იუნგიმ მანქანიდან დამისიგნალა. მე და მამაჩემმა გავიხედეთ ერთდროულად იუნგისკენ.
- ეს ვინ არის? რა იყო სახლიდან გამოგაგდე და უკვე გაბოზდი?
მე მამაჩემს ზურგი შევაქციე და უკანმოუხედავად ჩავჯექი მანქანაში. მინდოდა მეტირა და ყველაფერი დამელეწა, მაგრამ იუნგის რა ვუთხრა.
- რა ქენი შეურიგდი?
- არა...
- რატომ?
- მან მე... ამას ვერ ვიტყვი... თავი ჩავხარე რომ იუნგის ჩემი ცრემლებით სავსე თვალები არ ენახა
- გასაგებია... წამოდი სადმე დავსხდეთ და ვილაპარაკოთ
- კარგი. ცოტა ხანში სადღაც პარკთან გააჩერა. მანქანიდან გადმოვედით და პარკში შევედით. იქ ბევრი ატრაქციონები და გასართობი ცენტრი იყო. სანამ შევიდოდით იუნგიმ ხელი მომკიდა.
- რას აკეთებ?
- ხელი მოგკიდე რომ არ გამექცე და არ დამტოვო... სახეზე რომ შევხედე მკვდრის ფერი ედო.
- აქ რატომ მოვედით?
- ეს ადგილი ჩემთვის ბევრს ნიშნავს. ჩვენ იქვე მდგომ სკამთან ჩამოვჯექით
- აბა მომიყევი რამდენად მნიშვნელოვანია ეს ადგილი შენთვის
- კარგი მაგრამ ჯერ შენ მოყევი რატომ არ შეურიგდი მამაშენს
- კარგი.... მოკლედ ფული მთხოვა... მხოლოდ ამისთვის მოვიდა ჩემთან... მე კი მეგონა რომ შევრიგდებოდით,ის კი სულ ფულზე ფიქრობს და ბოლოს ხელიც კი გამარტყა 😞😞
კარგი მოდი ახლა შენ მომიყევი
იუნგიმ ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და დაიწყო
- ამ ადგილზე შევხვდი ჩემს სიყვარულს ოლივიას... და ამ ადგილზევე დამტოვა... სამუდამოდ წავიდა ჩემგან... იუნგი უკვე ტირილს აპირებდა, მაგრამ მე გავაჩერე არ მინდოდა მისი სახე ცრემლებს დაეფარათ.
- იუნგი ბოდიში არ უნდა მეკითხა შენთვის... მე არ მინდოდა რომ...
- არაფერია უკვე შევუგდე იმ ფაქტს რომ ის წავიდა... 😔😔 მაგრამ შენ მას ძალიან გავხარ რაც არ მასვენებს...
- კარგი ჯერ დილაა მოდი გავერთოთ და ეს ერთი დღე დავივიწყოთ ჩვენი ცუდი მომენტები...
- კარგი ოღონდ იუნგი აღარ დამიძახო კარგი? შუგა დამიძახე...
- კარგი შუგა... ცოტა დავიმორცხვე და შუგა ავაგდე რომ ატრაქციონებზე წავსულიყავით.
ცოტა ხნის შემდეგ :
- ვაიმეე შუგა არა აააააა მეშინია... აღარასოდეს დავჯდები აქ...
- კარგი რა ძაან მაგარია უჰუუუუ. შუგა ისეთი ბედნიერი იყო მე კიდევ სადაცაა ვარწყევ
- ვაიმე მიწა ღმერთო რა კარგია. ძირს დავეშვით თუ არა მიწას ჩავეხუტე და კოცნა დავუწყე.
- ემილი გეყოს თორემ ყველა ჩვენ გვიყურებს... წამოდი ახლა ეშმაკის ბორბალზე დავჯდეთ
- ღმერთო არაა სიმაღლის შიში მაქვს გეხვეწები არ გინდა
- წაამმოდდი.. ძლივს წამათრია
- არააააა
- ნუ გეშინია ხელები მომკიდე და არაფრის შეგეშინდება....
- არა არ მინდა გთხოოვ. მან მაინც დამსვა ეშმაკის ბორბალზე თვითონ კი მთელ ხმაზე გაჰკიოდა
- ღმერთო დიდი მადლობა რომ ასეთი ბედნიერი ვარ. ხელებს გიჟივით იქნევდა და ხალხი გვიყურებდა.
- ნუ მიყურებთ მე ამასთან არ ვარ...
- ემილი მოდი ნახე რა სილამაზეა. რკინას ვიყავი ჩახუტებული და ძლივს გამომგლიჯა იქაურობას.
- ვაუ მართლაც რა ლამაზია. ამ წამს ყველანაირი შიში დავივიწყე და თავი როგორც ჩიტი ისე ვიგრძენი.
- კი მართლაც რომ ძალიან ლამაზია. შუგამ მე შემომხედა და სიხარულისგან თვალები გაუბრწყინდა.
როგორც იქნა თავი დავაღწიე იმ საშინელებებს და ახლა პარკში ვსეირნობთ
- ემილი არ გშია?
- ამ კი
- მეც წამო რამე ვიყიდოთ და ვჭამოთ... შუგამ რაღაც პატარა ჯიხურთან გამაქანა
- ბამბის ნაყინი?
- ხო არ გინდა? თუ არ გინ...
- კი კი მინდა. ხტუნაობა დავიწყე პატარა ბავშვივით და ამ დროს ვიღაცას შემთხვევით შევეჯახე
- ჰეი წინ იყურე გოგონი. მან უხეშად მომმართა და რომ ავდექი
- ბაია?
- ემილი.... არ მჯერა. სახეზე ხელებს ირტყამდა რომ გონს მოსულიყო
- ბაია როგორ მომენატრე შენ დეგრადირებულო და წითელ წიგნში შეტანილო... სად დაიკარგე?
- რავიცი აბაა. ამ დროს შევნიშნე შუგა რომელიც გაშტერებული გვიყურებდა
- ბაი გაიცანი ეს შუგაა... შუგა ეს ბაიაა... ერთმანეთს გაეცნენ და ბამბის ნაყინის ჭამას შევუდექით.
- ემილი რაც სამსახური დაიწყე იმის მერე არ მინახიხარ... ძალიან შეიცვალე თან მეგობარი ბიჭიც გაგიჩენია. ეშმაკურად გამიღიმა ბაიამ და შუგას შეხედა, რომელსაც ნაყინის ჭამა დაემთავრებინა და თითებს ელოკავდა.
- მორჩით უკვე? მაშინ წავიდეთ
- ხო ისე შუგა შენზე ემილიმ ცოტა რამ მიამბო და ხომ ვერ გაავრცელებდი?
- ვერა... უჟმურად გახედა ბაიას. მე კი ამ ორის დიალოგის გამო მეცინებოდა.
- ემილი ბოდიში მაგრამ ჩემი წასვლის დროა თორემ მშობლები მომკლავენ ადრე რომ არ მივიდე.
- კარგი კარგი გაიქეცი მიდი
- შეხვედრამდე დაოო
- შეხვედრამდე. ბაია წავიდა და ჩვენს შორის რატომღაც უხერხულობა ჩამოწვა.
- ისე ბაია მხიარული გოგოა არ მეთანხმები? მკითხა შუგამ
- ჰომ ის ასეთია, მაგრამ მის ტვინში რომ ჩაგახედა ერთი წამით იფიქრებდი რომ სატანა ჩაუსაფრდა... შუგამ გაიცინა და ხელი ჩამკიდა.
მეც მაგრად ჩავკიდე ხელები და ასე დავდიოდით სანამ ჩემი ძმა ჯიჰუნი დავინახე
- ოჰჰ ჩემი ბოზი დაც აქ ყოფილააა
- ჯინ შენ რა მთვრალი ხარ?
- შენ ვინ გეკითხება... ან ვინ არის ეს წვრილთვალება?
- ვინაა ბიჭო შენი წვრილთვალება ენა დაიმოკლე. შუგა თავს ძლივს იკავებდა რომ არ ეცემა
- ოოჰოო ლაპარაკიც სცოდნია... ერთმანეთი სად გაიცანით... კლუბში?
- ჯიჰუნს გეყოფა...წადი სახლში
- შენ ვერ მიბრძანებ რადგან შენზე უფროსი ვარ...
- ეი შენ ერთ რჩევას მოგცემ. შუგას მიმართა. ეს კახპა არ შეიყვარო თორემ გულს გატკენს... სხვა ბიჭებთან გააბამს რომანს ის ხომ... ამ დროს შუგამ მუშტი ხმა სიფათში და ძირს დააგდო შემდეგ კი იქაურობას გავეცალეთ.
- ბოდიშს გიხდი... მე არ მინდოდა.. ტირილი დავიწყე.
- ჰეი ნუ ტირი... ყველაფერი რიგზეა... არ მიაქციო ყურადღება... მოდი ნახე იმ შადრევანთან მივიდეთ ნახე რა ლამაზია... შუგამ შადრევნისკენ წამიყვანა.
- შუგა რას აკეთებ ჩამოდი
- აუ რა მაგარია მიდი ფოტო გადამიღე. შუგა პოზიორობდა და მეც ვუღებდი ფოტოებს მაგრამ თანდათანობით შუგა კამერინად გაქრა. მისი ძებნა დავიწყე მაგრამ ვერ ვნახე. ბოლოს კი...
ხალხო იმედია საინტერესო თავი გამოვიდა არ მამკლათ რაა 😂😂😂😂 მადლობა რომ კითხულობთ
YOU ARE READING
DONT LEAVE ME
Adventureგოგონა სახელად ემილი, გაიცნობს ბიჭს. მათ რამდენიმე რამ აქვთ საერთო. ისინი ერთმანეთს გაუგებენ, მაგრამ მშობლების გადაწყვეტილებით მათ ერთად ყოფნა არ უწერიათ. ვნახოთ რა თავგადასავლებს გვიმზადებს ეს ორი გვრიტი 😊😊
