ქონდა ამოსვრილი და უკან მაღალი, ფრთიანი კაცი ედგა.

-მინა უნდა მოკვდე- სიცილი დაიწყო ფრთიანმა და მკვდარიც კრისტიც ჩემსკენ გამოიქცა. ხელი გულის ადგილას შემოიტანა, შემდეგ რაღაცას დაწვდა და მისი წრიულად მოძრაობა დაიწყო. საშინელი ტკივილი ვიგრძენი მთელ სხეულში, ვყვიროდი, მაგრამ ის მაინც თავისას აგრძელებდა და ფრთიანი კი იცინოდა. ბოლოს მან ჩემი სხეულიდან სისლით გაჟღენთილი ნახევრად წითელი და ნახევრად შავი გული ამოიტანა.

-როგორც ეშმაკის შვილს შეჰფერის.თოჯინა მოკალი ის! - ამჯერად სერიოზული სახე მიიღო ფრთიანმა და წამში გული წამივიდა, არა უფრო მოვკდი

-აააააა- დავიყვირე და საწოლიდან წამოვხტი. მთლიანად ოფლიანი ვიყავი, სიზმარი ისეთი რეალური იყო და ისეთი საშიში. 

რას უნდა ნიშნავდეს?

-რა გჭირს?-უკვე გაღვიძებულმა თოჯინამ მკითხმა. გუშინდელი სულ გადამავიწყდა, თითქოს ქრებოდა. 

-ცუდი სიზმარი ვნახე- ვუთხარი და მის გამოყვანილ სხეულს დავაკვირდი

-სიზმარი?  შეუძლებელია, ის სიზმარი არ იქნებოდა. ეშმაკის შვილის სიზმრები ჩვეულებრივი ადამიანის სიზმარს არ გავს. შენ მომავლის ნაწყვეტი ნახე. მომიყევი- სერიოზული ხმით მითხრა და საწოლზე ჩამოჯდა. მეც ყველაფერი მოვუყევი და ცოტა ხანი ხმა არ ამოუღია.

-შეიძლება რადგან ადამიანივით ცხოვრობდი ეს მართლაც სიზმარი იყოს

-ხო, მაგრამ მანამდე სიზმარი არ მინახავს- ეს ვთქვი თუ არა კარი თავისით გაიღო-ალბათ ქარია

-ქარი? მართლა ადამიანივით აზროვნებ. კარი ან ფანჯარა თავისით არასდროს იღება, სულები მოძრაობენ, რომ თავიანთი მიძინებული სხეულები იპოვონ

-რაა?- არ ვუარყოფ ნამდვილად შემეშინდა

-კაი ნუ ღელავ,მალე მათ დაინახავ, ახლა კი ინსტიტუში უნდა წავიდეთ ახლი მკვდრები გველოდება

-რა? რა იცი?

-რამდენიმე აქაა და გიყურებს, ისინი შემოვიდნენ სახლში

-როგორ? მოიცა ისინი გამოჩნდნენ- თვალებზე ცრემლი მომადგა. წინ ისინი იდგნენ , რომლებთანაც ინსტიტუტში შედარებით კარგად ვიყავი

-ისინი ჩვენ წასაყვანად მოვლენ დაგვეხმარე - ისევ ის ხრწიანი ხმა, მაგრამ შედარებით ნაზი

-ვინ მოვა? ვინ მოგკლათ? - კითხვები იმის შიშით დავაყარე, რომ ისინიც ისე არ გაქრალიყვნენ , როგორც ლიზა

-კრისტი-ერთხმად დაიყვირეს და ისევ ისე გაქრნენ შავ ჩრდილში როგორც ლიზა

-ვინ? ვინ გააქრო? ვინ წაიყვანა?- ყვირილი დავიწყე და ისევ ვითომდა ეგ სიზმარი გამახსენდა

-შავმა ანგელოზმა.... სიკვდილმა.....

აი ისიც დრო, როცა წინასწარმეტყველება ახლოვდება. მალე თავად მე დავიკავებ სატანის ადგილს და გავუძღვები ცეცხლით და სისხლით სავსე მიწისქვეშეთს ---

ჯ ო ჯ ო ხ ე თ ს

----------------------------------------

იმედია მოგეწონათ და მოსაბეზრებელი ფიკი არ არის. რატომღაც ვფიქრობ, რომ ისეთი თავები არ არის როგორიც მინდოდა. 

წინა თავი ხომ არ შევცვალო?

vote & comments💜💜