Mutlu sondur belki

İlk bölüm

  İsmim Cek ve 15 yaşındayım. Bu gün benim için çok önemli ve mutlu gün. Yan daireye yeni insanlar gelicekdi. Mahellemizdeki hemen-hemen her çocuğu tanırım. Acaba çocukları var mı? Kız mı , erkek mi? Sakin biri mi, yoksa benim gibi yerinde durmayan biri mi. Bunlardı düşünmekden okulda derslere çok konsantre olamadım. Hocadan azar işitmedim de değil. Ve sonunda eve gidiyorum çok sabırsızlanıyorum. Yan dairenin önünden geçerken mobilyaların içeri getirildiğini gördüm. Sanırım mobilyadan anladığım kadar klasik bir aileydi, yani oturma odaları ev eşyaları falan hepsi çok sadeydi. İşte sonunda çocuk mobilyasını gördüm  pembe bir yatak, qardirop kesinlikle bu bir kızdı. Bence, bu kadar bilgi benim için yeterli. Şimdi sadece eve gidip kızı tasvir etmeye çalışcam. Umarım bizim mahelledi kızlar kadar sert ve erkeklere ön yargılı değildir. Bu gün Cumartesi okul yok artık yan dairede olan bitenleri rahatlıkla gözlemliye bilirim. Annemden ne zaman geleceklerini sorduğumda verdiyi cevab beni yerimden zıplatacak kadar mutlu etmişdi. Bugün geliyor. Hemen camın önüne kuruldum gelmelerini bekledim. Onları bekliyene kadar ailelerini ve kızlarını tasvir etmeye başladım. Annesi aynı benim annem gibi mutlu ve şefkatli biri. Saçları uzun ve güzelce toplanmış halde üstündeyse çok zarif bi elbise. Babası çok zeki ,çalışkan , uzun boylu yakışıklı bir bey. Ve sıra geldi kızlarına. Benim yaşlarda çok tatlı bir kız (umarım) saçları aynı annesi gibi  ta beline kadar uzuyor. Yeni şeyleri keşfetmeyi seviyordur umarım. Öyleyse onunla çok iyi anlaşacağız.
  Sonunda araba geldi. İşte bu annesi , babası ve kızları . İnanmıyorum nerdeyse hayellerimdeki gibiler. Sadece annesinin saçları kısa . Babası ve kızlarıysa hayelimdeki gibi. Çiçekli elbise beyaz ayakkabıları ve beline kadar uzanan altın sarısı saçları. Gözlerimi alamıyorum. Kalbim hızla çarpmaya başladı sanırım geldikleri için çok heyacanlandım. Evlerinin kilidini açarken etrafa bakınıyorlardı beni görünce gülümsedi annesi. Kızlarıda bana doğru bakıyor. Allahım ne kadar güzel gözleri var öyle. Gözlerimin kocaman açıldığını ağzımın açık kaldığından bana bakıb kıkırdayarak güldü. İlk defa biri bana bakıb bu kadar güzel gülüyordu
***
İsmim Milena ve 13 yaşındayım. Bu gün babamın işi için yeni eve taşınıyorduk. Babam çok tanınmış bir sanat galerisinde çalışıyor. Galerenin başka bir şubesi açılmış ve babam çok çalışkan olduğu için yeni şubeye müdür tayin edildi. İş yerine yakın mahelleye taşındık. Eski evizim 2 saat uzaklıktaymış. Mahalle çok tatlı ve sakindi. Yeniden başlamakdan biraz korkuyorum yeni insanlar, arkadaşlar, öğretmen. Umarım severim. İşte yeni evimizin karşındayım. Sade ama düzenli bi ev. Yan konşularımızıda merak etmedim değil. Babam kapıyı açaraken annemle ben etrafa bakıyoduk. Annem bana yan evdeki çoçuğun bize baktığını söyledi. Bende o tarafa bakdım. Çok komik gözüküyor. Gözlerini kocaman açmış ağzı ise açık kalmış ,bi an sinek girdiyini tasvir ettim ve kıkırdayarak güldüm. Eve girdik babam valizleri getirdi. Eşyaları yerleştirdikden sonra biraz dışarı çıka biliçekdim. Hemen yerleşdirdim ve dışarı çıkdım. İşte camın önündeki o çocuk beni görünce arşadaşıların yanından ayrıldı  bana doğru gelmeye başladı. Benden uzundu ,beyaz tenli ,saçları hafif dalgalıydı . İyi birine benziyordu. Gülümseyerek selam ben Cek ve 15 yaşındayım hoş geldiniz ben sizin yan komşununuzum dedi. Bende gülerek merhaba ben de Milena 13 yaşındayım dedim. Kalp atışım garip şekilde artmasına şaşırdım ,galiba yeni insanlarla tanışınca böyle oluyorum. Bana oyun alanını gezdirdi. Her yeri tanıtdı nerde düştüğünü salıncakdakı hatıralarını hepsini anlatdı. Bolca güldüm çok komik çocukdu. Sonra annelerimiz yemek için eve çağırdılar ve eve gitdik. Düşünce ilk gün hiç de fena geçmedi.