He is alive // Newtmas

9> This is our happy ending.:)

Ayrıldıklarında Thomas, Newt'in kurumuş kanlarla kaplı elini gördü.

Newt'in elini avucunun içine alarak sordu.

"Elin, eline ne oldu?"

Newt, elini kafasının hizasında kaldırdı ve yavaşça çevirerek elini inceledi. Gerçekten de kötü gözüküyordu.

"Önemli bir şey değil. Sadece sinirlerime hakim olamadım ama bir şeyim yok. İyiyim."

"Elin bana hiç iyi gibi gelmiyor. Gel. Eline pansuman yapalım."

"İnan bana, hiç gerek yok."

"Newt."

"Peki tamam geliyorum ama canımı çok yakma."

"Seni o kızla öpüşürken gördükten sonra eline neşter bile saplayabilirim."

Thomas ve Newt buruk buruk gülüyorlardı. Thomas, kırıldığını belli etmek ama Newt'i üzmemek istiyordu ve amacına da ulaşmıştı. Zaten önünde sonunda barışacaklardı ve bunu çok uzatmanın manası yoktu.

"Özür dilerim." dedi Newt ve alt dudağını sarkıttı.

Thomas, parmağıyla Newt'in alt dudağını yukarıya doğru ittirdi.

"Ama böyle yaparsan ben sana küs kalamam."

Ayağa kalkmışlardı ve hastane çadırına doğru ilerliyorlardı.

Newt, "Olsun kalma zaten." derken gülümsüyordu. Thomas, onu gülerken görmeyeli uzun zaman olmuştu ve gerçekten de o güzel gülücüğü çok özlemişti.

Hastane çadırının önüne geldiklerinde, Thomas önden içeri girdi. Newt de tam arkasındaydı.

Thomas dolapları karıştırarak saf alkollü suyu, pansumanı ve bandajı aradı. Yarası kurumuştu ama yine de temizlenmesi gerekiyordu.

Thomas aradığı her şeyi bulunca Newt'in elini saf alkollü suyu bir pansuman bandajına dökerek temizlemeye başladı.

Newt, yüzünü ekşittiğinde ve hafif bir inilti çıkardığında Thomas ona döndü.

"Çok mu acıttım."

"Yok hiç acımadı sadece biraz yandı."

Newt birden sevgilisine doğru uzanıp dudaklarına masum bir öpücük kondurdu.

"Bak artık hiç acımıyor."  derken muzipçe ve aldığı öpücükle sırıtıyordu.

"Bir daha gitme lütfen seni çok özlemişim."

"Ben de... Hala uzak durmamız konusunda kararlı mısın?"

"I-ı. Vazgeçtim. Ben sensiz dayanamam"

Konuşmalarına aniden açılan cızıltılı radyo yayını böldü. Doktor radyoyu açık unutmuş olmalıydı.

"Bütün dinleyicilerime Işıl'dan kurtulan Dünya'dan selamlar. Böyle dememin nedeni, ışık patlamalarının sona ermesi ve Dünya'nın dengesini bulması. Evet gerçekçi gelmiyor. Tüm olanlardan sonra. Ama Dünya düzeliyor gibi -en fazla 2/3 ay sonra her şey düzelebilir-. En azından hastalık sahibi olanların hepsi öldü. Ki bu da Dünya'nın büyüüük -gerçekten- bir kısmı oluyor. Dünya'nın muhtemelen %7'si -yani bağışık olanlar- hayatta kalabildi sadece."

"Waow." Ses, Newt'ten gelmişti "Böyle bir şey olmasını beklemezdim."

"Ben de. Ama iyi de çünkü sonuçta buradaki kaynaklarımız sınırlı ve muhtemelen bitmeye yaklaşmıştır. Tava her ne kadar iyi bir aşçı da olsa bu kadar insana yemek yetiştirmek zor olmalı."

"İlk defa. Bu bizim m..."

"Mutlu sonumuz..."

Thomas pansumanı tamamladıktan sonra, sevgilisinin omzuna atladı ve birlikte adada koşturmaya başladılar. Taa ki Newt takılıp yere yuvarlanıncaya kadar. Yüksek kahkahalar atıyorlardı ve daha önce hiç olmadıkları kadar mutlulardı.

Daha sonra yanlarına Minho ve Sonya geldi. İkisi mutlu bir çiftti ve herkes tarafından shiplenen tatlı bir ilişkileri vardı. Newt, canından çok sevdiği kardeşini; canından çok sevdiği arkadaşıyla birlikte görmekten mutluydu.

Daha sonra Teresa, Brenda, Tava, Gally, Harriet, Chuck, Winston derken bütün Labirent'liler -ve Jorge ile Brenda- toplanmıştı. Hepsi radyo yayınını dinlemiş ve çok mutlu olmuşlardı. Birlikte sohbet ederek geceyi gündüz yaptılar.

Sabah, Michelle, özel olarak Thomas'ın yanına geldi ve yaptıklarından dolayı çok üzgün olduğunu söyleyip özür diledi.

"Ben, çok çok üzgünüm. Sanırım sadece hoşlandığım çocuğun -Newt'in- ilgisini çekmeye çalışmıştım. Çok özür dilerim."

Thomas, kendinden birkaç yaş küçük olan kızın samimi özürlerine dayanamadı ve onunla konuştuktan sonra ağlamak üzere olan kıza büyük bir abi kucaklaması verdi. Michelle de ona karşılık verdi.

Michelle, çok küçükken ailesini kaybedip kendi başına hayatta kalma çabaları verdiğinden çok mantıklı kararlar veremiyordu ama Thomas, ona tıpkı bir abisi gibi bakacağına karşı söz verdi.

•••

Thomas, Newt'i nasıl bu kadar çabuk affetti bilmiyorum ama ikimiz de yufka yürekliyiz galiba kxmdjxmdk dayanamadım.

Bu arada hiçbiriniz kitabın bitmesini istemediğinden 2. Kitap fikrimle devam edicem. Azıcık spoi gibi olacak ama olsun. Bu adadan ayrılıp Dünya'nın iç kısımlarında yaşamaya başlayacaklar. Kısaca böyle. O şekilde devam ederse durmadan devam ederim.

Bu arada bu benim final bölümü olarak yazdığım bölümdü jdmdjmsksm

Neyse yorumlarınızı bekliyorum.

Asla susamadım ama bunu da yazıcam ckemkxmskx. Michelle'in iyi bir kız olmasına karar verdim. Tommy'ciğim ona abilik yapacak. Çünkü yazık kıza.

Tamam bu son. Winston ve Chuck'ı dirilttim. Çünkü sonuçta bu bizim mutlu sonumuz :'))