Κάνε μου λιγάκι ''χμμμ...''

Κεφάλαιο 26

Εβίτα

Είμαι στα Χανιά, στο σπίτι της Λουκίας και του Άλκη η αδερφή μου με πλησιάζει στο καθιστικό που κάθομαι και μου προσφέρει μια κούπα ζεστό και φρεσκομυρωδάτο καφέ ενώ για εκείνη έχει επιλέξει έναν χυμό πορτοκάλι... κάθεται αντικριστά μου.

«Πόσο χαίρομαι που ήρθες να με δεις...» λέει. Η αλήθεια είναι πως τώρα που ξεκινάει η σεζόν είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα... αλλά για την Λουκία μου πάντα θα έχω χρόνο, είναι το κοριτσάκι μου, η μικρή μου αδερφή που δε θα άφηνα για τίποτα και κανέναν μόνη της.

«Πρέπει να σου πω κάτι σημαντικό...» παραδέχομαι και αμέσως σοβαρεύει.

«Με αγχώνεις με κάτι τέτοια...» λέει σοβαρά.

«Με πήρε ο δικηγόρος του μπαμπά...» ξεκινάω να λέω.

«Ο κύριος Γρηγορόπουλος;»

«Ναι αυτός, ούτε που τον θυμόμουν...» της παραδέχομαι και γελάει «...γιατί γελάς;» αναρωτιέμαι.

«Κλασσική Εβίτα, όταν κάτι της φέρνει άσχημες αναμνήσεις αμέσως το ξεγράφει...» σχολιάζει και εν μέρει έχει δίκιο... από την άλλη, ποιος ο λόγος να θυμόμουν έναν άντρα που είδα δεν είδα τρεις ή τέσσερις φορές στη ζωή μου;

Ο μπαμπάκος άλλωστε ποτέ δεν έφερνε τη δουλειά στο σπίτι... ήθελε να περνάμε χρόνο μαζί και να μη σκοτιζόμασταν εγώ κι η Λουκία με τέτοια θέματα, αν και τον τελευταίο καιρό πριν γίνει ότι γίνει μου είχε ζητήσει κάποιες φορές να περάσω από την εταιρεία, να μου δείξει πως ήταν η δουλειά, να δω... και μια μέρα να τον αντικαταστήσω επάξια. Δεν το έκανα όμως... ήμουν πολύ απορροφημένη τότε από την ανούσια ζωή μου, δεν είχα χρόνο!

«Μου ζήτησε να ανέβω στην Αθήνα...» λέω και μαρμαρώνει για λίγο.

«Γιατί; Τι έχει γίνει; Είναι κάτι σοβαρό;» μονοκοπανιά μου κάνει ερωτήσεις.

«Ότι ξέρεις... ξέρω! Το μόνο που μου είπε ήταν πως ''Όλα μπορεί να αλλάξουν''...» παραδέχομαι.

«Θες να έρθω μαζί;» με ρωτάει και με κοιτάζει στα μάτια.

«Στην κατάσταση σου όχι, καλό είναι να μείνεις εδώ... να είσαι χαλαρή και ήρεμη κι ότι είναι να σε ενημερώσω! Μη ξεσηκωνόμαστε κι όλας άδικα, ποιος ξέρει.. μπορεί απλά να μην έχει να μας πει τίποτα.» παραδέχομαι και την βλέπω σκεπτική.

«Κοίτα... δε νομίζω ότι μπήκε στον κόπο να σε καλέσει να ανέβεις στην Αθήνα άδικα, κάτι θα έχει να σου πει, απλά πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι τη συνάντηση. Πότε σου είπε να πας;»