Better (boy)friend

Hoofdstuk 1- *zucht*

{2028} De volgende dag, als de kinderen naar school zijn en ik op mijn werk zit, appt Casper dat hij veilig thuis is aangekomen. Ik glimlach. Gelukkig maar. Ik krijg altijd een veilig gevoel als Casper appt dat hij veilig thuis is aangekomen, ik bedoel, er kan altijd iets overkomen met hem of met een van de andere band- en/of crewleden. Ik app terug dat het goed is dat Casper weer thuis is, en ga daarna weer door met mijn werk.

Ik zit net even de prestaties van alle spelers in een Excel bestand te verwerken, als Koen, van de afdeling Financiën, binnen komt stormen. Zonder iets te zeggen gaat hij tegenover me zitten. Verbaasd kijk ik op, en als ik Koen zie zitten, vraag ik: 'Zit je ergens mee?' 'Nou, eigenlijk,' begint hij, 'ik zit nergens mee. Maar, Uhm, ik denk-'. Ik onderbreek hem. 'Ik dacht echt dat jíj ergens mee zat, ik bedoel, je ziet eruit alsof je ergens mee zit.' 'Nee, nee, nee, ík zit nergens me.' Koen schudt zijn hoofd. 'Ik denk dat er iets mis is met Mark.' 'Mark?' vraag ik verbaasd. 'Als in Mark van der Maarel?' Koen knikt. 'Hoezo dat dan?' 'Geen idee, maar ik zag hem laatst naar de kantine lopen en hij zag er niet goed uit.' 'Oh, okay. Ik zal eens met hem praten.' Ik haal mijn schouders op. 'Top.' Koen wil opstaan, maar hij bedenkt zich. Hij gaat zitten, en zegt: 'Er is nog iets.' 'Vertel.' Ik laat mijn hoofd op een hand steunen, en kijk hem geïnteresseerd aan. 'Uhm, ik heb geen idee wanneer dit gaat gebeuren, maar er staat iets te gebeuren. Snel.' Met die woorden staat hij op en loopt hij mijn kantoor uit, mij verbouwereerd achterlatend. 'En wat bedoelen we daar mee? Kan je in de toekomst kijken, of zo?' roep ik hem achterna, wetende dat hij me niet meer hoort. 'Okay, nu wil ik ook weten wat er gebeurt,' mompel ik, niet wetende dat die avond al een voorbode was van hetgeen dat zou gaan gebeuren.

Tegen half zes open ik onze voordeur. Gelijk komt Noor op me af gerend. 'Kijk eens wat ik van papa heb gekregen!' Ze laat een zilveren armbandje zien, waar haar naam in gegraveerd staat. 'Das een mooie. Heb je hem heel erg bedankt?' vraag ik, mijn jas ophangend. Noor knikt. 'Hij zei dat hij ook een verrassing voor jou had.' 'Leuk.' Ik volg Noor de woonkamer binnen. Een etenslucht dringt mijn neusgaten binnen. Het ruikt goed. Alex komt dan op me afgerend. 'Kijk mam, papa gaf me deze!' Hij steekt een voetbal van FC Barcelona naar voren. 'Oh, WoW. Wat een mooie,' zeg ik. Alex knikt blij. 'Je hebt hem toch wel bedankt hè?' 'Jahaa,' zegt Axel. 'Dan is het goed.' Ik loop door naar de keuken, waar Casper staat te koken. 'Ruikt lekker,' zeg ik, terwijl ik de sleutels in het bakje met sleutels gooi. 'Thanks,' zegt Casper zonder op te kijken. 'Hoe was het?' vraag ik. 'Ja was wel gezellig,' bromt hij. 'Mooi.' Ik vraag niet verder, omdat ik weet dat Casper waarschijnlijk moe is. 'Noor zei dat je en verrassing voor me had,' zeg ik als ik een paar bekers uit een keukenkastje haal. 'Hm? Oh, ja,' zegt Casper. 'Krijg je nog wel, later vanavond.' 'Is goed. Als je het maar niet vergeet.' 'Doe ik niet.' Ik rol met mijn ogen, wetende dat hij het wel gaat vergeten.

Alex en Noor liggen inmiddels in bed en Casper heeft de hele avond nog niks tegen me gezegd. De hele tijd is hij in de weer met zijn telefoon. Ik heb geen idee wat hij aan het doen is, en ik ga het ook niet vragen, in verband met zijn privacy. Ook ontwijkt hij mijn vragen. Ik zucht. Misschien is dit wat Koen vanmiddag bedoelde, met dat er snel iets te gebeuren stond...

Huppaaaa eerste hoofdstukkie af (als je het proloog niet mee rekent). Niet het beste hoofdstuk maar Hey, ik moet nog op gang komen en het is nog maar het begin van het boek.
Ook even sorry dat ik zo lang niets op Wattpad heb geüpload, ik had weinig inspiratie en ik had het nogal druk 🤷‍♀️, maar daar komt hopelijk snel verandering in!
Laat je me even weten wat je van dit hoofdstuk vind 🙃?