Bölüm şarkısı: Angus and Julia Stone- Big Jet Plane
Kaşlarım çatılı bir şekilde mesaja odaklanmıştım. Hesabımda çok mesaj alırdım, genel olarak klasik şeylerdi ama bu ilgimi gerçekten çekmişti. Gerçekten, bana bu kadar acı veren şey neydi? Konuşmaya girdim yavaşça.
aydenizakay: Acı çektiğimi nereden çıkardın?
anonimben: Bariz belli olan şeyleri inkâr edemeyiz, değil mi?
aydenizakay: Bariz belli olmadığı için bir sakınca görmüyorum.
anonimben: Gözler, Aydeniz. İnsanların içine attığı her şeyi bir cam gibi dışarı yansıtır. Bakmasını bilene.
aydenizakay: O zaman beni uzun zamandır tanıyorsun?
anonimben: Sanırım evet. O kadar da insan sarrafı değilim, tecrübe dışında seni tanıdığım için bana avantaj sağlıyor bu :)
anonimben: Bu arada yeni evin hayırlı olsun. Burayı seveceğine eminim.
aydenizakay: Sen ciddi misin?
anonimben: Oradan bakınca şaka yapıyor gibi mi duruyorum?
anonimben: Şimdi klavye başında oturmuş ne yazacağını düşünüyorsun. Silip silip tekrar yazıyorsun.
anonimben: Kimsenin seni tanımasını istemiyorsun, o ördüğün kalın duvarların arkasında kendini huzurlu hissediyorsun.
anonimben: Ama sanırım ben bunu bozmaya geldim, özür dilerim.
Görüldü✔️✔️
Yazacak bir şey bulamadığım için görüldü atmıştım. Bu kimdi? Buraya yeni taşınmıştım, bir kişiyle bile tanışmadığım için burada görmüş olamazdım. Burayı seveceksin dediğine göre burada oturuyordu, o dediği ilginçti. Çalan kapı sesi düşüncelerimin arasına bodoslama dalınca göz devirerek kapıyı açtım. Annemler gelmişti. İşlerinin erken bitmesine şaşırmıştım, evde yalnız kalacağımı düşünerek film listesi oluşturmuştum. Yani o bana yazan şahıs olmasaydı birini bitirmiş olabilirdim. Annemler gelmişken ben de dışarı çıkıp hava alabilirdim aslında. Tabii bu izni babamdan almayı tercih ederdim. Annemin söylenmesini dinlemek pek de tercihim değildi. İçeri giden babamın yanına gittim. "Baba, ben bir saatliğine falan çevreyi dolaşabilir miyim? Evde sıkıldım, hem burayı öğrenmiş olurum." bana biraz baktıktan sonra "Tamam git ama geç kalma." dedi. Odama hızlıca geçtim. Dolabımdan mavi sweatshirt ve siyah kotumu alarak üzerime geçirdim. Saçımı sadece taradım. Dün zaten düzleştirmiştim, tekrardan yapmama gerek yoktu. Makyaj zaten yapmayan birisiydim ama yine de bir rimel ve nemlendirici işimi görürdü. Hazırlandıktan sonra anneme çaktırmadan evden çıktım. Hava soğuk değildi, bunu sevmiştim. Dışardan kış insanı gibi dursam da aslında değildim. Soğuktan nefret ederdim. Ama kar yağınca oluşan görüntüye bayılırdım. Sadece görüntüye, havaya değil. Bir bildirim sesi daha geldi ama bakmak istemiyordum. Burada ne yapacaktım açıkçası hiçbir fikrim yoktu. Navigasyonu açarak çevremdeki yerlere baktım. Sanırım sahile kadar yürüyebilirdim, on beş bilemedin yirmi dakikamı alırdı. Favori aktivitem olan yürüyerek müzik dinleme eylemini gerçekleştirmek adına kulaklıklarımı taktım. Cidden, garip hissediyordum. Ortada kötü bir durum olmamasına rağmen beni boğan bir şey vardı. Ne olduğunu çözemiyordum, içimde bir yerdeydi işte. Her gece aklımı kurcalayan, her an aklıma gelen garip bir his. Beni içten içe yiyerek bitiren bir parazit gibiydi. Tam geçti derken katlanarak tekrardan geliyordu. Telefonuma gelen bildirim sesiyle gözlerimi devirdim. Neden müziğimi bölüyordu ki? Gelen bildirime tıklayarak mesajlaşmaya girdim.
anonimben: Hey, havanın böyle durduğuna bakma. Sadece sweatshirt ile çıkarsan hasta olacağın kesin. Dikkat et biraz.
Hemen çevreme bakınmaya başlayınca tekrardan mesaj geldi.
anonimben: Boşuna bakma, beni göremezsin.
anonimben: Ayrıca yanlışlıkla da olsa bazı erkeklere bakıyorsun, ki buradakiler biraz değil bayağı yavşaktır.
anonimben: Senin güzelliğini fark etmelerinden çok katil olma ihtimalimden korkuyorum. Bu yüzden güzelim, lütfen şunu yapmayı kes.
aydenizakay: Kimsin bilmiyorum ama hoş değil, sadece yalnız kalmak istemiştim.
anonimben: Zaten hep yalnızsın güzelim. Yanında hem birinin olmasını istiyorsun hem de olmasını istemiyorsun.
anonimben: Eğer gerçek seni görürlerse zayıf olduğunu düşünmelerinden mi korkuyorsun?
anonimben: Herkese gösterdiğin o imajının sarsılmasından mı korkuyorsun?
anonimben: Ya da birilerine bağlanmaktan korkuyorsun, duygularını kullanmaktan.
aydenizakay: Neden senin bu saçmalıklarını dinliyorum ki? Kimsin bilmiyorum ve gizlice beni gözetliyorsun. Yeter bu kadar saçmalık.
anonimben adlı kişi engellendi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyazın Sessiz Çığlığı | Texting
Historia CortaUmut... Umut neydi? Neden vardı? Umut, yaşamdı. Umut biterse, yaşam da biterdi. "Her şey geçecek," diye telkin etti kendini. Kafasındaki ses ise "Geçmeyecek. Kendini aptal aptal avutmayı kes." diye uyardı. Haklıydı evet, ama ona inanmak istemiyordu.