Κάνε μου λιγάκι ''χμμμ...''

Κεφάλαιο 1

«Λοιπόν; Πως με βρίσκεις;» ρωτάω την Λουκία ενώ βγαίνω από το δοκιμαστήριο φορώντας το αποκαλυπτικό φόρεμα που μου τράβηξε την προσοχή από την πρώτη στιγμή που το είδα... θα τον τρελάνω τον Γιωργάκη, όχι που θα μου κάνει εμένα παιχνιδάκια!

«Είσαι σίγουρη;» η Λουκία με ρωτάει κάπως διστακτικά... γιατί τι έχω;

«Γιατί το λες αυτό; Τι έχει;» αναρωτιέμαι και ξανά κοιτιέμαι στον καθρέφτη... πιο σέξι φόρεμα δε θα μπορούσα να βρω.

«Τι δεν έχει να ρωτάς καλύτερα... που λείπει σχεδόν όλο το ύφασμα συν του ότι είναι πανάκριβο!»

«Αχ χαζό μου κορίτσι... τι ανησυχείς για τα λεφτά; Ο μπαμπάκας πληρώνει...» σχολιάζω κι η μικρή μου αδερφή στριφογυρίζει τα μάτια της.

«Ο μπαμπάκας πληρώνει Εβίτα μου... όμως κι εκείνος δεν τα βρίσκει στον δρόμο! Κοπιάζει όλη μέρα στην εταιρεία για να μπορούμε εμείς, καλά εσύ να τα ξοδεύεις δίχως υπολογισμούς...» μου κάνει κήρυγμα η μικρή μου αδερφή... Εντάξει, όχι και πολύ μικρή μου... δύο χρόνια είμαι μεγαλύτερη της, όμως και πάλι...

«Αφού τα έχουμε ας τα χαρούμε..» αδιαφορώ και ξανά μπαίνω στο δοκιμαστήριο να αλλάξω. Θα το πάρω... να τον τρελάνω!

«Ίδια κι απαράλλαχτη...» την ακούω να ξεφυσάει και γελάω..

Μόλις φύγουμε από το εμπορικό κέντρο ο μπαμπάκος μας τηλεφωνεί και μας ζητάει να γυρίσουμε αμέσως στο σπίτι... πρέπει να μας δει λέει επειγόντως! Ο γλυκός μου μωρέ, δεν αντέχει λεπτό μακριά από τις μονάκριβες του... Λογικό, είμαστε ακαταμάχητες. Δηλαδή εγώ περισσότερο και μεταξύ μας θεωρώ πως είμαι η αδυναμία του, γιατί του μοιάζω... έχω αυτό το τσαγανό, αυτή την εξυπνάδα του.. όχι πως η πολυαγαπημένη μου Λουκία δεν είναι έξυπνη και όμορφη και πολλά άλλα, αλλά εγώ είμαι περισσότερο... χαχαχα πως τα λέω έτσι η άτιμη! Εντάξει, ας σοβαρευτώ.. απ΄όσα έχω ακούσει να λένε κι οι άλλοι η Λουκία μοιάζει στη συγχωρεμένη τη μητέρα μας! Πολύ αγαθή, πολύ γλυκιά.. πολύ συνεσταλμένη. Εγώ δεν είμαι έτσι.. μισώ αυτό το πρότυπο γυναίκας! Εγώ είμαι δυναμική και κανένας δε μπορεί να με μεταχειριστεί... ακόμη κι ο Γιωργάκης!

Μπαίνουμε στην έπαυλη τρεχάτες για να συναντήσουμε τον λατρεμένο μας μπαμπάκο.. ο οποίος αν και σκεπτικός και συννεφιασμένος μόλις μας δει ανοίγει την αγκαλιά του να μας υποδεχτεί! Τις μονάκριβές του... Του δίνουμε μια ζεστή αγκαλιά κι ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο του! Λατρεμένε μου μπαμπάκο... σε λατρεύω!